ΑΓΡΟΙΚΟΣ

ΑΔΕΛΦΟΙ

Fr. 1

ὦ μακάριόν με· γυναῖκα οὐ λαμβάνω.

Fr. 3

εἰ δ' ἔστιν οὗτος τὴν κόρην ὁ διεφθορώς.

Fr. 4

   ἔργον εὑρεῖν συγγενῆ

πένητός ἐστιν· οὐδὲ εἷς γὰρ ὁμολογεῖ

αὐτῷ προσήκειν τὸν βοηθείας τινὸς

δεόμενον· αἰτεῖσθαι γὰρ ἅμα τι προσδοκᾷ.

Fr. 5

οὐ παντελῶς δεῖ τοῖς πονηροῖς ἐπιτρέπειν,

ἀλλ' ἀντιτάττεσθ'· εἰ δὲ μή, τἄνω κάτω

ἡμῶν ὁ βίος λήσει μεταστραφεὶς ὅλος.

Fr. 6

   πρὸς ἅπαντα δειλὸν ὁ πένης ἐστὶ γὰρ

καὶ πάντας αὑτοῦ καταφρονεῖν ὑπολαμβάνει.

ὁ γὰρ μετρίως πράττων περισκελέστερον

ἅπαντα τἀνιαρά, Λαμπρία, φέρει.

Fr. 8

ὀκτώ τις ὑποχεῖν ἀνεβόα καὶ δώδεκα

κυάθους, ἕως κατέσεισε φιλοτιμούμενος.

Fr. 9

κοινὰ τὰ τῶν φίλων.

Fr. 10

ἐγὼ δ' ἀγροῖκος, ἐργάτης, σκυθρός, πικρός,

φειδωλός.

Fr. 11

   θεός ἐστι τοῖς χρηστοῖς ἀεὶ

ὁ νοῦς γάρ, ὡς ἔοικεν, ὦ σοφώτατοι.

Fr. 12

τί πολλὰ τηρεῖν πολλὰ δεῖ δεδοικότα;

ΑΛΑΕΙΣ

ΑΛΙΕΙΣ

Fr. 13

χαῖρ', ὦ φίλη γῆ, διὰ χρόνου πολλοῦ σ' ἰδὼν

ἀσπάζομαι· τουτὶ γὰρ οὐ πᾶσαν ποιῶ

τὴν γῆν, ὅταν δὲ τοὐμὸν ἐσίδω χωρίον·

τὸ γὰρ τρέφον με τοῦτ' ἐγὼ κρίνω θεόν.

Fr. 14

ὁ πρῶτος εὑρὼν διατροφὴν πτωχῷ τέχνην

πολλοὺς ἐποίησεν ἀθλίους· ἁπλοῦν γὰρ ἦν

τὸν μὴ δυνάμενον ζῆν ἀλύπως ἀποθανεῖν.

Fr. 15

   ὡς δὲ τὴν ἄκραν

κάμπτοντας ἡμᾶς εἶδον, ἐμβάντες ταχὺ

ἀνηγάγοντο.

Fr. 16

   ἐκλελάκτικεν

ὁ χρηστὸς ἡμῖν μοιχός, ἀλλ' ἀντάλλαγος ‑

Fr. 17

   δύ' οἰκίας

φηλοῦν γερόντων, ὡς λέγεις, ἀβελτέρων.

Fr. 18

χαλεπόν γε θυγάτηρ κτῆμα καὶ δυσδιάθετον.

Fr. 19

δύναται τὸ πλουτεῖν καὶ φιλανθρώπους ποιεῖν.

Fr. 20

   καὶ χρυσολαβὲς καλὸν πάνυ

ἐγχειρίδιον.

Frr. 21-22-23

   παχὺς γὰρ ὗς ἔκειτ' ἐπὶ στόμα.

. . . . . . . . . . . .

ἐτρύφησεν ὥστε μὴ πολὺν τρυφᾶν χρόνον.

. . . . . . . . . . . . . .

ἴδιον ἐπιθυμῶν μόνος μοι θάνατος οὗτος φαίνεται

εὐθάνατος, ἔχοντα πολλὰς χολλάδας κεῖσθαι παχύν,

ὕπτιον, μόλις λαλοῦντα καὶ τὸ πνεῦμ' ἔχοντ' ἄνω,

ἐσθίοντα καὶ λέγοντα 'σήπομ' ὑπὸ τῆς ἡδονῆς.'

Fr. 24

εὐποροῦμεν, οὐδὲ μετρίως· ἐκ Κυΐνδων χρυσίον,

Περσικαὶ στολαὶ δὲ κεῖνται πορφυραῖ, τορεύματα

ἔνδον ἔστ', ἄνδρες, ποτηρίδια, τορεύματα,

κἀκτυπωμάτων πρόσωπα, τραγέλαφοι, λαβρώνια.

Fr. 25

καὶ θάλαττα βορβορώδης, ἣ τρέφει θύννον μέγαν.

Fr. 26

ἀναπετῶ τουτὶ προσελθὼν κοὐκ ἀνέξομ' οὐκέτι.

Fr. 27

ἀμφιβλήστρῳ περιβάλλεται

Fr. 28

ἡδυλίζειν

Fr. 29

ἡ λαμπήνη

ΑΝΑΤΙΘΕΜΕΝΗ Η ΜΕΣΣΗΝΙΑ

Fr. 30

οἱ δ' ἁρπάσαντες τοὺς κάδους τοὺς στρογγύλους

ὕδρευον ἀνδρειότατα κηπουροὶ πάλιν.

Β. 'ἤντλουν' λέγειν δεῖ καὶ 'κάδους' οὐ δεῖ λέγειν,

ἀλλ' 'ἀντλιαντλητῆρας'.

Fr. 31

τίθημ' ἔχειν χολήν σε καλλιωνύμου

πλείω.

Fr. 32

Ἀράβιον ἆρ' ἐγὼ κεκίνηκ' ἄγγελον.

Fr. 33

   ἡγεῖταί μ' ὅλως

ἐπικόπανόν τι.

Fr. 36

ἴσσα

ΑΝΔΡΙΑ

Fr. 39

εὑρετικὸν εἶναί φασι τὴν ἐρημίαν

οἱ τὰς ὀφρῦς αἴροντες.

Fr. 41

λούσατ' αὐτὴν αὐτίκα.

Fr. 42

καὶ τεττάρων ᾠῶν μετὰ τοῦτο, φιλτάτη,

τὸ νεοττίον.

Fr. 48

   τὸ δ' ἐρᾶν ἐπισκοτεῖ

ἅπασιν, ὡς ἔοικε, καὶ τοῖς εὐλόγως

καὶ τοῖς κακῶς ἔχουσιν.

Fr. 50

ζῶμεν γὰρ οὐχ ὡς θέλομεν, ἀλλ' ὡς δυνάμεθα.

ΑΝΔΡΟΓΥΝΟΣ Η ΚΡΗΣ

Fr. 51

τὰ προσπεσόντα προσδοκᾶν ἅπαντα δεῖ

ἄνθρωπον ὄντα· παραμένει γὰρ οὐδὲ ἕν.

Fr. 52

πλήσας γὰρ ἔφερεν ἐκ παρατάξεώς ποθεν

τὰς ἐν Λαμίᾳ πάσας.

Fr. 53

τὸ γὰρ σύνηθες οὐδαμοῦ παροπτέον.

Fr. 54

μαρτύρομαι τὸν φίλιον, ὦ Κράτων, Δία.

Fr. 55

Μυσῶν ἔσχατος πολέμιος

ΑΝΕΨΙΟΙ

Fr. 59

   φύσει γάρ ἐστ' ἔρως

τοῦ νουθετοῦντος κωφόν· ἅμα δ' οὐ ῥᾴδιον

νεότητα νικᾶν ἐστι καὶ θεὸν λόγῳ.

Fr. 60

εὐδαιμονία τοῦτ' ἐστὶν υἱὸς νοῦν ἔχων·

ἀλλὰ θυγάτηρ κτῆμ' ἐστὶν ἐργῶδες πατρί.

Fr. 61

ὁ φανός ἐστι μεστὸς ὕδατος οὑτοσί,

δεῖ τ' οὐχὶ σείειν, ἀλλ' ἀποσείειν αὐτόθεν.

Fr. 62

   οἶσ' εἰσιὼν

πανόν, λύχνον, λυχνοῦχον, ὅ τι πάρεστι· φῶς

μόνον πολὺ ποίει.

Fr. 63

τὰ κακῶς τρέφοντα χωρί' ἀνδρείους ποιεῖ.

ΑΠΙΣΤΟΣ

Fr. 64

   ᾤμην, εἰ τὸ χρυσίον λάβοι

ὁ γέρων, θεράπαιναν εὐθὺς ἠγορασμένην

ἅβραν ἔσεσθαι.

ΑΡΡΗΦΟΡΟΣ Η ΑΥΛΗΤΡΙΣ

Fr. 65

   οὐ γαμεῖς, ἂν νοῦν ἔχῃς,

τοῦτον καταλιπὼν τὸν βίον· γεγάμηκα γὰρ

αὐτός· διὰ τοῦτο σοὶ παραινῶ μὴ γαμεῖν.

Β. δεδογμένον τὸ πρᾶγμ'· ἀνερρίφθω κύβος.

Α. πέραινε. σωθείης δὲ νῦν. ἀληθινὸν

εἰς πέλαγος αὑτὸν ἐμβαλεῖς γὰρ πραγμάτων,

οὐ Λιβυκόν, οὐδ' Αἰγαῖον . . . . .

οὗ τῶν τριάκοντ' οὐκ ἀπόλλυται τρία

πλοιάρια· γήμας δ' οὐδὲ εἷς σέσῳσθ' ὅλως.

Fr. 66

ἐὰν δὲ κινήσῃ μόνον τὴν Μυρτίλην

ταύτην τις ἢ τίτθην καλῇ, πέρας ποιεῖ

λαλιᾶς· τὸ Δωδωναῖον ἄν τις χαλκίον,

ὃ λέγουσιν ἠχεῖν, ἢν παράψηθ' ὁ παριών,

   5τὴν ἡμέραν ὅλην, καταπαύσαι θᾶττον ἢ

ταύτην λαλοῦσαν· νύκτα γὰρ προσλαμβάνει.

Fr. 67

   πάντας μεθύσους τοὺς ἐμπόρους

ποιεῖ τὸ Βυζάντιον· ὅλην ἐπίνομεν

τὴν νύκτα διὰ σὲ καὶ σφόδρ' ἄκρατόν μοι δοκῶ.

ἀνίσταμαι γοῦν τέτταρας κεφαλὰς ἔχων.

Fr. 68

   τὰ πατρῷα μὲν ποιεῖ καιρός ποτε

ἀλλότρια, σῴζει δ' αὐτά που τὰ σώματα·

βίου δ' ἔνεστιν ἀσφάλει' ἐν ταῖς τέχναις.

Fr. 69

ἐλλέβορον ἤδη πώποτ' ἔπιες, Σωσία;

Β. ἅπαξ. Α. πάλιν νῦν πῖθι· μαίνει γὰρ κακῶς.

Fr. 70

   πάντ' ἐστὶ τῷ καλῷ λόγῳ

ἱερόν· ὁ νοῦς γάρ ἐστιν ὁ λαλήσων θεός.

Fr. 71

ὦ τρισκατάρατε, ζωπύρει τοὺς ἄνθρακας.

Fr. 72

ἀνδρὸς χαρακτὴρ ἐκ λόγου γνωρίζεται.

Fr. 73

   ἢ χαλκοῦν μέγα

ὁλκεῖον

ΑΣΠΙΣ

Fr. 74

   ὦ τρισάθλιοι

τί πλέον ἔχουσι τῶν ἄλλων; βίον

ὡς οἰκτρὸν ἐξαντλοῦσιν οἱ τὰ φρούρια

τηροῦντες, οἱ τὰς ἀκροπόλεις κεκτημένοι·

εἰ πάντας ὑπονοοῦσιν οὕτω ῥᾳδίως

ἐγχειρίδιον ἔχοντας αὐτοῖς προσιέναι,

οἵαν δίκην διδόασιν.

Fr. 75

ὃ βούλεται γὰρ μόνον ὁρῶν καὶ προσδοκῶν

ἀλόγιστος ἔσται τῆς ἀληθείας κριτής.

Fr. 76ab

   στρατιώτην, Σμικρίνη, σωτηρίας

ἔστ' ἔργον εὑρεῖν πρόφασιν, ὀλέθρου δ' εὔπορον.

Fr. 77

   πολλοὶ γὰρ ἐκλελοιπότες

τὸν χάρακα τὰς κώμας ἐπόρθουν.

Fr. 78

   ἔχων τὴν ἀσπίδα

ἔκειτο συντετριμμένην.

Fr. 79

Ἑλληνίς, οὐκ Ἰβηρίς

Fr. 80

βρύειν

Fr. 81

ἔμυξεν

Fr. 82

κανδύταλις

ΑΥΛΗΤΡΙΣ

ΑΥΤΟΝ ΠΕΝΘΩΝ

Fr. 83

   τυφλὸν ὁ πλοῦτος, καὶ τυφλοὺς

τοὺς ἐμβλέποντας εἰς ἑαυτὸν δεικνύει.

Fr. 84

τὸ στεφανοῦν

ΑΥΤΟΝ ΤΙΜΩΡΟΥΜΕΝΟΣ

ΑΦΡΟΔΙΣΙΑ

Fr. 85

ἀλλ' ὅταν ἐρῶντα νοῦν ἔχειν τις ἀξιοῖ,

παρὰ τίνι τἀνόητον οὗτος ὄψεται;

Fr. 86

   ἐκφυγοῦσα δ' ἣν εἶχεν νόσον

οὐκ ἔσχε τοὺς ῥηθέντας ἀναθέσθαι λόγους.

Fr. 87

εἰ τὰς ἀληθείας ἁπλῶς τίς σοι λέγει ‑

ΒΟΙΩΤΙΣ

Fr. 88

οὐ δεῖ διαβολῆς καταφρονεῖν, οὐδ' ἂν σφόδρ' ᾖ

ψευδής· ἐπίσταντ' αὐξάνειν αὐτήν τινες,

δι' οὓς φυλάττεσθαι τὰ τοιαῦτ' ὀρθῶς ἔχει.

Fr. 89

   πολλὰ δύσκολα

εὕροις ἂν ἐν τοῖς πᾶσιν· ἀλλ' εἰ πλείονα

τὰ συμφέροντ' ἔνεστι, τοῦτο δεῖ σκοπεῖν.

Fr. 90

πλοῦτος δὲ πολλῶν ἐπικάλυμμ' ἐστὶν κακῶν.

Fr. 91

οὐκ ἔστιν ἑκτεὺς τοῦτο, μὰ τὸν Ἀσκληπιόν.

Fr. 92

πεντεκτένους μὲν καὶ περίνησα πορφυρᾶ

ΓΕΩΡΓΟΣ

Fr. 93

εὐκαταφρόνητόν ἐστι, Γοργία, πένης,

κἂν πάνυ λέγῃ δίκαια· τούτου γὰρ λέγειν

ἕνεκα μόνου νομίζεθ' οὗτος, τοῦ λαβεῖν.

