1596 252 0 11 21 0 VI-V a. C. Elegia Xenophanes Fragmenta H. Diels-W. Kranz, Die Fragmente der Vorsokratiker, vol. 1, 6a ed. Berlin: Weidmann, 1951 2

Xenophanes - Fragmenta

ΕΛΕΓΕΙΑΙ

fr. 1

ATHEN. XI 462 C

¬°´79»ACÃÈÌPSÓÖ   νῦν γὰρ δὴ ζάπεδον καθαρὸν καὶ χεῖρες ἁπάντων

­02´º¾ÄIKÌRTÕ   καὶ κύλικες· πλεκτοὺς δ' ἀμφιτιθεῖ στεφάνους,

«®µ¶¸=@ÁGHÉNPÑÔ   ἄλλος δ' εὐῶδες μύρον ἐν φιάληι παρατείνει·

­¯µ¸º¾CFÅJLÌ   κρατὴρ δ' ἕστηκεν μεστὸς ἐυφροσύνης,

   5«®µ7:½AEÇKMÎRVÖÙ   ἄλλος δ' οἶνος ἕτοιμος, ὃς οὔποτέ φησι προδώσειν,

­/1´8:½ÁFGÈLNÎ   μείλιχος ἐν κεράμοισ' ἄνθεος ὀζόμενος·

«/2µ¹¼¿ÂHJÊNQÐÒ   ἐν δὲ μέσοισ' ἁγνὴν ὀδμὴν λιβανωτὸς ἵησι·

¬¯µ8;½ÂHJÌQSÓ   ψυχρὸν δ' ἔστιν ὕδωρ καὶ γλυκὺ καὶ καθαρόν·

¬°´¹½ÀÄIKËPTÔÖ   πάρκεινται δ' ἄρτοι ξανθοὶ γεραρή τε τράπεζα

  10¬¯³68º¾ACÄIKË   τυροῦ καὶ μέλιτος πίονος ἀχθομένη·

¬®´79¼BEÅÉÍRTÔØ   βωμὸς δ' ἄνθεσιν ἀν τὸ μέσον πάντηι πεπύκασται,

¬¯´7:½ÀDFÈMOÎ   μολπὴ δ' ἀμφὶς ἔχει δώματα καὶ θαλίη.

­°´¶º@AÂÆÊOQÒÖ   χρὴ δὲ πρῶτον μὲν θεὸν ὑμνεῖν εὔφρονας ἄνδρας

¬®±µ¸½BDÅILÍ   εὐφήμοις μύθοις καὶ καθαροῖσι λόγοις·

  15®°³7;¾BDÅKNÏRUÕÙ   σπείσαντας δὲ καὶ εὐξαμένους τὰ δίκαια δύνασθαι

­±¸:?ÀÃHLÍQSÓ   πρήσσειν ‑ ταῦτα γὰρ ὦν ἐστι προχειρότερον ‑

¬¯²¶¹=@ÀFIÉNPÑT   οὐχ ὕβρις πίνειν ὁπόσον κεν ἔχων ἀφίκοιο

¬.2µ9;¾ÁFHÉMOÎ   οἴκαδ' ἄνευ προπόλου μὴ πάνυ γηραλέος.

«¯¶¹¾BEÆLOÎSUÖÙ   ἀνδρῶν δ' αἰνεῖν τοῦτον ὃς ἐσθλὰ πιὼν ἀναφαίνει,

  20«¯³57¹½BDÅLNÎ   ὥς οἱ μνημοσύνη καὶ τόνος ἀμφ' ἀρετῆς,

¬.1³78º¾ÀÂÆJMÍÐ   οὔτι μάχας διέπων Τιτήνων οὐδὲ Γιγάντων

¬.2¶º¼ÂGIÊQSÓ   οὐδέ ‹τε› Κενταύρων, πλάσματα τῶν προτέρων,

«/1²79»ÁÆÈÍRUÕØ   ἢ στάσιας σφεδανάς, τοῖσ' οὐδὲν χρηστὸν ἔνεστι·

­27¹¼½ÁDGÈMOÏ   θεῶν ‹δὲ› προμηθείην αἰὲν ἔχειν ἀγαθόν.

