AVIENI - CARMEN AD FLAVIANVM

0

Qua uenit Ausonias austro duce Poenus ad oras,

si iam forte tuus Libyca rate misit agellus

Punica mala tibi Tyrrhenum uecta per aequor,

quaeso aliquid nostris gustatibus inde relaxes.

sic tua cuncta ratis plenis secet aequora uelis,

spumanti cum longa trahit uestigia sulco,

Romuleique Phari fauces illaesa relinquat:

sit licet illa ratis, quam miserit alta Corinthos,

Adriacos surgente noto qua prospicit aestus,

quamue suis opibus cumularit Hiberia diues,

soluerit aut Libyco quam laetus nauita portu.

Sed forsan, quae sint, quae poscam, mala, requiras.

illa precor mittas, spisso quibus arta cohaeret

Granorum fetura situ, castrisque sedentes,

ut quaedam turmae, socio latus agmine quadrant

multiplicemque trahunt per mutua uellera pallam,

unde ligant teneros examina flammea casses.

Tunc, ne pressa graui sub pondere grana liquescant,

diuisere domos et pondera partibus aequant.

haec ut, amice, petam, cogunt fastidia longis

nata malis, et quod penitus fellitus, amarans

ora, sapor nil dulce meo sinit esse palato.

Horum igitur suco forsan fastidia soluens

ad solitas reuocer mensis redeuntibus escas.

Nec tantum miseri uidear possessor agelli,

ut genus hoc arbos nullo mihi floreat horto:

nascitur ex multis onerans sua brachia pomis,

sed grauis austerum fert sucus ad ora saporem.

Illa autem, Libycas quae se sustollit ad oras,

mitescit meliore solo caelique tepentis

nutrimenta trahens suco se nectaris implet.

Quā vĕnĭt Aūsŏnĭās aūstrō dŭcĕ Poēnŭs ăd ōrās,

sī iām fōrtĕ tŭūs Lĭbўcā rătĕ mīsĭt ăgēllūs

Pūnĭcă mālă tĭbī Tŷrrhēnūm vēctă pĕr aēquōr,

quaēso ălĭquīd nōstrīs gūstātĭbŭs īndĕ rĕlāxēs.

sīc tŭă cūnctă rătīs plēnīs sĕcĕt aēquŏră vēlīs,

spūmāntī cūm lōngă trăhīt vēstīgĭă sūlcō,

Rōmŭlĕīquĕ Phărī faūcēs īllaēsă rĕlīnquāt:

sīt lĭcĕt īllă rătīs, quām mīsĕrĭt āltă Cŏrīnthōs,

Ādrĭăcōs sūrgēntĕ nŏtō quā prōspĭcĭt aēstūs,

quāmvĕ sŭīs ŏpĭbūs cŭmŭlārĭt Hĭbērĭă dīvēs,

sōlvĕrĭt aūt Lĭbўcō quām laētūs nāvĭtă pōrtū.

Sēd fōrsān, quaē sīnt, quaē pōscām, mālă, rĕquīrās.

īllă prĕcōr mīttās, spīssō quĭbŭs ārtă cŏhaērēt

Grānōrūm fētūră sĭtū, cāstrīsquĕ sĕdēntēs,

ūt quaēdām tūrmaē, sŏcĭō lătŭs āgmĭnĕ quādrānt

mūltĭplĭcēmquĕ trăhūnt pēr mūtŭă vēllĕră pāllām,

ūndĕ lĭgānt tĕnĕrōs ēxāmĭnă flāmmĕă cāssēs.

Tūnc, nē prēssă grăvī sūb pōndĕrĕ grānă lĭquēscānt,

dīvīsērĕ dŏmōs ēt pōndĕră pārtĭbŭs aēquānt.

haēc ŭt, ămīcĕ, pĕtām, cōgūnt fāstīdĭă lōngīs

nātă mălīs, ēt quōd pĕnĭtūs fēllītŭs, ămārāns

ōră, săpōr nīl dūlcĕ mĕō sĭnĭt ēssĕ pălātō.

Hōrum ĭgĭtūr sūcō fōrsān fāstīdĭă sōlvēns

ād sŏlĭtās rĕvŏcēr mēnsīs rĕdĕūntĭbŭs ēscās.

Nēc tāntūm mĭsĕrī vĭdĕār pōssēssŏr ăgēllī,

ūt gĕnŭs hōc ārbōs nūllō mĭhĭ flōrĕăt hōrtō:

nāscĭtŭr ēx mūltīs ŏnĕrāns sŭă brāchĭă pōmīs,

sēd grăvĭs aūstērūm fērt sūcŭs ăd ōră săpōrēm.

Īlla aūtēm, Lĭbўcās quaē sē sūstōllĭt ăd ōrās,

mītēscīt mĕlĭōrĕ sŏlō caēlīquĕ tĕpēntīs

nūtrīmēntă trăhēns sūcō sē nēctărĭs īmplēt.