καὶ συκοφάντης εὐθὺς ὁ τὸ τριβώνιον

   5ἔχων καλεῖται, κἂν ἀδικούμενος τύχῃ.

Fr. 94

ὁ δ' ἠδικηκὼς ὅστις ἔσθ' οὗτός ποτε

τὴν ὑμετέραν πενίαν, κακοδαίμων ἔσθ', ὅτι

τοῦτ' ἠδίκηκεν, οὗ τυχὸν μεταλήψεται.

εἰ καὶ σφόδρ' εὐπορεῖ γάρ, ἀβεβαίως τρυφᾷ·

τὸ τῆς τύχης γὰρ ῥεῦμα μεταπίπτει ταχύ.

Fr. 95

οὗτος κράτιστός ἐστ' ἀνήρ, ὦ Γοργία,

ὅστις ἀδικεῖσθαι πλεῖστ' ἐπίστατ' ἐγκρατῶς·

τὸ δ' ὀξύθυμον τοῦτο καὶ λίαν πικρὸν

δεῖγμ' ἐστὶν εὐθὺς πᾶσι μικροψυχίας.

Fr. 96

ἀγρὸν εὐσεβέστερον γεωργεῖν οὐδένα

οἶμαι· φέρει γὰρ ὅσα θεοῖς ἄνθη καλά,

κιττόν, δάφνην· κριθὰς δ' ἐὰν σπείρω, πάνυ

δίκαιος ὢν ἀπέδωχ' ὅσας ἂν καταβάλω.

Fr. 97

εἰμὶ μὲν ἄγροικος, καὐτὸς οὐκ ἄλλως ἐρῶ,

καὶ τῶν κατ' ἄστυ πραγμάτων οὐ παντελῶς

ἔμπειρος, ὁ δὲ χρόνος τί μ' εἰδέναι ποιεῖ

πλέον.

Fr. 98

βουβὼν ἐπήρθη τῷ γέροντι, θέρμα τε

ἐπέλαβεν αὐτόν.

Fr. 99

ἦν δ' οὐ πονηρὸς οὐδ' ἐδόκουν.

Fr. 100

ἐμβεβρόντησαι; γελοῖον, ὃς κόρης ἐλευθέρας

εἰς ἔρωθ' ἥκων σιωπᾷς καὶ μάτην ποθουμένους

περιορᾷς γάμους σεαυτῷ.

ΔΑΚΤΥΛΙΟΣ

Fr. 102

τίς γὰρ οὑτοσὶ κακοδαίμων ἔφυ,

ὃς οὐκ ἂν ἐκδοίη θυγατέρας ἄσμενος,

καὶ ταῦτα πεντήκοντα παιδίσκας ἔχων.

Fr. 103

   οἰκόσιτον νυμφίον

οὐδὲν δεόμενον προικὸς ἐξευρήκαμεν.

Fr. 104

ἀνεμιαῖον ἐγένετο

Fr. 105

αὐτολήκυθοι

ΔΑΡΔΑΝΟΣ

Fr. 106

καὶ λαιμὰ βακχεύει λαβὼν τὰ χρήματα.

Fr. 107

Δρία παῖ, δειπνοποιεῖσθαι τί δεῖ;

ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΩΝ

Fr. 109

ἀγαθόν τί μοι γένοιτο, πολύτιμοι θεοί·

ὑποδούμενος τὸν ἱμάντα γὰρ τῆς δεξιᾶς

ἐμβάδος ἀπέρρηξ'. Β. εἰκότως, ὦ φλήναφε·

σαπρὸς γὰρ ἦν, σὺ δὲ μικρολόγος ἄρ' οὐ θέλων

καινὰς πρίασθαι.

Fr. 110

οὐ δεῖ γὰρ ἀδικεῖν οἰκέτας, ἄλλως τε καὶ

ὅταν μετ' εὐνοίας τι μὴ πονηρίᾳ

πταίσωσιν· αἰσχρόν ἐστι τοῦτο γὰρ πάνυ.

Fr. 111

καὶ τυφλῷ δῆλον

Fr. 112

ὀλόλους

ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

Fr. 113

τί τοῦτο, παῖ; διακονικῶς γὰρ νὴ Δία

προελήλυθας. Β. ναί· πλάττομεν γὰρ πλάσματα,

τὴν νύκτα τ' ἠγρυπνήκαμεν· καὶ νῦν ἔτι

ἀποίητα πάμπολλ' ἐστὶν ἡμῖν.

Fr. 114

μακάριος ὅστις οὐσίαν καὶ νοῦν ἔχει·

χρῆται γὰρ οὗτος εἰς ἃ δεῖ ταύτῃ καλῶς.

Fr. 115

βίος

Fr. 116

ληνόν

ΔΙΔΥΜΑΙ

Frr. 117-118

συμπεριπατήσεις γὰρ τρίβων' ἔχουσ' ἐμοί,

ὥσπερ Κράτητι τῷ κυνικῷ ποθ' ἡ γυνή.

. . . . . . . . . . . . . . .

καὶ θυγατέρ' ἐξέδωκ' ἐκεῖνος, ὡς ἔφη

αὐτός, ἐπὶ πείρᾳ δοὺς τριάκονθ' ἡμέρας.

Frr. 119-120

ὄρνεις φέρων ἐλήλυθα.

ὄρνιθας ἀποστέλλει.

ΔΙΣ ΕΞΑΠΑΤΩΝ

Fr. 123

   βουληφόρως

τὴν ἡμετέραν, ὦ Δημέα, προκατέλαβες

ὅρασιν.

Fr. 124

ἐμοὶ παράστα· τὴν θύραν κόψας ἐγὼ

καλῶ τιν' αὐτῶν.

Fr. 125

ὃν οἱ θεοὶ φιλοῦσιν ἀποθνῄσκει νέος.

Fr. 126

   οὐ Μεγάβυζος ἦν,

ὅστις γένοιτο ζάκορος.

ΔΥΣΚΟΛΟΣ

Fr. 127

τῆς Ἀττικῆς νομίζετ' εἶναι τὸν τόπον

Φυλήν, τὸ Νυμφαῖον δ' ὅθεν προέρχομαι

Φυλασίων.

Fr. 128

περὶ χρημάτων λαλεῖς, ἀβεβαίου πράγματος·

εἰ μὲν γὰρ οἶσθα ταῦτα παραμενοῦντά σοι

εἰς πάντα τὸν χρόνον, φύλαττε μηδενὶ

ἄλλῳ μεταδιδούς, αὐτὸς ὢν δὲ κύριος·

εἰ μὴ δὲ σαυτοῦ, τῆς τύχης δὲ πάντ' ἔχεις,

τί ἂν φθονοίης, ὦ πάτερ, τούτων τινί;

αὐτὴ γὰρ ἄλλῳ τυχὸν ἀναξίῳ τινὶ

παρελομένη σου πάντα προσθήσει πάλιν.

διόπερ ἔγωγέ φημι δεῖν, ὅσον χρόνον

  10εἶ κύριος, χρῆσθαί σε γενναίως, πάτερ,

αὐτόν, ἐπικουρεῖν πᾶσιν, εὐπόρους ποιεῖν

οὓς ἂν δύνῃ πλείστους διὰ σαυτοῦ· τοῦτο γὰρ

ἀθάνατόν ἐστι, κἄν ποτε πταίσας τύχῃς,

ἐκεῖθεν ἔσται ταὐτὸ τοῦτό σοι πάλιν.

  15πολλῷ δὲ κρεῖττόν ἐστιν ἐμφανὴς φίλος

ἢ πλοῦτος ἀφανής, ὃν σὺ κατορύξας ἔχεις.

Fr. 129

   ὡς θύουσι δ' οἱ τοιχωρύχοι,

κίστας φέροντες, σταμνί', οὐχὶ τῶν θεῶν

ἕνεκ', ἀλλ' ἑαυτῶν· ὁ λιβανωτὸς εὐσεβές,

καὶ τὸ πόπανον τοῦτ' ἔλαβεν ὁ θεὸς ἐπὶ τὸ πῦρ

   5ἅπαν ἐπιτεθέν· οἱ δὲ τὴν ὀσφὺν ἄκραν

καὶ τὴν χολὴν ὀστᾶ τ' ἄβρωτα τοῖς θεοῖς

ἐπιθέντες αὐτοὶ τἄλλα καταπίνουσ' ἀεί.

Fr. 130

   οὐδὲ εἷς

μάγειρον ἀδικήσας ἀθῷος διέφυγεν·

ἱεροπρεπής πώς ἐστιν ἡμῶν ἡ τέχνη.

Fr. 131-132

   οὐδενὸς χρὴ πράγματος

τὸν εὖ πονοῦνθ' ὅλως ἀπογνῶναί ποτε.

.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .

ἁλωτὰ γίνετ' ἐπιμελείᾳ καὶ πόνῳ

ἅπαντα.

Fr. 134

   σιωπῇ φασι τούτῳ τῷ θεῷ

οὐ δεῖν προσιέναι.

Fr. 135

   οὐκ ἔνεστί σοι φυγεῖν

οἰκειότητα, δᾶερ.

Fr. 136

οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν, οὐδὲ λοπάδ' αἰτούμενος

Fr. 137

ὦ δυστυχής, τί οὐ καθεύδεις;

Fr. 138

εὑρηκὼς κἀγὼ τούτου τέχνην

Fr. 139

ἀνδριάς

ΕΑΥΤΟΝ ΠΕΝΘΩΝ

ΕΑΥΤΟΝ ΤΙΜΩΡΟΥΜΕΝΟΣ

Fr. 140

πρὸς τῆς Ἀθηνᾶς, δαιμονᾷς, γεγονὼς ἔτη

τοσαῦθ'; ὁμοῦ γάρ ἐστιν ἑξήκοντά σοι.

Fr. 141

λουτρόν, θεραπαίνας, ἀργυρώματα.

Fr. 142

ἐξ ἱσταρίου δ' ἐκρέματο φιλοπόνως πάνυ.

.  .  .  .  .  καὶ θεραπαινὶς ἦν μία·

αὕτη συνύφαινεν ῥυπαρῶς διακειμένη.

Fr. 143

ἀνδρὸς χαρακτὴρ ἐκ λόγου γνωρίζεται.

Fr. 144

πᾶς πατὴρ μωρός.

Fr. 145

οἴκοι μένειν χρὴ καὶ μένειν ἐλεύθερον

ἢ μηκέτ' εἶναι τὸν καλῶς εὐδαίμονα.

Fr. 146

μετ' ἄριστον γὰρ ὡς ἀμυγδαλὰς [ἐγὼ]

παρέθηκα, καὶ τῶν ῥοιδίων ἐτρώγομεν.

Fr. 147

   ταῦτά σοι καὶ Πύθια

καὶ Δήλια.

Fr. 148

ἀλλ' ἢν χιτών σοι

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ

Fr. 149

οὐχ ὅθεν ἂν ᾤμην ἠτύχηκα· πάντα δὲ

τὰ μηδὲ προσδοκώμεν' ἔκστασιν φέρει.

Fr. 150

τοῦ δ' ἆρα Κωρυκαῖος ἠκροάσατο.

Fr. 151

   πίε. Β. πιεῖν ἀναγκάσω

τὴν ἱερόσυλον πρῶτα.

Fr. 153

ὑπὲρ ὄνου σκιᾶς

[ΕΚΥΡΑ]

ΕΜΠΙΜΠΡΑΜΕΝΗ

Fr. 154

. . . ἐξώλης ἀπόλοιθ' ὅστις ποτὲ

ὁ πρῶτος ἦν γήμας, ἔπειθ' ὁ δεύτερος,

εἶθ' ὁ τρίτος, εἶθ' ὁ τέταρτος, εἶθ' ὁ μεταγενής.

Fr. 155

   τρία γάρ ἐστι, δέσποτα,

δι' ὧν ἅπαντα γίνετ', ἢ κατὰ τοὺς νόμους,

ἢ ταῖς ἀνάγκαις, ἢ τὸ τρίτον ἔθει τινί.

Fr. 156

ἐφ' ᾧ φρονεῖς μέγιστον ἀπολεῖ τοῦτό σε,

τὸ δοκεῖν τιν' εἶναι· καὶ γὰρ ἄλλους μυρίους.

Fr. 157

ὡς ἀγαθόν ἐστι πρᾶγμα τὸ γενέσθαι τινὸς

πατέρα.

Frr. 158-159

καὶ νῦν ὑπὲρ τούτων συνάγουσι κατὰ μόνας.

   ἐπλήρωσέν τε τὸ συναγώγιον.

ΕΠΑΓΓΕΛΛΟΜΕΝΟΣ

Fr. 160

τὸ σὸν ταπεινὸν ἂν σὺ σεμνύνῃς, καλὸν

ἔξω φανεῖται, φίλ' ἄνερ· ἂν δ' αὐτὸς ποιῇς

ταπεινὸν αὐτὸ καὶ τιθῇς ἐν μηδενί,

οἰκεῖος οὗτος κατάγελως νομίζεται.

Fr. 161

   τὰ γὰρ τολμηρὰ τῶν ὄχλων ἔχει

ἐν τοῖς λογισμοῖς τὰς ἐπιδείξεις δυσκόλους,

ἐν τῷ δὲ πράττειν, ἂν λάβῃ τὸν καιρὸν εὖ,

ἀπροσδόκητον τὴν τέχνην ἐξηύρετο.

Fr. 162

τοῖς ἀναιδέσιν βοηθεῖ γὰρ λόγοις τοῦθ' ἓν μόνον,

ἂν βραχεῖς αὐτοὺς ποιῇ τις τόν τε καιρὸν εὖ λάβῃ.

ΕΠΙΚΛΗΡΟΣ

Fr. 164

ἆρ' ἐστὶ πάντων ἀγρυπνία λαλίστατον.

ἐμὲ γοῦν ἀναστήσασα δευρὶ προάγεται

λαλεῖν ἀπ' ἀρχῆς πάντα τὸν ἐμαυτοῦ βίον.

Fr. 165

   ὥσπερ τῶν χορῶν

οὐ πάντες ᾄδουσ', ἀλλ' ἄφωνοι δύο τινὲς

ἢ τρεῖς παρεστήκασι πάντων ἔσχατοι

εἰς τὸν ἀριθμόν, καὶ τοῦθ' ὁμοίως πως ἔχει·

χώραν κατέχουσι, ζῶσι δ' οἷς ἐστιν βίος.

Fr. 166

   ἢ δεῖ μόνον

ζῆν ἢ γενόμενον πατέρα παίδων ἀποθανεῖν·

οὕτω τὸ μετὰ ταῦτ' ἐστὶ τοῦ βίου πικρόν.

Frr. 167-168

   ἀλεκτρυών τις ἐκεκράγει μέγα.

.  .  .  οὐ σοβήσετ' ἔξω, φησί, τὰς

ὄρνιθας ἀφ' ἡμῶν;

αὕτη ποτ' ἐξεσόβησε τὰς ὄρνεις μόλις.

Fr. 169

   τί δ' ἂν ἔχοι νεκρὸς

ἀγαθόν, ὅπου γ' οἱ ζῶντες ἔχομεν οὐδὲ ἕν;

Fr. 170

ὅρα σὺ καὶ φρόντιζε κἀπόστα βραχύ.