fr. 2

ATHEN. X 413 F nach 21 C 2: ταῦτ' εἴληφεν ὁ Εὐριπίδης ἐκ τῶν τοῦ Κολοφωνίου ἐλεγείων Ξενοφάνους οὕτως εἰρηκότος·

«±´8:¼@CÃÇÉORÓW   ἀλλ' εἰ μὲν ταχυτῆτι ποδῶν νίκην τις ἄροιτο

«®±µ¶º?BÁGIÉ   ἢ πενταθλεύων, ἔνθα Διὸς τέμενος

¬°²36¸=AÁFHÊNQÒÓ   πὰρ Πίσαο ῥοῆισ' ἐν Ὀλυμπίηι, εἴτε παλαίων

«¯²57¹¼ACÂGJÊ   ἢ καὶ πυκτοσύνην ἀλγινόεσσαν ἔχων,

   5¬.1µ7:»@CÄJLËQSÓÕ   εἴτε τι δεινὸν ἄεθλον ὃ παγκράτιον καλέουσιν,

«¯±¸¹¼ACÃJLÌ   ἀστοῖσίν κ' εἴη κυδρότερος προσορᾶν

­04µ¸¹?AÁFIÉMPÑU   καί κε προεδρίην φανερὴν ἐν ἀγῶσιν ἄροιτο

­°´¹º½ACÂIJÊ   καί κεν σῖτ' εἴη δημοσίων κτεάνων

«/1²·º=AÂÆÈLMÏÐ   ἐκ πόλεως καὶ δῶρον ὅ οἱ κειμήλιον εἴη·

  10¬.2´¸ºÀDGÈMPÑ   εἴτε καὶ ἵπποισιν, ταῦτά κε πάντα λάχοι ‑

¬°³56¹=AÁÅÇMPÑÓ   οὐκ ἐὼν ἄξιος ὥσπερ ἐγώ. ῥώμης γὰρ ἀμείνων

«¯²¶¹¼@BÂGIÈ   ἀνδρῶν ἠδ' ἵππων ἡμετέρη σοφίη.

«±´79½ADÄHKÍQTÕÖ   ἀλλ' εἰκῆι μάλα τοῦτο νομίζεται, οὐδὲ δίκαιον

­°³·¹½BDÄJLË   προκρίνειν ῥώμην τῆς ἀγαθῆς σοφίης.

  15¬.1µ¸»@BÂÆÈLOÐÑ   οὔτε γὰρ εἰ πύκτης ἀγαθὸς λαοῖσι μετείη

¬±´·»¿CFÇLNÎ   οὔτ' εἰ πενταθλεῖν οὔτε παλαισμοσύνην,

¬.1µ8:¼@CÃJLÍRVÖØ   οὐδὲ μὲν εἰ ταχυτῆτι ποδῶν, τόπερ ἐστὶ πρότιμον

¬®±¶º½DGÇKNÏ   ῥώμης ὅσσ' ἀνδρῶν ἔργ' ἐν ἀγῶνι πέλει,

­/1´¸»@CÅIKËPRÔÕ   τοὔνεκεν ἂν δὴ μᾶλλον ἐν εὐνομίηι πόλις εἴη.

  20­°¶:?ÀÃHKÌRTÖ   σμικρὸν δ' ἄν τι πόλει χάρμα γένοιτ' ἐπὶ τῶι,

¬/2³·¸¼¿ÂÄGJÌÏ   εἴ τις ἀεθλεύων νικῶι Πίσαο παρ' ὄχθας·

¬¯³µ¸¼@CÄJLË   οὐ γὰρ πιαίνει ταῦτα μυχοὺς πόλεως.

fr. 3

ATHEN. XII 526 A Κολοφώνιοι δ', ὥς φησι Φύλαρχος [F GrHist. 81 F 66 II 184], τὴν ἀρχὴν ὄντες σκληροὶ ἐν ταῖς ἀγωγαῖς, ἐπεὶ εἰς τρυφὴν ἐξώκειλαν πρὸς Λυδοὺς φιλίαν καὶ συμμαχίαν ποιησάμενοι, προήιεσαν διησκημένοι τὰς κόμας χρυσῶι κόσμωι, ὡς καὶ Ξ. φησίν·