Fr. 171

οὔπω σοι πεπίστευμαι;

ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΕΣ

Fr. 173

μὴ καταφρονήσῃς τῶν θεῶν· ἐν παντὶ δεῖ

καιρῷ τὸ δίκαιον ἐπικρατεῖν ἁπανταχοῦ,

καὶ τὸν παρατυγχάνοντα τούτου τοῦ μέρους

ἔχειν πρόνοιαν κοινόν ἐστι τῷ βίῳ.

Fr. 174

οἴει τοσαύτην τοὺς θεοὺς ἄγειν σχολήν,

ὥστε τὸ κακὸν καὶ τἀγαθὸν καθ' ἡμέραν

νέμειν ἑκάστῳ, Σμικρίνη;

Fr. 175

ἀργὸς δ' ὑγιαίνων τοῦ πυρέττοντος πολὺ

ἀθλιώτερος, διπλάσια γοῦν ἐσθίει μάτην.

Fr. 176

ἐλευθέρῳ τὸ καταγελᾶσθαι μὲν πολὺ

αἴσχιστόν ἐστι, τὸ δ' ὀδυνᾶσθ' ἀνθρώπινον.

Fr. 177

   οὐκ οἰμώξεται

καταφθαρεὶς ἐν ματρυλείῳ τὸν βίον;

Fr. 178

   ἐπέπασα

ἐπὶ τὸ τάριχος ἅλας, ἐὰν οὕτω τύχῃ.

Fr. 179

οὐδὲν πέπονθας δεινόν, ἂν μὴ προσποιῇ.

Fr. 180

οὐχ εὕρεσις τοῦτ' ἐστίν, ἀλλ' ἀφαίρεσις.

Fr. 181

οἱ τηλικοῦτοι καὶ τοιοῦτοι τῷ γένει

Fr. 183

   ἐπιτρεπτέον τινὶ

ἔστιν περὶ τούτων.

Fr. 184

   ἐξετύφην μὲν οὖν

κλάουσα.

Fr. 185

ἐχῖνος

ΕΥΝΟΥΧΟΣ

Fr. 187

μὴ θεομάχει, μηδὲ προσάγου τῷ πράγματι

χειμῶνας ἑτέρους, τοὺς δ' ἀναγκαίους φέρε.

Fr. 188

οὗτός ἐστι γαλεώτης γέρων.

Fr. 189

   πάντα τὰ ζητούμενα

δεῖσθαι μερίμνης φασὶν οἱ σοφώτεροι.

Fr. 191

συστομώτερος σκάφης

Fr. 192

λύκου πτερά

Fr. 193

σιτοβόλια

Fr. 194

τρόφιμον

ΕΦΕΣΙΟΣ

Fr. 195

ἐγὼ μὲν ἤδη μοι δοκῶ, νὴ τοὺς θεούς,

ἐν τοῖς κύκλοις ἐμαυτὸν ἐκδεδυκότα

ὁρᾶν κύκλῳ τρέχοντα καὶ πωλούμενον.

Frr. 196-197

   ἐπ' ἀρίστῳ λαβὼν

ὀψάριον

. . . . . . . . . . . .

τῶν ἰχθυοπωλῶν ἀρτίως τις τεττάρων

δραχμῶν ἐπώλει κωβιούς. Β. πολλοῦ σφόδρα.

Fr. 198

παρέσομαι γὰρ ἓν δύο.

Fr. 199

ἔσχατος Μυσῶν

Fr. 200

Τενέδιος ἄνθρωπος

ΗΝΙΟΧΟΣ

Fr. 201

ἀλλὰ θεὸς οὐδεὶς εἰς τὸ προκόλπιον φέρει

ἀργύριον, ἀλλ' ἔδωκεν εὔνους γενόμενος

πόρον, εἰσβολήν τ' ἔδειξεν εὐπορίας τινός,

ἣν ἂν παρῇς σύ, μηκέτ' αἰτιῶ θεόν,

   5ἤδη δὲ τῇ σαυτοῦ ζυγομάχει μαλακίᾳ.

Fr. 202

οὐδείς μ' ἀρέσκει περιπατῶν ἔξω θεὸς

μετὰ γραός, οὐδ' εἰς οἰκίαν παρεισιὼν

ἐπὶ τοῦ σανιδίου. τὸν δίκαιον δεῖ θεὸν

οἴκοι μένειν σῴζοντα τοὺς ἱδρυμένους.

Fr. 203abc

ἐλεεῖν δ' ἐκεῖνος ἔμαθεν εὐτυχῶν μόνος.

.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .

ὁ χρηστός, ὡς ἔοικε, καὶ χρηστοὺς ποιεῖ.

.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .

μί' ἐστὶν ἀρετὴ τὸν ἄτοπον φεύγειν ἀεί.

Fr. 204

   τὸν δὲ παῖδ' οὐδ' εἴδομεν,

ἀλλ' ἁρπαγὴν αὐτῷ κατασκευάζομεν.

Fr. 205

   ὧν δὲ μὴ αἴτιος τρόπος,

τά γ' ἀπὸ τῆς τύχης φέρειν δεῖ γνησίως τὸν εὐγενῆ.

Fr. 206

αὐτολήκυθοι

Fr. 207

παρῶμμαι

Fr. 208

χειμάζειν

ΗΡΩΣ

Fr. 209

δέσποιν', Ἔρωτος οὐδὲν ἰσχύει πλέον,

οὐδ' αὐτὸς ὁ κρατῶν τῶν ἐν οὐρανῷ θεῶν

Ζεύς, ἀλλ' ἐκείνῳ πάντ' ἀναγκασθεὶς ποιεῖ.

Fr. 210

ἐχρῆν γὰρ εἶναι τὸ καλὸν εὐγενέστατον,

τοὐλεύθερον δὲ πανταχοῦ φρονεῖν μέγα.

Fr. 211

ὡς οἰκτρόν, ἣ [τὰ] τοιαῦτα δυστυχῶ μόνη,

ἃ μηδὲ πιθανὰς τὰς ὑπερβολὰς ἔχει.

Fr. 212

   χοῦς κεκραμένου

οἴνου· λαβὼν ἔκπιθι τοῦτον.

Fr. 213

πεφαρμάκευσαι, γλυκύτατ', ἀναλυθεὶς μόλις.

Fr. 214

εὖ ἴσθι, κἀγὼ τοῦτο συγχωρήσομαι.

Fr. 216

ὦ δυστυχής, εἰ μὴ βαδιεῖ

ΘΑΙΣ

Fr. 217

ἐμοὶ μὲν οὖν ἄειδε τοιαύτην, θεά,

θρασεῖαν, ὡραίαν δὲ καὶ πιθανὴν ἅμα,

ἀδικοῦσαν, ἀποκλῄουσαν, αἰτοῦσαν πυκνά,

μηδενὸς ἐρῶσαν, προσποιουμένην δ' ἀεί.

Fr. 218

φθείρουσιν ἤθη χρήσθ' ὁμιλίαι κακαί.

Fr. 219

κατὰ μυὸς ὄλεθρον

Fr. 220

Ἄρης τύραννος

Fr. 221

πτωχότερος κίγκλου

Fr. 222

μέταυλος

ΘΕΟΦΟΡΟΥΜΕΝΗ

Fr. 223

εἴ τις προσελθών μοι θεῶν λέγοι 'Κράτων,

ἐπὰν ἀποθάνῃς, αὖθις ἐξ ἀρχῆς ἔσει·

ἔσει δ' ὅ τι ἂν βούλῃ, κύων, πρόβατον, τράγος,

ἄνθρωπος, ἵππος· δὶς βιῶναι γάρ σε δεῖ·

εἱμαρμένον τοῦτ' ἐστίν, ὅ τι βούλει δ' ἑλοῦ·'

ἅπαντα μᾶλλον, εὐθὺς εἰπεῖν ἂν δοκῶ,

ποίει με πλὴν ἄνθρωπον· ἀδίκως εὐτυχεῖ

κακῶς τε πράττει τοῦτο τὸ ζῷον μόνον.

ὁ κράτιστος ἵππος ἐπιμελεστέραν ἔχει

  10ἑτέρου θεραπείαν· ἀγαθὸς ἂν γένῃ κύων,

ἐντιμότερος εἶ τοῦ κακοῦ κυνὸς πολύ.

ἀλεκτρυὼν γενναῖος ἐν ἑτέρᾳ τροφῇ

ἔστιν, ὁ δ' ἀγεννὴς καὶ δέδιε τὸν κρείττονα·

ἄνθρωπος ἂν ᾖ χρηστός, εὐγενής, σφόδρα

  15γενναῖος, οὐδὲν ὄφελος ἐν τῷ νῦν γένει.

πράττει δ' ὁ κόλαξ ἄριστα πάντων, δεύτερα

ὁ συκοφάντης, ὁ κακοήθης τρίτα λέγει.

ὄνον γενέσθαι κρεῖττον ἢ τοὺς χείρονας

ὁρᾶν ἑαυτοῦ ζῶντας ἐπιφανέστερον.

Fr. 224

   καὶ ταχὺ

πάλιν τὸ πρῶτον περισοβεῖ ποτήριον

αὐτοῖς ἀκράτου.

Fr. 225

   ὁ πλεῖστον νοῦν ἔχων

μάντις τ' ἄριστός ἐστι σύμβουλός θ' ἅμα.

Fr. 226

μέσως μεθύων τὴν Θηρίκλειον ἔσπασεν.

Fr. 227

ἀπὸ μηχανῆς θεὸς ἐπεφάνης.

Fr. 228

δεύτερος πλοῦς

ΘΕΤΤΑΛΗ

Fr. 229

   καὶ τὸ κεράμιον

ἀνέῳχας· ὄζεις, ἱερόσυλ', οἴνου πολύ.

Fr. 230

μικρά γε πρόφασίς ἐστι τοῦ πρᾶξαι κακῶς.

Fr. 231

εὐθυμία βίε τὸν δοῦλον τρέφει.

Fr. 232

ἔλυσ' ἐμαυτόν, εἶτ' ἀπέδραν μόνος.

Fr. 233

ὁλόκληρος οὗτός σοι, ξένε.

Fr. 234

λυχνοκαΐαν

ΘΗΣΑΥΡΟΣ

Fr. 235

εἶτ' οὐ μέγιστός ἐστι τῶν θεῶν Ἔρως

καὶ τιμιώτατός γε τῶν πάντων πολύ;

οὐδεὶς γὰρ οὕτως ἐστὶ φειδωλὸς σφόδρα

ἄνθρωπος οὐδ' οὕτως ἀκριβὴς τοὺς τρόπους,

   5ὃς οὐχὶ τούτῳ μερίδα τῷ θεῷ νέμει

τῆς οὐσίας· ὅσοις μὲν οὖν πρᾴως ἔχει,

νέοις ἔτ' οὖσι τοῦτο προστάττει ποιεῖν·

οἱ δ' εἰς τὸ γῆρας ἀναβολὰς ποιούμενοι,

οὗτοι προσαποτίνουσι τοῦ χρόνου τόκους.

Fr. 236

ὅταν δ' ἐρῶντος τόλμαν ἀφέλῃς οἴχεται,

εἰς τοὺς ἰαλέμους τε τοῦτον ἔγγραφε.

Fr. 237

πολλοῖς ὑπέκκαυμ' ἔστ' ἔρωτος μουσική.

Fr. 238

ἄσιτος ἑπτὰ μῆνας, ὕδατος στράγγ' ἔχων

Fr. 239

κανθάρου μελάντερος

ΘΡΑΣΥΛΕΩΝ

Fr. 240

κατὰ πόλλ' ἄρ' ἐστὶν οὐ καλῶς εἰρημένον

τὸ γνῶθι σαυτόν· χρησιμώτερον γὰρ ἦν

τὸ γνῶθι τοὺς ἄλλους.

Fr. 241

ὁ δεύτερος πλοῦς ἐστι δήπου λεγόμενος,

ἂν ἀποτύχῃ τις οὐρίου, κώπαισι πλεῖν.

Fr. 242

   φιλοσοφεῖ δὲ τοῦθ' ὅπως

καταπράξεται τὸν γάμον.

Fr. 243

ἡ δ' ἀνέῳγε τὴν θύραν.

Fr. 244

ὡς ὀκνηρός, πάντα μέλλων, σιτόκουρος ὁμολογῶν

παρατρέφεσθαι.

ΙΕΡΕΙΑ

Fr. 245

οὐδεὶς δι' ἀνθρώπου θεὸς σῴζει, γύναι,

ἑτέρου τὸν ἕτερον· εἰ γὰρ ἕλκει τὸν θεὸν

τοῖς κυμβάλοις ἄνθρωπος εἰς ὃ βούλεται,

ὁ τοῦτο ποιῶν ἐστι μείζων τοῦ θεοῦ.

ἀλλ' ἔστι τόλμης καὶ βίου ταῦτ' ὄργανα

εὑρημέν' ἀνθρώποις ἀναιδέσιν, Ῥόδη,

εἰς καταγέλωτα τῷ βίῳ πεπλασμένα.

Fr. 246

ὄνου παρακύψεως

ΙΜΒΡΙΟΙ

Frr. 247-248

οὐκ ἔστιν οὐδέν, πάτερ, ἐν ἀνθρώπου φύσει

μεῖζον λογισμοῦ τῷ διαθέσθαι πράγματα.

ἕκαστός ἐστι καὶ λογίσασθαι κατὰ τρόπον

ἄρχων, στρατηγός, ἡγεμὼν δήμου, πάλιν

σύμβουλος· ὁ λογισμῷ διαφέρων πάντ' ἔχει.

ΙΠΠΟΚΟΜΟΣ

Fr. 249

Μόνιμός τις ἦν ἄνθρωπος, ὦ Φίλων, σοφός,

ἀδοξότερος μικρῷ δ'. Β. ὁ τὴν πήραν ἔχων;

Α. πήρας μὲν οὖν τρεῖς· ἀλλ' ἐκεῖνος ῥῆμά τι

ἐφθέγξατ' οὐδὲν ἐμφερὲς μὰ τὸν Δία

τῷ γνῶθι σαυτόν, οὐδὲ τοῖς βοωμένοις

τούτοις· ὑπὲρ δὲ ταῦθ' ὁ προσαιτῶν καὶ ῥυπῶν·

τὸ γὰρ ὑποληφθὲν τῦφον εἶναι πᾶν ἔφη.

Fr. 250

τὰ δ' ἐκ μέσου τριπόδια καὶ τραγήματα

Fr. 251

τηγανισμοί

ΚΑΝΗΦΟΡΟΣ

Fr. 252

τὸ γὰρ προθύμως μὴ πονήσαντας τυχεῖν

εὐδαιμονίας εἴωθ' ὑπερηφανίας ποιεῖν.

Fr. 253

   ἀλογίστου τρόπου

ἀτύχημα φεύγειν ἐστὶν οὐκ αὐθαίρετον.

Fr. 254

ἐδεῖτο χρῆσαι τὴν σεαυτῆς θυγατέρα

ἀντάλλαγον.

Fr. 255

ὃ δ' ἀποκρινεῖται, κἂν ἐγὼ λέγοιμί σοι.

Fr. 256

γραῦς τις κακολόγος ἐκ δυοῖν Αἰξωνέοιν

ΚΑΡΙΝΗ

Fr. 257

   ὦ μεγίστη τῶν θεῶν

νῦν οὖσ' ἀναίδει', εἰ θεὸν καλεῖν σε δεῖ.

δεῖ δέ· τὸ κρατοῦν γὰρ νῦν νομίζεται θεός.

ἐφ' ὅσον βαδίζεις, ἐφ' ὅσον ἥξειν μοι δοκεῖς.

Fr. 258

περὶ τὸν τράχηλον ἁλύσιόν τί σοι δότω.

ΚΑΡΧΗΔΟΝΙΟΣ

Fr. 260

ἐπιθυμίσας τῷ Βορέᾳ ἴδιον

ὀψάριον οὐδὲν ἔλαβον, ἑψήσω φακῆν.

Fr. 261

αὑτὸν γὰρ οὐδεὶς οἶδε τοῦ ποτ' ἐγένετο,

ἀλλ' ὑπονοοῦμεν πάντες ἢ πιστεύομεν.

Fr. 262

   ἔργον ἐκ πολλοῦ χρόνου

ἄνοιαν ἡμέρᾳ μεταστῆσαι μιᾷ.

Fr. 263

χρεία διδάσκει, κἂν ἄμουσος ᾖ, σοφὸν

Καρχηδόνιον.

Fr. 264

ᾄδοντα λιτυέρσην ἀπ' ἀρίστου τέως

Fr. 265

τὸ καλῶς ἔχον που κρεῖττόν ἐστι καὶ νόμου.

Fr. 266

ἀσκοπυτίνη

Fr. 267

μέσατος

ΚΑΤΑΨΕΥΔΟΜΕΝΟΣ

Fr. 268

ἱππεῖς προκαλεῖσθαι εἰς πεδίον

Fr. 269

τὸν ἀφ' ἱερᾶς

Fr. 270

ἐπεπτώκειμεν

Fr. 271

Μυλασεύς

ΚΕΚΡΥΦΑΛΟΣ

Fr. 272

παρὰ τοῖς γυναικονόμοις δὲ τοὺς ἐν τοῖς γάμοις

διακονοῦντας ἀπογεγράφθαι πυθόμενος

πάντας μαγείρους κατὰ νόμον καινόν τινα,

ἵνα πυνθάνωνται τοὺς κεκλημένους, ἐὰν

   5πλείους τις ὧν ἔξεστιν ἑστιῶν τύχῃ,

ἐλθών ‑

Fr. 273

εἶτ' εὐθὺς οὕτω τὰς τραπέζας αἴρετε,

μύρα, στεφάνους ἑτοίμασον, σπονδὰς ποίει.

Fr. 274

ἡδὺ τὸ μύρον, παιδίον. Β. ἡδύ· πῶς γὰρ οὔ;

νάρδινον.

Fr. 275

ταὐτόματον ἡμῖν ἀφανὲς ὂν συλλαμβάνει.

Fr. 278

ἀπὸ μηχανῆς θεὸς ἐπεφάνης.

Fr. 279

δεύτερος πλοῦς

Fr. 280

ἀβυρτάκη

ΚΙΘΑΡΙΣΤΗΣ

Fr. 281

ᾤμην ἐγὼ τοὺς πλουσίους, ὦ Φανία,

οἷς μὴ τὸ δανείζεσθαι πρόσεστιν, οὐ στένειν

τὰς νύκτας οὐδὲ στρεφομένους ἄνω κάτω

οἴμοι λέγειν, ἡδὺν δὲ καὶ πρᾷόν τινα

ὕπνον καθεύδειν [ἀλλὰ τῶν πτωχῶν τινα].

νυνὶ δὲ καὶ τοὺς μακαρίους καλουμένους

ὑμᾶς ὁρῶ πονοῦντας ἡμῖν ἐμφερῆ.

ἆρ' ἐστὶ συγγενές τι λύπη καὶ βίος·

τρυφερῷ βίῳ σύνεστιν, ἐνδόξῳ βίῳ

  10πάρεστιν, ἀπόρῳ συγκαταγηράσκει βίῳ.

Fr. 282

τὸ κουφότατόν σε τῶν κακῶν πάντων δάκνει,

πενία· τί γὰρ τοῦτ' ἐστίν; ἧς γένοιτ' ἂν εἷς

φίλος βοηθήσας ἰατρὸς ῥᾳδίως.

Fr. 283

εἰ τοὺς ἀδικηθέντας, πάτερ, φευξούμεθα,

τίσιν ἂν βοηθήσαιμεν ἄλλοις ῥᾳδίως;

Fr. 284

τὸ μηδὲν ἀδικεῖν ἐκμαθεῖν γάρ, ὦ Λάχης,

ἀστεῖον ἐπιτήδευμα κρίνω τῷ βίῳ.

Fr. 285

   φιλόμουσον εἶν' αὐτὸν πάνυ,

ἀκούσματ' εἰς τρυφήν τε παιδεύεσθ' ἀεί.

Fr. 286

οὐκ οἰκοσίτους τοὺς ἀκροατὰς λαμβάνεις.

Fr. 287

οὕτω τι πρᾶγμ' ἔστ' ἐπίπονον τὸ προσδοκᾶν.

Fr. 288

ὡς ποικίλον πρᾶγμ' ἐστὶ καὶ πλάνον τύχη.

Fr. 289

σκοῖδον Διόνυσον

ΚΝΙΔΙΑ

Fr. 290

οὐδὲν γένους γένος γὰρ οἶμαι διαφέρειν,

ἀλλ' εἰ δικαίως ἐξετάσεις, καὶ γνήσιος

ὁ χρηστός ἐστιν, ὁ δὲ πονηρὸς καὶ νόθος.

Fr. 291

ταὐτόματόν ἐστιν ὡς ἔοικέ που θεός,

σῴζει τε πολλὰ τῶν ἀοράτων πραγμάτων.

ΚΟΛΑΞ

Fr. 292

σπονδή· δίδου σὺ σπλάγχν' ἀκολουθῶν· ποῖ βλέπεις;

σπονδή· φέρ' ὦ παῖ Σωσία· σπονδή· καλῶς.

ἔγχει. θεοῖς Ὀλυμπίοις εὐχώμεθα

   5Ὀλυμπίαισι πᾶσι πάσαις (λάμβανε

τὴν γλῶτταν ἐν τούτῳ) διδόναι σωτηρίαν,

ὑγίειαν, ἀγαθὰ πολλά, τῶν ὄντων τε νῦν

ἀγαθῶν ὄνησιν πᾶσι· ταῦτ' εὐχώμεθα.

Fr. 293

   ΒΙΑΣ. κοτύλας χωροῦν δέκα

ἐν Καππαδοκίᾳ κόνδυ χρυσοῦν, Στρουθία,

τρὶς ἐξέπιον μεστόν γ'. ΣΤ. Ἀλεξάνδρου πλέον

τοῦ βασιλέως πέπωκας. Β. οὐκ ἔλαττον, οὔ,

μὰ τὴν Ἀθηνᾶν. ΣΤ. μέγα γε.

Fr. 294

οὐδεὶς ἐπλούτησεν ταχέως δίκαιος ὤν·

ὁ μὲν γὰρ αὑτῷ συλλέγει καὶ φείδεται,

ὁ δὲ τὸν πάλαι τηροῦντ' ἐνεδρεύσας πάντ' ἔχει.

Fr. 295

Χρυσίδα, Κορώνην, Ἀντίκυραν, Ἰσχάδα,

καὶ Ναννάριον ἔσχηκας ὡραίαν σφόδρα.

Fr. 296

ἀλλ' οὐδὲ γεννήτην δύναμ' εὑρεῖν οὐδένα

ὄντων τοσούτων, ἀλλ' ἀπείλημμαι μόνος.

Fr. 297

γελῶ τὸ πρὸς τὸν Κύπριον ἐννοούμενος.

Fr. 298

πρόσεισιν οἷον ἀψοφητὶ θρέμματος

(ἁπτόμενος).

Fr. 299

   κωβιός, ἠλακατῆνες,

κυνὸς οὐραῖον

Fr. 300

βοῦς Κύπριος

ΚΡΗΣ

ΚΥΒΕΡΝΗΤΑΙ

Fr. 301

τἀργύριον εἶναι μειράκιόν σοι φαίνεται

οὐ τῶν ἀναγκαίων καθ' ἡμέραν μόνον

τιμὴν παρασχεῖν δυνατόν, ἄρτων, ἀλφίτων,

ὄξους, ἐλαίου, μείζονος δ' ἄλλου τινός;

ἀθανασίας δ' οὐκ ἔστιν, οὐδ' ἂν συναγάγῃς

τὰ Ταντάλου τάλαντ' ἐκεῖνα λεγόμενα·

ἀλλ' ἀποθανεῖ καὶ ταῦτα καταλείψεις τισίν.

τί οὖν λέγω; μηδ' αὐτὸς εἰ σφόδρ' εὐπορεῖς

πίστευε τούτῳ, μήτε τῶν πτωχῶν πάλιν

  10ἡμῶν καταφρόνει, τοῦ δέ γ' εὐτυχεῖν ἀεὶ

πάρεχε σεαυτὸν τοῖς ὁρῶσιν ἄξιον.

Fr. 302

οἷοι λαλοῦμεν ὄντες οἱ τρισάθλιοι

ἅπαντες οἱ φυσῶντες ἐφ' ἑαυτοῖς μέγα·

αὐτοὶ γὰρ οὐκ ἴσασιν ἀνθρώπων φύσιν.

οὗτος μακάριος ἐν ἀγορᾷ νομίζεται·

   5ἐπὰν δ' ἀνοίξῃ τὰς θύρας, τρισάθλιος,

γυνὴ κρατεῖ πάντων, ἐπιτάττει, μάχετ' ἀεί,

ἀπὸ πλειόνων ὀδυνᾶτ', ἐγὼ δ' ἀπ' οὐδενός.

Fr. 303

τί λέγων ἀποτρώγειν ἀξιώσει νῦν ἐμοῦ

τὸ μισθάριον; μένω γὰρ ἐξ ἐχθιζινοῦ.

Fr. 304

εἰς τὴν πονηρίαν ἀτυφίαν νομίσαντές ποτε ἀξιοῦσι πέρας.

Fr. 305

ἐπελάθεθ' αὑτὸν ὅστις εἴη.

ΚΩΝΕΙΑΖΟΜΕΝΑΙ

Fr. 306

   ὥστε μηδεὶς πρὸς θεῶν

πράττων κακῶς λίαν ἀθυμήσῃ ποτέ·

ἴσως γὰρ ἀγαθοῦ τοῦτο πρόφασις γίνεται.

Fr. 307

τὸ γνῶθι σαυτὸν ἔστιν, ἂν τὰ πράγματα

εἰδῇς τὰ σαυτοῦ καὶ τί σοι ποιητέον.

ΛΕΥΚΑΔΙΑ

Fr. 309

   ὅστις ὑπέχει χρυσίῳ

τὴν χεῖρα, κἂν μὴ φῇ, πονηρὰ βούλεται.

Fr. 310

ἀεὶ νομίζονθ' οἱ πένητες τῶν θεῶν.

Fr. 311

ἐπίθες τὸ πῦρ ἡ ζάκορος· οὑτωσὶ καλῶς.

Fr. 312

οὗ δὴ λέγεται πρώτη Σαπφὼ

τὸν ὑπέρκομπον θηρῶσα Φάων'

οἰστρῶντι πόθῳ ῥῖψαι πέτρας

ἀπὸ τηλεφανοῦς ἅλμα κατ' εὐχὴν

σήν, δέσποτ' ἄναξ . . . .

Fr. 313

   εὐφημείσθω

τέμενος πέρι Λευκάδος ἀκτῆς.

Fr. 314

πάφωνε οὐρεία χέλυς

Fr. 316

ὀνόματα

Fr. 317

συντρίβειν

ΛΟΚΡΟΙ

Fr. 318

ὑγιέστερος κροτῶνος

ΜΕΘΗ

Fr. 319

εἶτ' οὐχ ὅμοια πράττομεν καὶ θύομεν;

ὅπου γε τοῖς θεοῖς μὲν ἠγορασμένον

δραχμῶν ἄγω προβάτιον ἀγαπητὸν δέκα,

αὐλητρίδας δὲ καὶ μύρον καὶ ψαλτρίας,

Μενδαῖον, Θάσιον, ἐγχέλεις, τυρόν, μέλι,

μικροῦ τάλαντον, γίνεταί τε κατὰ λόγον

δραχμῶν μὲν ἀγαθὸν ἄξιον λαβεῖν δέκα

ἡμᾶς, ἐὰν καὶ καλλιερηθῇ τοῖς θεοῖς,

τούτων δὲ πρὸς ταῦτ' ἀνελεῖν τὴν ζημίαν,

  10πῶς οὐχὶ τὸ κακὸν τῶν ἱερῶν διπλάζεται;

ἐγὼ μὲν οὖν ὤν γ' ὁ θεὸς οὐκ εἴασα τὴν

ὀσφὺν ἂν ἐπὶ τὸν βωμὸν ἐπιθεῖναί ποτε,

εἰ μὴ καθήγιζέν τις ἅμα τὴν ἔγχελυν,

ἵνα Καλλιμέδων ἀπέθανεν εἷς τῶν συγγενῶν.

Fr. 320

   ἐμὲ γὰρ διέτριψεν ὁ

κομψότατος ἀνδρῶν Χαιρεφῶν, ἱερὸν γάμον

φάσκων ποιήσειν δευτέραν μετ' εἰκάδα

καθ' αὑτόν, ἵνα τῇ τετράδι δειπνῇ παρ' ἑτέροις·

   5τὰ τῆς θεοῦ γὰρ πανταχῶς ἔχειν καλῶς.

Fr. 321

. . . . . . . Ἀδράστεια καὶ

θεὰ σκυθρωπὲ Νέμεσι, συγγινώσκετε.

Fr. 322

. . . εἶτ' οὐκ εἶχεν οὐ πῦρ, οὐ λίθον,

οὐκ ἄλλο τοιοῦθ' ἕτερον.

ΜΕΣΣΗΝΙΑ

ΜΗΝΑΓΥΡΤΗΣ

Fr. 323

οὕτω μαθεῖν δεῖ πάντα καὶ πλοῦτον φέρειν·

ἀσχημοσύνης γὰρ γίνετ' ἐνίοις αἴτιος.

Fr. 324

προπίνων Θηρικλείαν τρικότυλον

ΜΙΣΟΓΥΝΗΣ

Fr. 325

   πρὸς τὸ πρᾶγμ' ἔχω

κακῶς. Β. ἐπαριστέρως γὰρ αὐτὸ λαμβάνεις·

τὰ δυσχερῆ γὰρ καὶ τὰ λυπήσαντά σε

ὁρᾷς ἐν αὐτῷ, τὰ δ' ἀγάθ' οὐκέτι βλέπεις.

εὕροις δ' ἂν οὐδὲν τῶν ἁπάντων, Σιμύλε,

ἀγαθὸν ὅτῳ τι μὴ πρόσεστι καὶ κακόν.