«.0²69»@CÃGIÈNPÑÓ   ἁβροσύνας δὲ μαθόντες ἀνωφελέας παρὰ Λυδῶν,

«.1³¶·º=AÂHJÊ   ὄφρα τυραννίης ἦσαν ἄνευ στυγερῆς,

¬-/³68º@BÃHIÊNQÑÔ   ἤιεσαν εἰς ἀγορὴν παναλουργέα φάρε' ἔχοντες,

¬°²µ¸¼@BÃHJÊ   οὐ μείους ὥσπερ χίλιοι εἰς ἐπίπαν,

   5¬.0²·º=AÁFIÊOQÐÓ   αὐχαλέοι, χαίτηισιν ἀγάλμενοι εὐπρεπέεσσιν,

«®±µ¸½ACÅHJË   ἀσκητοῖσ' ὀδμὴν χρίμασι δευόμενοι.

fr. 4

POLLUX IX 83 εἴτε Φείδων πρῶτος ὁ Ἀργεῖος ἔκοψε νόμισμα εἴτε Δημοδίκη ἡ Κυμαία συνοικήσασα Μίδαι τῶι Φρυγὶ (παῖς δ' ἦν Ἀγαμέμνονος Κυμαίων βασιλέως) εἴτε Ἀθηναίοις Ἐριχθόνιος καὶ Λύκος, εἴτε Λυδοί, καθά φησι Ξ. Vgl.

Herod. I 94 Λυδοὶ γὰρ δὴ καὶ πρῶτοι ἀνθρώπων τῶν ἡμεῖς ἴδμεν, νόμισμα χρυσοῦ καὶ ἀργυροῦ κοψάμενοι ἐχρήσαντο.

fr. 5

ATHEN. XI 18. 782 A

¬.1´8:¼BDÄJLÍPSÕ×   οὐδέ κεν ἐν κύλικι πρότερον κεράσειέ τις οἶνον

«./³¸º¿DFÆKNÎ   ἐγχέας, ἀλλ' ὕδωρ καὶ καθύπερθε μέθυ.

fr. 6

ATHEN. IX 368E Ξ. δ' ὁ Κολοφώνιος ἐν τοῖς ἐλεγείοις φησί·

¬¯³·¹=@ÁGIÊNOÐÑ   πέμψας γὰρ κωλῆν ἐρίφου σκέλος ἤραο πῖον

­°³µ¸¼@AÂHKÌ   ταύρου λαρινοῦ, τίμιον ἀνδρὶ λαχεῖν,

­12µ8:½ADÄHKÌRTÔ×   τοῦ κλέος Ἑλλάδα πᾶσαν ἐφίξεται οὐδ' ἀπολήξει,

«03µ·¸¼ACÄIKË   ἔστ' ἂν ἀοιδάων ἦι γένος Ἑλλαδικῶν.

fr. 7

DIOG. VIII 36 περὶ δὲ τοῦ ἄλλοτε ἄλλον γεγενῆσθαι Ξενοφάνης ἐν ἐλεγείαι προσμαρτυρεῖ, ἧς ἀρχή 'νῦν ... κέλευθον'. ὃ δὲ περὶ αὐτοῦ φησιν, οὕτως ἔχει 'καί ... ἀίων'.

¬°´7:½ADÄÊÌQTÕ×   νῦν αὖτ' ἄλλον ἔπειμι λόγον, δείξω δὲ κέλευθον.

* * *

­02µ:=¾BDÅKMÍSUÔ×   καί ποτέ μιν στυφελιζομένου σκύλακος παριόντα

¬.1´·º¾CEÆLNÎ   φασὶν ἐποικτῖραι καὶ τόδε φάσθαι ἔπος·

®±´69»BEÅJMÍQSÔ×   'παῦσαι μηδὲ ῤάπιζ', ἐπεὶ ἦ φίλου ἀνέρος ἐστίν

¬®²µ¸½BDÄIJÉ   ψυχή, τὴν ἔγνων φθεγξαμένης ἀίων'.