γυνὴ πολυτελής ἐστ' ὀχληρόν, οὐδ' ἐᾷ

ζῆν τὸν λαβόνθ' ὡς βούλετ'· ἀλλ' ἔνεστί τι

ἀγαθὸν ἀπ' αὐτῆς, παῖδες· ἐλθόντ' εἰς νόσον

  10τὸν ἔχοντα ταύτην ἐθεράπευσεν ἐπιμελῶς,

ἀτυχοῦντι συμπαρέμεινεν, ἀποθανόντα τε

ἔθαψε, περιέστειλεν οἰκείως· ὅρα

εἰς ταῦθ', ὅταν λυπῇ τι τῶν καθ' ἡμέραν.

οὕτω γὰρ οἴσεις πᾶν τὸ πρᾶγμ'· ἂν δ' ἐκλέγῃ

  15ἀεὶ τὸ λυποῦν, μηδὲν ἀντιπαρατιθεὶς

τῶν προσδοκωμένων, ὀδυνήσει διὰ τέλους.

Fr. 326

ἐθύομεν δὲ πεντάκις τῆς ἡμέρας,

ἐκυμβάλιζον δ' ἑπτὰ θεράπαιναι κύκλῳ·

αἱ δ' ὠλόλυζον.

Fr. 327

   ἕλκει δὲ γραμματείδιον

ἐκεῖσε δίθυρον καὶ παράστασις, μία

δραχμή.

Fr. 328

   ὄμνυμί σοι τὸν ἥλιον,

ἦ μὴν ἀποίσειν σοι γραφὴν κακώσεως.

Fr. 329

χαῖρ', ὦ Γλυκέριον. ΓΛ. καὶ σύ. Α. πολλοστῷ χρόνῳ

ὁρῶ σε.

Fr. 330

ἀλλ' οὐ τὰ βίου νῷν ἴσως δεῖ φροντίσαι.

Fr. 331

   χλαμύδα, καυσίαν,

λόγχην, ἀορτήν, ἱμάτια.

Fr. 332

ἐπιχρύσους σανδαλοθήκας

ΜΙΣΟΥΜΕΝΟΣ

Fr. 335

εἰ γὰρ ἐπίδοιμι τοῦτο, καὶ ψυχὴν πάλιν

λάβοιμ' ἐγώ· νυνὶ γάρ ‑ ἀλλὰ ποῦ θεοὺς

οὕτως δικαίους ἔστιν εὑρεῖν, ὦ Γέτα;

Fr. 336

παρ' ἐμοὶ γάρ ἐστιν ἔνδον, ἔξεστιν δέ μοι

καὶ βούλομαι τοῦθ', ὡς ἂν ἐμμανέστατα

ἐρῶν τις, οὐ ποιῶ δέ.

Fr. 337

Ἄπολλον, ἀνθρώπων τιν' ἀθλιώτερον

ἑόρακας; ἆρ' ἐρῶντα δυσποτμώτερον;

Fr. 338

παιδισκάριόν με καταδεδούλωκ' εὐτελές,

ὃν οὐδεὶς τῶν πολεμίων πώποτε.

Fr. 339

ἀπαμφιεῖ γὰρ τὸ κατάπλαστον τοῦτό σου

καὶ λανθάνειν βουλόμενον ἡ μέθη ποτέ.

Fr. 340

   ἐκ Κύπρου λαμπρῶς πάνυ

πράττων· ἐκεῖ γὰρ ὑπό τιν' ἦν τῶν βασιλέων.

Fr. 341

   ὦ δυστυχής,

τί οὐ καθεύδεις; σύ μ' ἀποκναίεις περιπατῶν.

Fr. 342

εἴσελθε κἂν νῦν, ὦ μακάριε.

Fr. 343

   Λακωνικὴ

κλείς ἐστιν ὡς ἔοικέ μοι περιοιστέα.

Fr. 344

   ὦ πάτερ,

μισοῦσι μὲν Θράσων', ἀπεκτάγκασι δ' οὔ.

Fr. 345

   ΘΡ. οὐπώποτ' ἠράσθης, Γέτα;

Γ. οὐ γὰρ ἐνεπλήσθην.

Fr. 346

ἀφανεῖς γεγόνασιν αἱ σπάθαι.

Fr. 347

σπαθᾶν

ΝΑΥΚΛΗΡΟΣ

Fr. 348

ἥκει λιπὼν Αἰγαῖον ἁλμυρὸν βάθος

Θεόφιλος ἡμῖν, ὦ Στράτων. ὡς εἰς καλὸν

τὸν υἱὸν εὐτυχοῦντα καὶ σεσῳσμένον

πρῶτος λέγω σοι τόν τε χρυσοῦν κάνθαρον.

   5ΣΤΡ. ποῖον; Α. τὸ πλοῖον· οὐδὲν οἶσθας, ἄθλιε.

ΣΤΡ. τὴν ναῦν σεσῷσθαί μοι λέγεις; Α. ἔγωγε μὴν

τὴν ναῦν ἐκείνην ἣν ἐποίησε Καλλικλῆς

ὁ Καλύμνιος, Εὐφράνωρ δ' ἐκυβέρνα Θούριος.

Fr. 349

ὦ φιλτάτη γῆ μῆτερ, ὡς σεμνὸν σφόδρ' εἶ

τοῖς νοῦν ἔχουσι κτῆμα πολλοῦ τ' ἄξιον.

ὡς δῆτ' ἐχρῆν, εἴ τις πατρῴαν παραλαβὼν

γῆν καταφάγοι, πλεῖν τοῦτον ἤδη διὰ τέλους,

καὶ μηδ' ἐπιβαίνειν γῆς, ἵν' οὕτως ᾔσθετο,

οἷον παραλαβὼν ἀγαθὸν οὐκ ἐφείσατο.

Fr. 350

ὅ τε Πολυνείκης πῶς ἀπώλετ' οὐχ ὁρᾷς;

Fr. 351

ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ', οἷόν ἐστ' ἐλπὶς κακόν.

Fr. 352

καὶ φύσει πως εὐάγωγόν ἐστι πᾶς ἀνὴρ ἐρῶν.

ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ

Fr. 353

ἑτέρου λυχνοῦχος, ἑτέρου λήκυθος

ΞΕΝΟΛΟΓΟΣ

Fr. 354

ἀνδρὸς πένητος υἱός, ἐκτεθραμμένος

οὐκ ἐξ ὑπαρχόντων, ὁρῶν ᾐσχύνετο

τὸν πατέρα μίκρ' ἔχοντα· παιδευθεὶς γὰρ εὖ

τὸν καρπὸν εὐθὺς ἀπεδίδου χάριτος καλόν.

Fr. 355

οὕτως ἀσυλλόγιστον ἡ τύχη ποιεῖ,

τὸ συμφέρον τί ποτ' ἐστὶν ἀνθρώπου βίῳ,

οὐ χρῆται νόμοις, καθ' οὓς κρίνει τὰ πράγματα,

οὐδ' ἔστιν εἰπεῖν ζῶντα 'ταῦτ' οὐ πείσομαι'.

ΟΛΥΝΘΙΑ

Fr. 356

   ὡς ἄδικον, ὅταν ἡ μὲν φύσις

ἀποδῷ τι σεμνόν, τοῦτο δ' ἡ τύχη κακοῖ.

Fr. 357

μετ' Ἀριστοτέλους γὰρ τέτταρας τῆς ἡμέρας

ὀβολοὺς φέρων

Fr. 358

ὡς οὐχ ὑπάρχων, ἀλλὰ τιμωρούμενος

Fr. 359

περιθέτην (κόμην)

ΟΜΟΠΑΤΡΙΟΙ

Fr. 360

χρηστοὺς νομιζομένους ἐφόδιον ἀσφαλὲς

εἰς πάντα καιρὸν καὶ τύχης πᾶσαν ῥοπήν.

Fr. 361

πᾶς ἐρυθριῶν χρηστὸς εἶναί μοι δοκεῖ.

Fr. 362

ἦν δῆλον οὔ τι νυμφίος τε ἀλφάνει.

ΟΡΓΗ

Fr. 363

καίτοι νέος ποτ' ἐγενόμην κἀγώ, γύναι,

ἀλλ' οὐκ ἐλούμην πεντάκις τῆς ἡμέρας

τότ'· ἀλλὰ νῦν. οὐδὲ χλανίδ' εἶχον· ἀλλὰ νῦν.

οὐδὲ μύρον εἶχον· ἀλλὰ νῦν. καὶ βάψομαι,

καὶ παρατιλοῦμαι νὴ Δία καὶ γενήσομαι

Κτήσιππος, οὐκ ἄνθρωπος ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ·

κᾆθ' ὡς ἐκεῖνος κατέδομαι καὶ τοὺς λίθους

ἁπαξάπαντας, οὐ γὰρ οὖν τὴν γῆν μόνην.

Fr. 364

   διαφέρει Χαιρεφῶντος οὐδὲ γρῦ

ἅνθρωπος ὅστις ἐστίν, ὃς κληθείς ποτε

εἰς ἑστίασιν δωδεκάποδος, ὄρθριος

πρὸς τὴν σελήνην ἔτρεχε τὴν σκιὰν ἰδὼν

ὡς ὑστερίζων, καὶ παρῆν ἅμ' ἡμέρᾳ.

Fr. 365

ὁ λιμὸς ὑμῶν τὸν καλὸν τοῦτον δακὼν

Φιλιππίδου λεπτότερον ἀποδείξει [νεκρόν].

Fr. 366

οὐκ ἔστι μοιχοῦ πρᾶγμα τιμιώτερον·

θανάτου γάρ ἐστιν ὤνιον.

Fr. 367

τοῦθ' ἑταῖρός ἐστιν ὄντως. οὐκ ἐρωτᾷ, πηνίκα

δεῖπνόν ἐστιν, ὥσπερ ἕτεροι, καὶ τί δειπνεῖν κωλύει

τοὺς παρόντας, εἶτα δεῖπνον ἕτερον εἰς τρίτην βλέπει,

.  .  .  .  .  .  .  .  εἶτα περίδειπνον πάλιν.

Fr. 368

ἄδειπνον

Fr. 369

οὐ μάτην

ΠΑΙΔΙΟΝ

Fr. 370

ἂν πάντα δουλεύειν ὁ δοῦλος μανθάνῃ,

πονηρὸς ἔσται· μεταδίδου παρρησίας,

βελτίον' αὐτὸν τοῦτο ποιήσει πολύ.

Fr. 371

Ἐφέσια τοῖς γαμοῦσιν οὗτος περιπατεῖ

λέγων ἀλεξιφάρμακα.

Fr. 372

   ἁλύσιον

χρυσοῦν ἐπόρισας. εἴθε λιθοκόλλητον ἦν·

καλὸν ἦν ἂν οὕτως.

Fr. 373

μάραγδον εἶναι ταῦτ' ἔδει καὶ σάρδια.

Fr. 374

εἴ τις δικαστὴς ἢ διαιτητὴς θεῶν ‑

Fr. 375

ἐνταῦθ' ἀπόστα μικρόν.

ΠΑΛΛΑΚΗ

Fr. 376

   μικρὸν ἐπιμείνας προστρέχει,

'ἠγόρακά σοι περιστέρια' λέγων.

Fr. 377

νῦν πῖθι, νῦν ἀφύβρισον. Β. ἢν ἀφύβρικα.

Fr. 378

πολλοὺς λογισμοὺς ἡ πονηρία κυκλοῖ.

Fr. 379

ἀλλὰ τῶν χρηστῶν ἔχει τιν' ἐπιμέλειαν καὶ θεός.

ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

Fr. 380

εὔπιστον ἀτυχῶν ἐστιν ἄνθρωπος φύσει·

τὸν πλησίον γὰρ οἴεται μᾶλλον φρονεῖν

ὁ τοῖς λογισμοῖς τοῖς ἰδίοις πταίων ἀεί.

Fr. 381

πεποιήκατ' ἔργον οὐχ ἑταίρων  .  .  .

. . . . . ταὐτὰ δ' ὄντα γράμματα

τὴν προσαγόρευσιν οὐ σφόδρ' εὔσημον ποιεῖ.

Fr. 382

   στρατεία δ' οὐ φέρει περιουσίαν

οὐδεμί', ἐφήμερον δὲ καὶ προπετῆ βίον,

οὗ πεῖραν ἔχομεν ὄντος οὐ σωτηρίου.

Frr. 383-380

ὁλκὴν ταλάντου χρυσίου σοι, παιδίον,

ἕστηκα τηρῶν.

μακάριος ἐκεῖνος δέκα τάλαντα καταφαγών.

Fr. 385

αἰσχρὸν γενέσθαι πτωχὸν ἀσθενῆ θ' ἅμα.

Fr. 386

ἔστι κρίσις ἄδικος, ὡς ἔοικε, κἀν θεοῖς.

Fr. 387

   τοὺς ὄφεις καλῶς γέ μοι

ἠγόρασας.

Fr. 388

συνακολούθει μεθ' ἡμῶν.

Fr. 389

θύραν ἔξελε

ΠΕΡΙΚΕΙΡΟΜΕΝΗ

Fr. 391

οὕτω ποθεινόν ἐστιν ὁμότροπος φίλος.

Fr. 392

ὅμως δ' ἀπόδειξον ταῦτα τῇ γυναικί.

ΠΕΡΙΝΘΙΑ

Fr. 393

ὅστις παραλαβὼν δεσπότην ἀπράγμονα

καὶ κοῦφον ἐξαπατᾷ θεράπων, οὐκ οἶδ' ὅ τι

οὗτος μεγαλεῖόν ἐστι διαπεπραγμένος,

ἐπαβελτερώσας τὸν πρότερον ἀβέλτερον.

Fr. 394

οὐπώποτ' ἐζήλωσα πολυτελῆ νεκρόν·

εἰς τὸν ἴσον ὄγκον τῷ σφόδρ' ἔρχετ' εὐτελεῖ.

Fr. 395

   ὅσ' ἔστι μαλακὰ συλλαβὼν

ἐκ τῆς πόλεως τὸ σύνολον ἐκπήδα, φίλος.

Fr. 396

ἐπὶ τῶν ἁμαξῶν εἰσι πομπεῖαί τινες

σφόδρα λοίδοροι.

Fr. 397

   οὐδεμίαν ἡ γραῦς ὅλως

κύλικα παρῆκεν, ἀλλὰ πίνει τὴν κύκλῳ.

Fr. 398

τὸ παιδίον δ' εἰσῆλθεν ἑψητοὺς φέρον.

Fr. 399

οὐδ' αὐτός εἰμι σὺν θεοῖς ὑπόξυλος.

Fr. 400

τὰ δ' ἄλλ' ἀνέπαφα σώματ' οὐδ' ἕλῃ.

Fr. 401

Αἰάντειος γέλως

ΠΛΟΚΙΟΝ

Fr. 402

ἐπ' ἀμφότερον οὖς ἡπίκληρος ἡ καλὴ

μέλλει καθευδήσειν· κατείργασται μέγα

καὶ περιβόητον ἔργον· ἐκ τῆς οἰκίας

ἐξέβαλε τὴν λυποῦσαν ὡς ἐβούλετο,

ἵν' ἀποβλέπωσι πάντες εἰς τὸ Κρωβύλης

πρόσωπον ᾖ τ' εὔγνωστος οὖσ' ἐμὴ γυνὴ

δέσποινα· καὶ τὴν ὄψιν ἣν ἐκτήσατο

ὄνος ἐν πιθήκοις τοῦτο δὴ τὸ λεγόμενον

ἔστιν. σιωπᾶν βούλομαι τὴν νύκτα τὴν

  10πολλῶν κακῶν ἀρχηγόν. οἴμοι Κρωβύλην

λαβεῖν ἔμ', ἑκκαίδεκα τάλαντα . . .

τὴν ῥῖν' ἔχουσαν πήχεως. εἶτ' ἐστὶ τὸ

φρύαγμά πως ὑποστατόν; μὰ τὸν Δία

τὸν Ὀλύμπιον καὶ τὴν Ἀθηνᾶν, οὐδαμῶς.

  15παιδισκάριον θεραπευτικὸν δὲ καὶ λόγου

τάχιον ἀπαγέσθω δέ τις ἢ ἄρ' ἀντεισαγάγοι.

Fr. 403

ἔχω δ' ἐπίκληρον Λάμιαν· οὐκ εἴρηκά σοι

τοῦτ'; εἶτ' ἄρ' οὐχί; κυρίαν τῆς οἰκίας

καὶ τῶν ἀγρῶν καὶ τῶν πατρῴων ἄντικρυς

ἔχομεν, Ἄπολλον, ὡς χαλεπῶν χαλεπώτατον.

   5ἅπασι δ' ἀργαλέα 'στίν, οὐκ ἐμοὶ μόνῳ,

υἱῷ πολὺ μᾶλλον, θυγατρί. Β. πρᾶγμ' ἄμαχον λέγεις.

Α. εὖ οἶδα.

Fr. 404

ὦ τρὶς κακοδαίμων, ὅστις ὢν πένης γαμεῖ

καὶ παιδοποιεῖθ'. ὡς ἀλόγιστός ἐστ' ἀνήρ,

ὃς μήτε φυλακὴν τῶν ἀναγκαίων ἔχει,

μήτ' ἂν ἀτυχήσας εἰς τὰ κοινὰ τοῦ βίου

ἐπαμφιέσαι δύναιτο τοῦτο χρήμασιν,

ἀλλ' ἐν ἀκαλύπτῳ καὶ ταλαιπώρῳ βίῳ

χειμαζόμενος ζῇ, τῶν μὲν ἀνιαρῶν ἔχων

τὸ μέρος ἁπάντων, τῶν δ' ἀγαθῶν οὐδὲν μέρος·

ὑπὲρ γὰρ ἑνὸς ἀλγῶν ἅπαντας νουθετῶ.

Frr. 405-406

ὅστις πένης ὢν ζῆν ἐν ἄστει βούλεται,

ἀθυμότερον ἑαυτὸν ἐπιθυμεῖ ποιεῖν·

ὅταν γὰρ εἰς τρυφῶντα καὶ σχολὴν ἄγειν

δυνάμενον ἐμβλέψῃ, τότ' αὐτὸν ἔστ' ἰδεῖν

   5ὡς ἄθλιον ζῇ καὶ ταλαίπωρον βίον.

. . . . . . . . . . . .

κακῶς ὁ δεσπότης βεβούλευται πάνυ·

ἐν ἀγρῷ γὰρ οἰκῶν οὐ σφόδρ' ἐξηλέγχετο

τῆς μερίδος ὢν τῆς οὐδαμοῦ τεταγμένος,

εἶχεν δὲ παραπέτασμα τὴν ἐρημίαν.

Fr. 407

ὦ Παρμένων, οὐκ ἔστιν ἀγαθὸν τῷ βίῳ

φυόμενον ὥσπερ δένδρον ἐκ ῥίζης μιᾶς,

ἀλλ' ἐγγὺς ἀγαθοῦ παραπέφυκε καὶ κακόν,

ἐκ τοῦ κακοῦ τ' ἤνεγκεν ἀγαθὸν ἡ φύσις.

Fr. 408

ἆρ' ἐστὶν ἀρετῆς καὶ βίου διδάσκαλος

ἐλευθέρου τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποις ἀγρός.

Fr. 409

μεστὰς τρίχας φθειρῶν τε καὶ ῥύπου, διδοὺς

πιεῖν, ἀνηδαξᾶτ' ἄν, ὥστε μὴ πιεῖν.

Fr. 410

ἀεὶ τὸ λυποῦν ἀποδίωκε τοῦ βίου·

μικρόν τι τὸ βίου καὶ στενὸν ζῶμεν χρόνον.

Fr. 411

οὐκ ἔστιν εὑρεῖν βίον ἄλυπον οὐδενός.

Fr. 413

γυνὴ κυεῖ δέκα μῆνας;

Fr. 415

δεύτερος πλοῦς

Fr. 416

τρυγόνος λαλίστερον

ΠΡΟΓΑΜΟΙ

Fr. 417ab

τὸ τῆς τύχης τοι μεταβολὰς πολλὰς ἔχει.

.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .

τυφλόν γε καὶ δύστηνόν ἐστιν ἡ τύχη.

ΠΡΟΕΓΚΑΛΩΝ

Fr. 418

οἷον τὸ γενέσθαι πατέρα παίδων ἦν . .

λύπη, φόβος, φροντίς, πέρας ἐστὶν οὐδὲ ἕν.

Fr. 419

   τὸ δ' εὖ

κελευόμενον μέν ἐστιν ἀσφαλέστατον

δούλῳ ποιεῖν, ὥς φασιν.

ΠΩΛΟΥΜΕΝΟΙ

Fr. 420

(οἴμοι) τάλας, ἕστηκας ἔτι πρὸς ταῖς θύραις

τὸ φορτίον θείς; σιτόκουρον ἄθλιον,

ἄχρηστον εἰς τὴν οἰκίαν εἰλήφαμεν.

Fr. 421

οὐ πανταχοῦ τὸ φρόνιμον ἁρμόττει παρόν,

καὶ συμμανῆναι δ' ἔνια δεῖ.

Fr. 422

γραμματικός

Fr. 423

διασείστους (ἀστραγάλους)

Fr. 424

καταφαγᾶς

ΡΑΠΙΖΟΜΕΝΗ

Fr. 425

ὁ μὴ δεχόμενος τῶν θεῶν τὸ σύμφορον

αὐτῷ διδόντων ἕνεκα τοῦ ζῆν, οὐ βούλεται

. . . τὸ δ' ἀτυχεῖν ἢ τὸ μὴ

θεὸς δίδωσιν, οὐ τρόπου δ' ἔσθ' ἁμαρτία.

Fr. 426

ἀτύχημα κἀδίκημα διαφορὰν ἔχει·

τὸ μὲν διὰ τύχην γίνεται, τὸ δ' αἱρέσει.

Fr. 427

ἆρ' ἐστὶν ἀγαθῶν πᾶσι πλείστων ἀξία

ἡ σύνεσις, ἂν ᾖ πρὸς τὰ βελτίω σοφή.

Fr. 428

τοὐμὸν θυγάτριον· πάνυ γάρ ἐστι τῇ φύσει

. . φιλάνθρωπον τὸ παιδάριον σφόδρα.

Fr. 429

   πόθεν γάρ, ὦ φίλοι θεοί,

τούτους ἀνεσπάκασιν οὗτοι τοὺς λόγους;

Fr. 430

   ὁ μυόχοδος γέρων

λεληθέναι σφόδρ' οἰόμενος

Fr. 431

εἶτ' ἀμφορεαφόρος τις ἀποφορὰν φέρων

Fr. 432

   οὐχ ὁρᾶτε τὴν τροφὸν

ζῶμ' ἐνδεδυμένην;

Fr. 433

ἔρχεται τἀληθὲς εἰς φῶς ἐνίοτ' οὐ ζητούμενον.

Fr. 434

καὶ τυφλῷ δῆλον

Fr. 435

ἀνηνέχθη

Fr. 436

ἀπελευθέραν

ΣΑΜΙΑ

Fr. 437

φέρε τὴν λιβανωτόν· σὺ δ' ἐπίθες τὸ πῦρ, Τρύφη.

ΣΙΚΥΩΝΙΟΣ

Fr. 438

   ἅβραν γὰρ ἀντωνούμενος

ἐρωμένην αὐτῇ μὲν οὐ παρέδωκ' ἔχειν,

τρέφει δὲ χωρίς, ὡς ἐλευθέραν πρέπει.

Fr. 439

εὐλοιδόρητον, ὡς ἔοικε, φαίνεται

τὸ τοῦ στρατιώτου σχῆμα καὶ τὸ τοῦ ξένου.

Fr. 440

ὁ πλέων κατήχθη, κρίνεθ' οὗτος πολέμιος·

ἐὰν δ' ἔχῃ τι μαλακόν, ἀγγαρεύεται.

Fr. 441

κακὴ μὲν ὄψις, ἐν δὲ δείλαιαι φρένες.

Fr. 442

Στρατοφάνη, λιτόν ποτ' εἶχες χλαμύδιον καὶ παῖδ' ἕνα.

Fr. 443

ὡς αἰεὶ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὁμοῖον.

Fr. 445

παλίμβολος τρίπρατος

Fr. 446

ἀναίνεσθαι

ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ

Fr. 447

ἀπορῶν τι βούλευσαι κατὰ σαυτὸν γενόμενος·

τὸ συμφέρον γὰρ οὐχ ὁρᾶται τῷ βοᾶν,

ἐν τῷ πρὸς αὑτὸν δ' ἀναλογισμῷ φαίνεται.

Fr. 448

οὐδεὶς ξύνοιδεν ἐξαμαρτάνων πόσον

ἁμαρτάνει τὸ μέγεθος, ὕστερον δ' ὁρᾷ.

ΣΥΝΑΡΙΣΤΩΣΑΙ

Fr. 449

   Ἔρως δὲ τῶν θεῶν

ἰσχὺν ἔχων πλείστην ἐπὶ τούτου δείκνυται·

διὰ τοῦτον ἐπιορκοῦσι τοὺς ἄλλους θεούς.

Fr. 450

   ἀστεῖον τὸ μὴ

συνάγειν γυναῖκας μηδὲ δειπνίζειν ὄχλον,

ἀλλ' οἰκοσίτους τοὺς γάμους πεποιηκέναι.

Fr. 451

ἂν ἔτι πιεῖν μοι δῷ τις. Β. ἀλλ' ἡ βάρβαρος

ἅμα τῇ τραπέζῃ καὶ τὸν οἶνον ᾤχετο

ἄρασ' ἀφ' ἡμῶν.

Fr. 452

τρισάθλιόν γε καὶ ταλαίπωρον φύσει

πολλῶν τε μεστόν ἐστι τὸ ζῆν φροντίδων.

Fr. 453

   καὶ τὸν ἐπὶ κακῷ

γινόμενον ἀλλήλων ἀγαπησμόν, οἷος ἦν.

Fr. 454

πατὴρ δ' ἀπειλῶν οὐκ ἔχει μέγαν φόβον.

Fr. 456

γυναικείαν ἀγοράν

ΣΥΝΕΡΩΣΑ

Fr. 457

ἄφες τὸν ἄνθρωπον. τί κόπτεις, ὦ μέλε;

Fr. 458

ἀναπετῶ

ΣΥΝΕΦΗΒΟΙ

ΤΙΤΘΗ

Fr. 460

οἱ τὰς ὀφρῦς αἴροντες ὡς ἀβέλτεροι

καὶ 'σκέψομαι' λέγοντες· ἄνθρωπος γὰρ ὢν

σκέψει σύ; περὶ τοῦ; δυστυχεῖς ὅταν τύχῃ·

αὐτόματα γὰρ τὰ πράγματ' ἐπὶ τὸ συμφέρον

ῥεῖ κἂν καθεύδῃς ἢ πάλιν τοὐναντίον.

Fr. 461

   ἢν ἄν τις ὑμῶν παιδίον

ᾐτήσατ' ἢ κέχρηκεν, ἄνδρες γλυκύτατοι.

ΤΡΟΦΩΝΙΟΣ

Fr. 462

ξένου τὸ δεῖπνόν ἐστιν ὑποδοχῆς. Β. τίνος;

ποδαποῦ; διαφέρει τῷ μαγείρῳ τοῦτο γάρ·

οἷον τὰ νησιωτικὰ ταυτὶ ξενύδρια

ἐν προσφάτοις ἰχθυδίοις τεθραμμένα

καὶ παντοδαποῖς, τοῖς ἁλμίοις μὲν οὐ πάνυ

ἁλίσκετ', ἀλλ' οὕτω παρέργως ἅπτεται·

τὰς δ' ὀνθυλεύσεις καὶ τὰ κεκαρυκευμένα

μᾶλλον προσεδέξατ'· Ἀρκαδικὸς τοὐναντίον

  10ἀθάλαττος ἐν τοῖς λοπαδίοις ἁλίσκεται·

Ἰωνικὸς πλούταξ· ὑποστάσεις ποιῶ,

κάνδαυλον, ὑποβινητιῶντα βρώματα.

Fr. 463

τὸ μηδὲν ἀδικεῖν καὶ φιλανθρώπους ποιεῖ.

Fr. 465

χορτασθείς

ΥΔΡΙΑ

Fr. 466

ὡς ἡδὺ τῷ μισοῦντι τοὺς φαύλους τρόπους

ἐρημία, καὶ τῷ μελετῶντι μηδὲ ἓν

πονηρὸν ἱκανὸν κτῆμ' ἀγρὸς τρέφων καλῶς.

ἐκ τῶν ὄχλων δὲ ζῆλος, ἥ τε κατὰ πόλιν

   5αὕτη τρυφὴ λάμπει μέν, ἐς δ' ὀλίγον χρόνον.

Fr. 467

γέροντα δυστυχοῦντα τῶν θ' αὑτοῦ κακῶν

ἐπαγόμενον λήθην ἀνέμνησας πάλιν

ἐπὶ τἀτυχεῖν τ' ἤγειρας.

Fr. 468

εὐθὺς καταχρήσεσθ' αὑτὸν ἀνορωρυγμένην

ταύτην ἰδόντα.

Fr. 469

   οἱ Θρᾷκες, Λίβυ,

Τρῶες καλοῦνται· πάντα νῦν ἤδη 'σθ' ὁμοῦ.

Fr. 470

οἱ δὲ κατὰ χειρῶν λαβόντες περιμένουσι φίλτατοι.

Fr. 471

παρουσία

ΥΜΝΙΣ

Fr. 472

νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, μακάριόν γ' ἡ χρηστότης

πρὸς πάντα καὶ θαυμαστὸν ἐφόδιον βίῳ.

τούτῳ λαλήσας ἡμέρας σμικρὸν μέρος

εὔνους ἐγὼ νῦν εἰμι. 'πειστικὸν λόγος'

πρὸς τοῦτ' ἂν εἴποι τις μάλιστα τῶν σοφῶν.

τί οὖν ἑτέρους λαλοῦντας εὖ βδελύττομαι;

τρόπος ἔσθ' ὁ πείθων τοῦ λέγοντος, οὐ λόγος.

τὸ γὰρ λέγειν εὖ δεινόν ἐστιν εἰ φέροι

βλάβην τινά.

Fr. 473

οὐ πάνυ τι γηράσκουσιν αἱ τέχναι καλῶς,

ἂν μὴ λάβωσι προστάτην φιλάργυρον.

Fr. 474

   νῦν δὲ κατὰ πόλιν

εὕρηκε τὸν ἕτερον, τὸν σέ, τὸν ἐμὲ τουτονί.