fr. 8

DIOG. IX 18. 19 (vgl. I 113, 21) μακροβιώτατός τε γέγονεν (Xenophanes), ὥς που καὶ αὐτός φησιν·

«­²5:»?CÃÅÇNPÐÓ   ἤδη δ' ἑπτά τ' ἔασι καὶ ἑξήκοντ' ἐνιαυτοὶ

­±³69»ÀEIËPRÓ   βληστρίζοντες ἐμὴν φροντίδ' ἀν' Ἑλλάδα γῆν·

«/1³7:¾BEÅIKÌQTÖÛ   ἐκ γενετῆς δὲ τότ' ἦσαν ἐείκοσι πέντε τε πρὸς τοῖς,

¬.1³68»ÁEHÉNPÐ   εἴπερ ἐγὼ περὶ τῶνδ' οἶδα λέγειν ἐτύμως.

fr. 9

ETYM. GEN. S. V. γῆρας

«¯³µ¸¼ADÅIKË   ἀνδρὸς γηρέντος πολλὸν ἀφαυρότερος.


ΣΙΛΛΟΙ

fr. 10

HERODIAN π. διχρ. p. 296, 6 [Cr. An. Ox. III]

«®±59»?BÃHJÊNPÑÔ   ἐξ ἀρχῆς καθ' Ὅμηρον ἐπεὶ μεμαθήκασι πάντες ...

fr. 11

SEXT. adv. math. IX 193

¬/2´8:¼@CÃÅËOPÐV   πάντα θεοῖσ' ἀνέθηκαν Ὅμηρός θ' Ἡσίοδός τε,

«.1µ¹¼@CÄHIËPRÓÖ   ὅσσα παρ' ἀνθρώποισιν ὀνείδεα καὶ ψόγος ἐστίν,

­±¶¹»AEÅÈËPRÓÕ   κλέπτειν μοιχεύειν τε καὶ ἀλλήλους ἀπατεύειν.

fr. 12

SEXT. adv. math. I 289 Ὅμηρος δὲ καὶ Ἡσίοδος κατὰ τὸν Κολοφώνιον Ξενοφάνη

«±¸»¾CFÅJLÌQRÒW   ὡς πλεῖστ(α) ἐφθέγξαντο θεῶν ἀθεμίστια ἔργα,

­±¶¹»AEÅÈËPRÓÕ   κλέπτειν μοιχεύειν τε καὶ ἀλλήλους ἀπατεύειν.

Κρόνος μὲν γὰρ ἐφ' οὗ τὸν εὐδαίμονα βίον γεγονέναι λέγουσι τὸν πατέρα ἠνδροτόμησε καὶ τὰ τέκνα κατέπιεν Ζεύς τε ὁ τούτου παῖς ἀφελόμενος αὐτὸν τῆς ἡγεμονίας 'γαίης νέρθε καθεῖσε' (Ξ 204) κτλ.

fr. 13

GELLIUS N. A. III 11 alii Homerum quam Hesiodum maiorem natu fuisse scripserunt, in quibus Philochorus [fr. 54b FHG I 393] et X., alii minorem.

fr. 14

CLEM. Str. V 109 [II 399, 19 St.] nach B 23

«±5¸;¿CÄÇËPÐ   ἀλλ' οἱ βροτοὶ δοκέουσι γεννᾶσθαι θεούς,

¬13µ»¾BDÅÉËQTÔZ   τὴν σφετέρην δ' ἐσθῆτα ἔχειν φωνήν τε δέμας τε.

fr. 15

CLEM. Str. v 110 [II 400, 1 St.] nach B 14

«±µ7:¼BCÅÉÏRUÔ×   ἀλλ' εἰ χεῖρας ἔχον βόες ‹ἵπποι τ'› ἠὲ λέοντες

«¯²¶¸;AÁFIÊOQÒÖ   ἢ γράψαι χείρεσσι καὶ ἔργα τελεῖν ἅπερ ἄνδρες,

«¯²¸¼@CÂHKÍQTÕÖ   ἵπποι μέν θ' ἵπποισι βόες δέ τε βουσὶν ὁμοίας

­15¶9;¼ADÄÉÌPTÕ×   καί ‹κε› θεῶν ἰδέας ἔγραφον καὶ σώματ' ἐποίουν

­¯´µ¹¾ÁFHÊNRÒÖ   τοιαῦθ' οἷόν περ καὐτοὶ δέμας εἶχον ‹ἕκαστοι›.

fr. 16

CLEM. Str. VII 22 [III 16, 6 St.]