Fr. 475

   ἀλλὰ τἀργυρώματα

ἥκω λαβεῖν βουλόμενος.

Fr. 476

οὐ πῦρ γὰρ αἰτῶν, οὐδὲ λοπάδ' αἰτούμενος

Fr. 477

βάκηλος εἶ

Fr. 478

κιγκλισμός

Fr. 479

παρυφές

Fr. 480

πόσθων

ΥΠΟΒΟΛΙΜΑΙΟΣ Η ΑΓΡΟΙΚΟΣ

Fr. 481

   τοῦτον εὐτυχέστατον λέγω,

ὅστις θεωρήσας ἀλύπως, Παρμένων,

τὰ σεμνὰ ταῦτ' ἀπῆλθεν, ὅθεν ἦλθεν, ταχύ,

τὸν ἥλιον τὸν κοινόν, ἄστρ', ὕδωρ, νέφη,

πῦρ· ταῦτα, κἂν ἑκατὸν ἔτη βιῷς, ἀεὶ

ὄψει παρόντα, κἂν ἐνιαυτοὺς σφόδρ' ὀλίγους,

σεμνότερα τούτων ἕτερα δ' οὐκ ὄψει ποτέ.

πανήγυριν νόμισόν τιν' εἶναι τὸν χρόνον,

ὅν φημι, τοῦτον ἢ 'πιδημίαν, ἐν ᾧ

  10ὄχλος, ἀγορά, κλέπται, κυβεῖαι, διατριβαί·

ἂν πρῶτον ἀπίῃς καταλύσεις, βελτίονα

ἐφόδι' ἔχων ἀπῆλθες, ἐχθρὸς οὐδενί·

ὁ προσδιατρίβων δὲ σκοπιάσας ἀπώλεσε,

κακῶς τε γηρῶν ἐνδεής που γίνεται,

  15ῥεμβόμενος ἐχθροὺς ηὗρ', ἐπεβουλεύθη ποθέν,

οὐκ εὐθανάτως ἀπῆλθεν ἐλθὼν εἰς χρόνον.

Frr. 482-483

παύσασθε νοῦν λέγοντες· οὐδὲν γὰρ πλέον

ἁνθρώπινος νοῦς ἐστιν, ἀλλ' ὁ τῆς τύχης

(εἴτ' ἐστὶ τοῦτο πνεῦμα θεῖον εἴτε νοῦς)

τοῦτ' ἔστι τὸ κυβερνῶν ἅπαντα καὶ στρέφον

   5καὶ σῷζον, ἡ πρόνοια δ' ἡ θνητὴ καπνὸς

καὶ φλήναφος. πείσθητε κοὐ μέμψεσθέ με·

πάνθ' ὅσα νοοῦμεν ἢ λέγομεν ἢ πράττομεν

τύχη 'στίν, ἡμεῖς δ' ἐσμὲν ἐπιγεγραμμένοι.

.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .

τύχη κυβερνᾷ πάντα· ταύτην καὶ φρένας

  10δεῖ καὶ πρόνοιαν τὴν θεὸν καλεῖν μόνην,

εἰ μή τις ἄλλως ὀνόμασιν χαίρει κενοῖς.

Fr. 484

τὰ δεύτερ' ἀεὶ τὴν γυναῖκα δεῖ λέγειν,

τὴν δ' ἡγεμονίαν τῶν ὅλων τὸν ἄνδρ' ἔχειν.

οἶκος δ' ἐν ᾧ τὰ πάντα πρωτεύει γυνή,

οὐκ ἔστιν ὅστις πώποτ' οὐκ ἀπώλετο.

Fr. 485

   τοῦτο μόνον ἐπισκοτεῖ

καὶ δυσγενείᾳ καὶ τρόπου πονηρίᾳ

καὶ πᾶσιν οἷς ἔσχηκεν ἄνθρωπος κακοῖς,

τὸ πολλὰ κεκτῆσθαι· τὰ δ' ἄλλ' ἐλέγχεται.

Fr. 486

οὐ παντὸς ἀγαθοῦ τὴν πρόνοιαν αἰτίαν

κρίνων ἂν ὀρθῶς ὑπολαβεῖν τίς μοι δοκεῖ,

ἀλλ' ἔστι καὶ ταὐτόματον ἔνια χρήσιμον.

Fr. 487

ἀεὶ κράτιστόν ἐστι τἀληθῆ λέγειν.

ἐν παντὶ καιρῷ τοῦτ' ἐγὼ παρεγγυῶ

εἰς ἀσφάλειαν τῷ βίῳ πλεῖστον μέρος.

Fr. 488

πολλῶν κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν θηρίων

ὄντων, μέγιστόν ἐστι θηρίον γυνή.

Fr. 489

Ἄπολλον, ἀλλὰ σκαιὸν οὐ μετρίως λέγεις,

μετὰ μαρτύρων ἀτυχεῖν, παρὸν λεληθέναι.

Fr. 490

δυσπαρακολούθητόν τι πρᾶγμ' ἐστὶν τύχη.

Fr. 491

τὸν ἄμητα, Χαίριππ', οὐκ ἐᾷς πέττειν τινά.

Fr. 492

ὡς μηδὲν ἀποκρινουμένου δ' οὕτω λάλει.

Fr. 493

γέρων ἀπεμέμυκτ' ἄθλιος λέμφος.

Fr. 494

μικρὰ Παναθήναι' ἐπειδὴ δι' ἀγορᾶς πέμποντά σε,

Μοσχίων, μήτηρ ἑώρα τῆς κόρης ἐφ' ἅρματος.

ΦΑΝΙΟΝ

Fr. 497

   οἷα δὴ φιλοῦσιν ἰατροὶ λέγειν

τὰ φαῦλα μείζω καὶ τὰ δείν' ὑπέρφοβα,

πυργοῦντες αὑτούς.

Fr. 498

   ὑπελήλυθέν τέ μου

νάρκα τις ὅλον τὸ δέρμα.

Fr. 499

ἄνθρωπος ὢν ἥμαρτον· οὐ θαυμαστέον.

Fr. 500

φειδωλὸς ἦν καὶ μέτριος ἀγοραστής.

ΦΑΣΜΑ

Fr. 501

   ἐπισημαίνεσθ', ἐὰν

ἡ σκευασία καθάρειος ᾖ καὶ ποικίλη.

Fr. 502

ἔμβαρος

ΦΙΛΑΔΕΛΦΟΙ

Fr. 503

ἤδη δ' ἐπιχύσεις διάλιθοι, λαβρώνιοι,

Πέρσαι δ' ἔχοντες μυιοσόβας ἑστήκεσαν.

Fr. 504

   οὐ ῥᾴδιον

ἄνοιαν ἐν μικρῷ μεταστῆσαι χρόνῳ.

Fr. 505

νὴ τὸν Δία τὸν μέγιστον ἐκτυφήσομαι.

Frr. 506-507

ὡς ἡδὺ τὸ ζῆν, εἰ μεθ' ὧν κρίνῃ τις ἄν.

.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .

τοῦτ' ἔστι τὸ ζῆν, οὐχ ἑαυτῷ ζῆν μόνον.

Fr. 508

ὥστ' ἔγωγ' ἂν εἱλόμην που σαυνίῳ πεπληγμένος ‑

ΧΑΛΚΕΙΑ

Fr. 509

οὐκ ἂν γένοιτ' ἐρῶντος ἀθλιώτερον

οὐδὲν γέροντος πλὴν ἕτερος γέρων ἐρῶν·

ὃς γὰρ ἀπολαύειν βούλεθ' ὧν ἀπολείπεται

διὰ τὸν χρόνον, πῶς οὗτος οὐκ ἔστ' ἄθλιος;

Fr. 510

   τοῦτο δὴ τὸ νῦν ἔθος,

'ἄκρατον' ἐβόων 'τὴν μεγάλην'. ψυκτῆρά τις

προὔπινεν αὐτοῖς ἀθλίους ἀπολλύων.

Fr. 511

ἀντήλιος

ΧΑΛΚΙΣ

ΧΗΡΑ

Fr. 513

ἑκοῦσα δ' ἁδελφὴ ποιήσει τοῦτό σοι

ἀντάλλαγόν γ' ἕξουσα τούτῳ διδομένη.

Fr. 514

   τὸ λεγόμενον τοῦτ' ἔστι νῦν,

τἄνω κάτω, φασίν, τὰ κάτω δ' ἄνω.

Fr. 515

βοῶν ποιείτω τὴν πόλιν διάστατον.

Fr. 516

πρὸς τὴν ἀδελφὴν ἀνάδοχον τῶν χρημάτων

Fr. 517

δὶς παῖδες οἱ γέροντες

ΨΕΥΔΗΡΑΚΛΗΣ

Fr. 518

μάγειρ', ἀηδής μοι δοκεῖς εἶναι σφόδρα·

πόσας τραπέζας μέλλομεν ποιεῖν, τρίτον

ἤδη μ' ἐρωτᾷς· χοιρίδιον ἓν θύομεν,

ὀκτὼ ποιήσοντες τραπέζας δ' ἢ μίαν,

τί σοὶ διαφέρει τοῦτο; παράθες σημίαν.

οὐκ ἔστι κανδύλους ποιεῖν, οὐδ' οἷα σὺ

εἴωθας εἰς ταὐτὸν καρυκεύειν, μέλι,

σεμίδαλιν, ᾠά. πάντα γὰρ τἀναντία

νῦν ἐστιν· ὁ μάγειρος γὰρ ἐγχύτους ποιεῖ,

  10πλακοῦντας ὀπτᾷ, χόνδρον ἕψει καὶ φέρει

μετὰ τὸ τάριχος, εἶτα θρῖον καὶ βότρυς.

ἡ δημιουργὸς δ' ἀντιπαρατεταγμένη

κρεάδι' ὀπτᾷ καὶ κίχλας τραγήματα.

ἔπειθ' ὁ δειπνῶν μὲν τραγηματίζεται,

  15μυρισάμενος δὲ καὶ στεφανωσάμενος πάλιν

δειπνεῖ μελίπηκτα τὰς κίχλας.

Fr. 519

νῦν δ' εἰς γυναικωνῖτιν εἰσιόνθ' ὅταν

ἴδω παράσιτον, τὸν δὲ Δία τὸν κτήσιον

ἔχοντα τὸ ταμιεῖον οὐ κεκλεισμένον,

ἀλλ' εἰστρέχοντα πορνίδια ‑

Fr. 520

μήτηρ τέθνηκε ταῖν ἀδελφαῖν ταῖν δυοῖν

ταύταιν· τρέφει δὲ παλλακή τις τοῦ πατρὸς

αὐτάς, ἅβρα τῆς μητρὸς αὐτῶν γενομένη.

Fr. 521

ὑπὲρ μὲν οἴνου μηδὲ γρῦ, τίτθη, λέγε·

ἂν τἄλλα δ' ᾖς ἄμεμπτος, ἕκτην ἐπὶ δέκα

Βοηδρομιῶνος ἐνδελεχῶς ἄξεις ἀεί.

Fr. 522

ἀστοργίαν ἔχει τιν' ὁ σκληρὸς βίος.

Fr. 523

χαῦνόν τι πλάσμα καὶ διάκενον

Fr. 524

οὐκ ἐπείρα Νάννιον;

Fr. 525

Καρκίνου ποιήματα

ΨΟΦΟΔΕΗΣ

Fr. 526

ἐπίσημον οὖν τὴν ἀσπίδ' εἰς τὴν τοῦ Διὸς

στοὰν ἀνέθηκαν.

Fr. 527

ὄνος λύρας

Fr. 528

Νοῦθος

Fr. 529

Πάνακτος

ΑΔΗΛΩΝ ΔΡΑΜΑΤΩΝ

Fr. 530

ὅταν δ' ἀγρυπνεῖν εἴπῃς τισε . . . . .

τὴν αἰτίαν γνώσει περιπατεισ . . .

εἰσῆλθες εὐθύς, ἂν κοπιάση . . .

μαλακῶς ἐλούσω· πάλιν ἀνασ . . . .

   5πρὸς ἡδονὴν ὕπνος αὐτοσοβ . . . .

τὸ πέρας· κακὸν ἔχεις οὐδὲν η . . . .

ἔστι ην διῆλθες· φορτικωτερ . . .

ἐπέρχεταί μοι, τρόφιμε, συγγν . . . .

τὸ δὴ λεγόμενον, οὐκ ἔχεις ον . . .

  10ὑπὸ τῶν ἀγαθῶν, εὖ ἴσθι· μη . . . .

ικοιταληθῆ λέγω, νὴ τοὺς θε .

τοῦτ' ἔστι τἀρρώστημα καὶ μὴ . . .

ἀτόπως ἐμαυτοῦ καὶ βαρέως . . . .

.... νικόν ἐστι τἀνόητο . . .

  15.. ν πάνυ γὰρ ταυτειλελ . . . . .

.. παραινεῖς ὅτι πα . . . . .

εἰ μέν τι κακὸν ἀληθὲς εἶχες, Φειδία,

ζητεῖν ἀληθὲς φάρμακον τούτου σ' ἔδει·

νῦν δ' οὐκ ἔχεις· κενὸν εὕρηκα τὸ φάρμακον

  20πρὸς τὸ κενόν· οἰήθητι δ' ὠφελεῖν τί σε.

περιμαξάτωσάν σ' αἱ γυναῖκες ἐν κύκλῳ

καὶ περιθεωσάτωσαν· ἀπὸ κρουνῶν τριῶν

ὕδατι περίρραν' ἐμβαλὼν ἅλας, φακούς.

Fr. 531

εἰ γὰρ ἐγένου σύ, Τρόφιμε, τῶν πάντων μόνος,

ὅτ' ἔτικτεν ἡ μήτηρ σ', ἐφ' ᾧ τε διατελεῖν

πράττων ἃ βούλει καὶ διευτυχεῖν ἀεί,

καὶ τοῦτο τῶν θεῶν τις ὡμολόγησέ σοι,

   5ὀρθῶς ἀγανακτεῖς· ἔστι γάρ σ' ἐψευσμένος

ἄτοπόν τε πεποίηκ'. εἰ δ' ἐπὶ τοῖς αὐτοῖς νόμοις

ἐφ' οἷσπερ ἡμεῖς ἔσπασας τὸν ἀέρα

τὸν κοινόν, ἵνα σοι καὶ τραγικώτερον λαλῶ,

οἰστέον ἄμεινον ταῦτα καὶ λογιστέον.

  10τὸ δὲ κεφάλαιον τῶν λόγων, ἄνθρωπος εἶ,

οὗ μεταβολὴν θᾶττον πρὸς ὕψος καὶ πάλιν

ταπεινότητα ζῷον οὐδὲν λαμβάνει.

καὶ μάλα δικαίως· ἀσθενέστατον γὰρ ὂν

φύσει μεγίστοις οἰκονομεῖται πράγμασιν,

  15ὅταν πέσῃ δέ, πλεῖστα συντρίβει καλά.

σὺ δ' οὔθ' ὑπερβάλλοντα, Τρόφιμ', ἀπώλεσας

ἀγαθά, τὰ νυνί τ' ἔστι μέτριά σοι κακά.

ὥστ' ἀνὰ μέσον που καὶ τὸ λοιπὸν [δὴ] φέρε.