¬./±59»BDÅÊÍSUÕ[   Αἰθίοπές τε ‹θεοὺς σφετέρους› σιμοὺς μέλανάς τε

®°´¹¼ÁÄÈÍQTÔØ   Θρῆικές τε γλαυκοὺς καὶ πυρρούς ‹φασι πέλεσθαι›.

fr. 17

SCHOL. ARIST. Equ. 408 (vgl. Hesych. s. v. βάκχος) βάκχους ... τοὺς κλάδους, οὓς οἱ μύσται φέρουσι. μέμνηται δὲ Ξ. ἐν Σίλλοις·

«®°68º¿ÃIKËQSÔX   ἑστᾶσιν δ' ἐλάτης ‹βάκχοι› πυκινὸν περὶ δῶμα.

fr. 18

STOB. Ecl. I 8, 2. Flor. 29, 41.

¬/1µ¸¼ADÄÈËQSÔÖ   οὔτοι ἀπ' ἀρχῆς πάντα θεοὶ θνητοῖσ' ὑπέδειξαν,

«.2µ¸»@CÄÆÊNQÒÔ   ἀλλὰ χρόνωι ζητοῦντες ἐφευρίσκουσιν ἄμεινον.

fr. 19

DIOG. I 23 [vgl. I 67, 21; 21 A 1 I 113, 20] δοκεῖ δὲ κατά τινας πρῶτος ἀστρολογῆσαι καὶ ἡλιακὰς ἐκλείψεις καὶ τροπὰς προειπεῖν, ὥς φησιν Εὔδημος ἐν τῆι περὶ τῶν Ἀστρολογουμένων ἱστορίαι [fr. 94 Speng. Vgl. 11 A 5 I 74, 20], ὅθεν αὐτὸν καὶ Ξ. καὶ Ἡρόδοτος θαυμάζει.

fr. 20

I 111 [vgl. I 113, 21] ὡς δὲ Ξ. ὁ Κολοφώνιος ἀκηκοέναι φησί,

τέτταρα πρὸς τοῖς πεντήκοντα καὶ ἑκατόν (sc. ἔτη βιῶναι Ἐπιμενίδην).

fr. 21

SCHOL. ARISTOPH. Pac. 697 ὁ Σιμωνίδης διεβέβλητο ἐπὶ φιλαργυρίαι .... χαριέντως δὲ πάνυ τῶι αὐτῶι λόγωι διέσυρε [β τοῦ ἰαμβοποιοῦ] καὶ μέμνηται ὅτι σμικρολόγος ἦν. ὅθεν Ξενοφάνης κίμβικα αὐτὸν προσαγορεύει. Vgl. 21 A 22.

fr. 21a

SCHOL. HOM. OXYRH. 1087, 40 (OX. Pap. VIII p. 103) τὸ Ἔρυκος παρὰ Ξενοφάνει ἐν ε Σίλλων.

ΠΑΡΩΙΔΙΑΙ

fr. 22

ATHEN. Epit. II p. 54 E Ξ. ὁ Κολοφώνιος ἐν Παρωιδίαις·

¬02¶º¼@CÄÉËORÓÖ   πὰρ πυρὶ χρὴ τοιαῦτα λέγειν χειμῶνος ἐν ὥρηι

«°³68»@BÃGIËQRÓX   ἐν κλίνηι μαλακῆι κατακείμενον, ἔμπλεον ὄντα,

¬®±57»?CÃÆÈOQÑÕ   πίνοντα γλυκὺν οἶνον, ὑποτρώγοντ' ἐρεβίνθους·

­13·º¾EGÉMOÐUYÙ_   'τίς πόθεν εἶς ἀνδρῶν, πόσα τοι ἔτε' ἐστί, φέριστε;

¬.0³9?ÀDGÇKM   πηλίκος ἦσθ', ὅθ' ὁ Μῆδος ἀφίκετο;'

ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ

fr. 23

CLEM. Strom. V 109 (II 399, 16 St.) Ξ. ὁ Κολ. διδάσκων ὅτι εἷς καὶ ἀσώματος ὁ θεὸς ἐπιφέρει [vgl. A 30]·

¬01µ9=¾BFÆÊÍQTÔ×   εἷς θεός, ἔν τε θεοῖσι καὶ ἀνθρώποισι μέγιστος,

¬.1³¸»?BÃFGÉMPÏS   οὔτι δέμας θνητοῖσιν ὁμοίιος οὐδὲ νόημα.

fr. 24

SEXT. adv. math. IX 144 21 A 1 I 113, 26].

¬.1´¸º@CÃÇÉOTÕ×   οὖλος ὁρᾶι, οὖλος δὲ νοεῖ, οὖλος δέ τ' ἀκούει.

fr. 25

SIMPL. Phys. 23, 19 [A 31, 9]

«02µ7:½@CÃIKÌQUÖÙ   ἀλλ' ἀπάνευθε πόνοιο νόου φρενὶ πάντα κραδαίνει.

fr. 26

SIMPL. Phys. 23, 10 [A 31, 7]

¬®³¸»¾ÂÅÈLNÐÒ   αἰεὶ δ' ἐν ταὐτῶι μίμνει κινούμενος οὐδέν

¬.1³¶º?BÂGJÊOQÑÕ   οὐδὲ μετέρχεσθαί μιν ἐπιπρέπει ἄλλοτε ἄλληι.

fr. 27

Aët. IV 5 [vgl. A 36]

«°±µ¹=BÃÇËPSÔ×   ἐκ γαίης γὰρ πάντα καὶ εἰς γῆν πάντα τελευτᾶι.

fr. 28

ACHILL. Isag. 4 p. 34, 11 Maass [vgl. A 32. 33, 3 I 122, 26 ff.]

­®²68¼@CÃHJËPSÓÖ   γαίης μὲν τόδε πεῖρας ἄνω παρὰ ποσσὶν ὁρᾶται

«,.²¶¸?BÂILÍQTÖÙ   ἠέρι προσπλάζον, τὸ κάτω δ' ἐς ἄπειρον ἱκνεῖται.

fr. 29

SIMPLIC. Phys. 188, 32 [vgl. A 29 I 121, 10]

   γῆ καὶ ὕδωρ πάντ' ἐσθ' ὅσα γίνοντ(αι) ἠδὲ φύονται.

fr. 30

Aët. III 4, 4 [6 21 A 46] SCHOL. GENAV. ad Φ 196 Ξ. ἐν τῶι Περὶ φύσεως·

¬®³69»DFÆËÍTV×Z   πηγὴ δ' ἐστὶ θάλασσ(α) ὕδατος, πηγὴ δ' ἀνέμοιο·

¬.1´8:¼ÁÄHKËPRÓV   οὔτε γὰρ ἐν νέφεσιν ‹γίνοιτό κε ἲς ἀνέμοιο

«°±48º=AÂÅÉNPÑT   ἐκπνείοντος› ἔσωθεν ἄνευ πόντου μεγάλοιο

¬.1³68º¾ÃHJÌRSÔÖ   οὔτε ῥοαὶ ποταμῶν οὔτ' αἰ‹θέρος› ὄμβριον ὕδωρ,

«.1³·º@BÂHJÉNPÐV   ἀλλὰ μέγας πόντος γενέτωρ νεφέων ἀνέμων τε

­02´   καὶ ποταμῶν.

fr. 31

HERACLIT. Alleg. Hom. c. 44 [Etymologie v. ὑπερίων]

«,.¯57¹:=¾ÃÄLNÎÑ   ἠέλιός θ' ὑπεριέμενος γαῖάν τ' ἐπιθάλπων.

fr. 32

SCHOL. BLT Eust. ad Hom. Λ 27

«±³79»?CÃÈÌPSÓW   ἥν τ' Ἶριν καλέουσι, νέφος καὶ τοῦτο πέφυκε,

¬/1²·»?AÀÅÉMPÐÔ   πορφύρεον καὶ φοινίκεον καὶ χλωρὸν ἰδέσθαι.

fr. 33

SEXT. adv. math. X 314

¬¯³¸¹?CÃGIÊOQÑV   πάντες γὰρ γαίης τε καὶ ὕδατος ἐκγενόμεσθα.

fr. 34

SEXT. adv. math. VII 49. 110 PLUT. aud. poet. 2 p. 17 E

­03·;?ÁEHÈMOÑUXÙÝ   καὶ τὸ μὲν οὖν σαφὲς οὔτις ἀνὴρ ἴδεν οὐδέ τις ἔσται

¬®±47¸=BÂGJÊOQÒÕ   εἰδὼς ἀμφὶ θεῶν τε καὶ ἅσσα λέγω περὶ πάντων·

¬¯´7:¼ADÅJLÌQSÕ×   εἰ γὰρ καὶ τὰ μάλιστα τύχοι τετελεσμένον εἰπών,

¬.1³·»?CÃKMÎRUÕÙ   αὐτὸς ὅμως οὐκ οἶδε· δόκος δ' ἐπὶ πᾶσι τέτυκται.

fr. 35

PLUT. Sympos. IX 7 p. 746 B

­/2´¶¹=AÁEGÉNPÑU   ταῦτα δεδοξάσθω μὲν ἐοικότα τοῖς ἐτύμοισι ...

fr. 36

HERODIAN. π. διχρ. 296, 9

«.0³·º=AÁEGÉMOÎÒ   ὁππόσα δὴ θνητοῖσι πεφήνασιν εἰσοράασθαι ...

fr. 37

HERODIAN. π. μον. λέξ. 30, 30

­03µ9:¼ADÄJLÍQTÔÖ   καὶ μὲν ἐνὶ σπεάτεσσί τεοις καταλείβεται ὕδωρ.

fr. 38

HERODIAN. π. μον. λέξ. p. 41, 5

¬¯³58º=AÀFHÊORÒÕ   εἰ μὴ χλωρὸν ἔφυσε θεὸς μέλι, πολλὸν ἔφασκον

­02µ7:¼À   γλύσσονα σῦκα πέλεσθαι.

fr. 39

POLLUX VI 46 κέρασον τὸ δένδρον ἐν τῶι Περὶ φύσεως Ξενοφάνους εὑρών.

fr. 40

ETYM. GEN. S. V. βρόταχον τὸν βάτραχον Ἴωνες [καὶ Ἀριστοφάνης φησὶ] καὶ παρὰ Ξενοφάνει.

fr. 41

TZETZ. ad Dion. Perieg. V. 940 p. 1010 Bernhardy περὶ τῶν εἰς ρος κανών (uëber σιρός)

¬¯2´8»AÂÅÈOÐ   σιλλογράφος δέ τις τὸ σι μακρὸν γράφει

­°4·»ÀDÅÇÉOQ   τῶι ῥῶ, δοκεῖ μοι, τοῦτο μηκύνας τάχα.

σιλλογράφος νῦν ὁ Ξενοφάνης ἐστὶ καὶ ὁ Τίμων καὶ ἕτεροι.

fr. 42

HERODIAN. π. μον. λέξεως 7, 11 καὶ παρὰ Ξενοφάνει ἐν δωι Σίλλων·

­46¸º½@CÂÆÉNPÑT   καί ‹κ'› ἐπιθυμήσειε νέος νῆς ἀμφιπόλοιο.

fr. 45

SCHOL. HIPPOCR. ad Epid. I 13, 3 [Nachmanson, Erotian. p. 102, 19] βληστρισμός: ὁ ῥιπτασμός· οὕτω Βακχεῖος τίθησιν· ἐν ἐνίοις δὲ ἀντιγράφοις εὕρομεν βλητρισμὸν χωρὶς τοῦ σ. ὄντως δὲ τὸν ῥιπτασμὸν σημαίνει, καθὼς καὶ Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιός φησιν· 'ἐγὼ δὲ ἐμαυτὸν πόλιν ἐκ πόλεως φέρων ἐβλήστριζον' ἀντὶ τοῦ ἐρριπταζόμην.