Fr. 532

καὶ τοῦτον ἡμᾶς τὸν τρόπον γαμεῖν ἔδει

ἅπαντας, ὦ Ζεῦ σῶτερ, ὡς ὠνούμεθα·

οὐκ ἐξετάζειν μὲν τὰ μηδὲν χρήσιμα,

τίς ἦν ὁ πάππος ἧς γαμεῖ, τήθη δὲ τίς,

   5τὸν δὲ τρόπον αὐτῆς τῆς γαμουμένης, μεθ' ἧς

βιώσεται, μήτ' ἐξετάσαι μήτ' ἰδεῖν·

οὐδ' ἐπὶ τράπεζαν μὲν φέρειν τὴν προῖχ', ἵνα

εἰ τἀργύριον καλόν ἐστι δοκιμαστὴς ἴδῃ,

ὃ πέντε μῆνας ἔνδον οὐ γενήσεται,

  10τῆς διὰ βίου δ' ἔνδον καθεδουμένης ἀεὶ

μὴ δοκιμάσαντα μηδέν, ἀλλ' εἰκῆ λαβεῖν

ἀγνώμον', ὀργίλην, χαλεπήν, ἐὰν τύχῃ,

λάλον. περιάξω τὴν ἐμαυτοῦ θυγατέρα

τὴν πόλιν ὅλην· οἱ βουλόμενοι ταύτην λαβεῖν,

  15λαλεῖτε, προσκοπεῖσθε πηλίκον κακὸν

λήψεσθ'· ἀνάγκη γὰρ γυναῖκ' εἶναι κακόν,

ἀλλ' εὐτυχής ἐσθ' ὁ μετριώτατον λαβών.

Fr. 533

ἀπολεῖ με τὸ γένος. μὴ λέγ', εἰ φιλεῖς ἐμέ,

μῆτερ, ἐφ' ἑκάστῳ τὸ γένος. οἷς ἂν τῇ φύσει

ἀγαθὸν ὑπάρχῃ μηδὲν οἰκεῖον προσόν,

ἐκεῖσε καταφεύγουσιν, εἰς τὰ μνήματα

   5καὶ τὸ γένος, ἀριθμοῦσίν τε τοὺς πάππους ὅσοι·

οὐδὲν δ' ἔχουσι πλεῖον, οὐδ' ἐρεῖς ὅτῳ

οὐκ εἰσὶ πάπποι· πῶς γὰρ ἐγένοντ' ἄν ποτε;

οἳ μὴ λέγειν δ' ἔχουσι τούτους διά τινα

τόπου μεταβολὴν ἢ φίλων ἐρημίαν,

  10τί τῶν λεγόντων εἰσὶ δυσγενέστεροι;

ὃς ἂν εὖ γεγονὼς ᾖ τῇ φύσει πρὸς τἀγαθά,

κἂν Αἰθίοψ ᾖ, μῆτερ, ἐστὶν εὐγενής.

Σκύθης τις· ὄλεθρος· ὁ δ' Ἀνάχαρσις οὐ Σκύθης;

Fr. 534

ἅπαντα τὰ ζῷ' ἐστὶ μακαριώτατα

καὶ νοῦν ἔχοντα μᾶλλον ἀνθρώπου πολύ.

τὸν ὄνον ὁρᾶν ἔξεστι πρῶτα τουτονί,

οὗτος κακοδαίμων ἐστὶν ὁμολογουμένως·

   5τούτῳ κακὸν δι' αὑτὸν οὐδὲν γίνεται,

ἃ δ' ἡ φύσις δέδωκεν αὐτῷ ταῦτ' ἔχει.

ἡμεῖς δὲ χωρὶς τῶν ἀναγκαίων κακῶν

αὐτοὶ παρ' αὑτῶν ἕτερα προσπορίζομεν.

[λυπούμεθ' ἂν πτάρῃ τις, ἂν εἴπῃ κακῶς

  10ὀργιζόμεθ', ἂν ἴδῃ τις ἐνύπνιον σφόδρα

φοβούμεθ', ἂν γλαὺξ ἀνακράγῃ δεδοίκαμεν.]

ἀγωνίαι, δόξαι, φιλοτιμίαι, νόμοι,

ἅπαντα ταῦτ' ἐπίθετα τῇ φύσει κακά.

Fr. 535

εἶτ' οὐ δικαίως προσπεπατταλευμένον

γράφουσι τὸν Προμηθέα πρὸς ταῖς πέτραις,

καὶ γίνετ' αὐτῷ λαμπάς, ἄλλο δ' οὐδὲ ἓν

ἀγαθόν; ὃ μισεῖν οἶμ' ἅπαντας τοὺς θεούς,

   5γυναῖκας ἔπλασεν, ὦ πολυτίμητοι θεοί,

ἔθνος μιαρόν. γαμεῖ τις ἀνθρώπων, γαμεῖ;

λάθριοι τὸ λοιπὸν ἄρ' ἐπιθυμίαι κακαί,

γαμηλίῳ λέχει τε μοιχὸς ἐντρυφῶν,

καὶ φαρμακεῖαι, καὶ νόσων χαλεπώτατος

  10φθόνος, μεθ' οὗ ζῇ πάντα τὸν βίον γυνή.

Fr. 536

μὰ τὴν Ἀθηνᾶν, ἄνδρες, εἰκόν' οὐκ ἔχω

εὑρεῖν ὁμοίαν τῷ γεγονότι πράγματι,

ζητῶν πρὸς ἐμαυτὸν τί ταχέως ἀπολλύει.

στρόβιλος ἐν ὅσῳ συστρέφεται, προσέρχεται,

   5προσέβαλεν, ἐξέρριψεν, αἰὼν γίνεται.

ἀλλ' ἐν πελάγει συγκλυσμός· ἀναπνοὴν ἔχει

'Ζεῦ σῶτερ' εἰπεῖν 'ἀντέχου τῶν σχοινίων',

ἑτέραν περιμεῖναι χἀτέραν τρικυμίαν,

ναυαγίου τ' ἂν ἐπιλάβοι'· ἐγὼ δ' ἅπαξ

  10ἁψάμενός εἰμι καὶ φιλήσας ἐν βυθῷ.

Fr. 537

ὁ μὲν Ἐπίχαρμος τοὺς θεοὺς εἶναι λέγει

ἀνέμους, ὕδωρ, γῆν, ἥλιον, πῦρ, ἀστέρας.

ἐγὼ δ' ὑπέλαβον χρησίμους εἶναι θεοὺς

τἀργύριον ἡμῖν καὶ τὸ χρυσίον.

   5ἱδρυσάμενος τούτους γὰρ εἰς τὴν οἰκίαν

εὖξαι· τί βούλει; πάντα σοι γενήσεται,

ἀγρός, οἰκίαι, θεράποντες, ἀργυρώματα,

φίλοι, δικασταί, μάρτυρες. μόνον δίδου·

αὐτοὺς γὰρ ἕξεις τοὺς θεοὺς ὑπηρέτας.

Fr. 538

ὅταν εἰδέναι θέλῃς σεαυτὸν ὅστις εἶ,

ἔμβλεψον εἰς τὰ μνήμαθ' ὡς ὁδοιπορεῖς.

ἐνταῦθ' ἔνεστ' ὀστᾶ τε καὶ κούφη κόνις

ἀνδρῶν βασιλέων καὶ τυράννων καὶ σοφῶν

καὶ μέγα φρονούντων ἐπὶ γένει καὶ χρήμασιν

αὑτῶν τε δόξῃ κἀπὶ κάλλει σωμάτων.

κᾆτ' οὐδὲν αὐτοῖς τῶνδ' ἐπήρκεσεν χρόνος.

κοινὸν τὸν ᾅδην ἔσχον οἱ πάντες βροτοί.

πρὸς ταῦθ' ὁρῶν γίνωσκε σαυτὸν ὅστις εἶ.

Fr. 539

ὁ πάντα βουληθεὶς ἂν ἄνθρωπος πονεῖν

πᾶν ἂν γένοιτο· πλούσιος τρόπον τινά·

πάλιν φιλόσοφός τινι μαθήσει χρώμενος·

τὸ σῶμ' ὑγιαίνει τινὰ δίαιταν προσφέρων.

πλὴν ἕν τι τῶν πάντων ἀδύνατον ἦν ἄρα

εὑρεῖν, δι' οὗ τρόπου τις οὐ λυπήσεται.

οὐ γὰρ τὸ μὴ πράττειν κατὰ νοῦν ἔχει μόνον

λύπην, παρέχει δὲ φροντίδας καὶ τἀγαθά.

Fr. 540

μειράκιον, οὔ μοι κατανοεῖν δοκεῖς ὅτι

ὑπὸ τῆς ἰδίας ἕκαστα κακίας σήπεται,

καὶ πᾶν τὸ λυμαινόμενόν ἐστιν ἔνδοθεν.

οἷον ὁ μὲν ἰός, ἂν σκοπῇς, τὸ σιδήριον,

τὸ δ' ἱμάτιον οἱ σῆτες, ὁ δὲ θρὶψ τὸ ξύλον.

σὲ δὲ τὸ κάκιστον τῶν κακῶν πάντων, φθόνος

φθισικὸν πεποίηκε καὶ ποιήσει καὶ ποιεῖ,

ψυχῆς πονηρᾶς δυσσεβὴς παράστασις.

Fr. 541

   τίνι δεδούλωνταί ποτε;

ὄψει· φλύαρος· τῆς γὰρ αὐτῆς πάντες ἂν

ἤρων· κρίσιν γὰρ τὸ βλέπειν ἴσην ἔχει.

ἀλλ' ἡδονή τις τοὺς ἐρῶντας ἐπάγεται

συνουσίας· πῶς οὖν ἕτερος ταύτην ἔχων

οὐδὲν πέπονθεν, ἀλλ' ἀπῆλθε καταγελῶν,

ἕτερος δ' ἀπόλωλε; καιρός ἐστιν ἡ νόσος

ψυχῆς, ὁ πληγεὶς δ' εἴσω δὴ τιτρώσκεται.

Fr. 542

εἴπερ τὸν ἀδικοῦντα μὲν ὡς ἠμύνετο

ἕκαστος ἡμῶν καὶ συνηγωνίζετο,

ἴσως νομίζων ἴδιον εἶναι τὸ γεγονὸς

ἀδίκημα, καὶ συνέπραττον ἀλλήλοις πικρῶς,

οὐκ ἂν ἐπὶ πλεῖον τὸ κακὸν ἡμῖν ηὔξετο

τὸ τῶν πονηρῶν, ἀλλὰ παρατηρούμενοι

καὶ τυγχάνοντες ἧς ἔδει τιμωρίας

ἤτοι σπάνιοι σφόδρ' ἂν ἦσαν ἢ πεπαυμένοι.

Fr. 543

Δέρκιππε καὶ Μνήσιππε, τοῖς εἰρημένοις

ἡμῶν ὑπό τινος ἢ πεπονθόσιν κακῶς

ἔστιν καταφυγὴ πᾶσιν, οἱ χρηστοὶ φίλοι.

καὶ γὰρ ἀποδύρασθ' ἔστι μὴ γελώμενον,

καὶ συναγανακτοῦνθ' ὁπόταν οἰκείως ὁρᾷ

ἕκαστος αὑτῷ τὸν παρόντα, παύεται

τοῦτον μάλιστα τὸν χρόνον τοῦ δυσφορεῖν.

Fr. 544

   παράδειγμα τοὺς Σύρους λαβέ·

ὅταν φάγωσ' ἰχθὺν ἐκεῖνοι, διά τινα

αὐτῶν ἀκρασίαν τοὺς πόδας καὶ γαστέρα

οἰδοῦσιν, ἔλαβον σακίον, εἶτ' εἰς τὴν ὁδὸν

ἐκάθισαν αὑτοὺς ἐπὶ κόπρου, καὶ τὴν θεὸν

ἐξιλάσαντο τῷ ταπεινοῦσθαι σφόδρα.

Fr. 546

τοὺς τῆς γαμετῆς ὅρους ὑπερβαίνεις, γύναι,

τὴν αὐλίαν· πέρας γὰρ αὔλειος θύρα

ἐλευθέρᾳ γυναικὶ νενόμιστ' οἰκίας·

τὸ δ' ἐπιδιώκειν εἴς τε τὴν ὁδὸν τρέχειν,

   5ἔτι λοιδορουμένην, κυνός ἐστ' ἔργον, Ῥόδη.

Frr. 547-548

πάντες μὲν οἱ Θρᾷκες, μάλιστα δ' οἱ Γέται

ἡμεῖς ἁπάντων (καὶ γὰρ αὐτὸς εὔχομαι

ἐκεῖθεν εἶναι τὸ γένος), οὐ σφόδρ' ἐγκρατεῖς

ἐσμέν.

γαμεῖ γὰρ ἡμῶν οὐδὲ εἷς εἰ μὴ δέκ' ἢ

ἕνδεκα γυναῖκας, δώδεκ' ἢ πλείους τινές.

ἂν τέτταρας δ' ἢ πέντε γεγαμηκώς τις ᾖ,

καταστροφὴ γῆς, ἀνυμέναιος ἄθλιος,

ἄνυμφος οὗτος ἐπικαλεῖτ' ἐν τοῖς ἐκεῖ.

Fr. 549

ἄνθρωπος ὢν μηδέποτε τὴν ἀλυπίαν

αἰτοῦ παρὰ θεῶν, ἀλλὰ τὴν μακροθυμίαν.

ὅταν γὰρ ἄλυπος διὰ τέλους εἶναι θέλῃς,

ἢ δεῖ θεόν σ' εἶναί τιν' ἢ τάχα δὴ νεκρόν.

παρηγόρει δὲ τὰ κακὰ δι' ἑτέρων κακῶν.

Frr. 550-551

ἅπαντι δαίμων ἀνδρὶ συμπαρίσταται

εὐθὺς γενομένῳ, μυσταγωγὸς τοῦ βίου

ἀγαθός· κακὸν γὰρ δαίμον' οὐ νομιστέον

εἶναι βίον βλάπτοντα χρηστόν . . .

. . . . . . . . . . . .

   5ἅπαντα δ' ἀγαθὸν εἶναι τὸν θεόν . .

Fr. 552

ὦ γῆρας ἐχθρὸν σωμάτων ἀνθρωπίνων,

ἅπαντα συλῶν τὰ καλὰ τῆς εὐμορφίας,

καὶ μεταχαράττον τὴν μὲν ἀνδρίαν μελῶν

εἰς τἀπρεπές, τὸ δὲ τάχος εἰς ὄκνον πολύν.

Fr. 553

ἐὰν πονηροῦ γείτονος γείτων ἔσῃ,

πάντως παθεῖν πονηρὸν ἢ μαθεῖν σε δεῖ·

ἐὰν ἀγαθοῦ γείτονος γείτων ἔσῃ,

ὡς προσδιδάσκεις ἀγαθὰ καὶ προσμανθάνεις.

Fr. 554

οὐκ ἐκ πότων καὶ τῆς καθ' ἡμέραν τρυφῆς

ζητοῦμεν ᾧ πιστεύσομεν τὰ τοῦ βίου,

πάτερ; οὐ περιττὸν οἴετ' ἐξευρηκέναι

ἀγαθὸν ἕκαστος, ἂν ἔχῃ φίλου σκιάν;

Fr. 555

ὀχληρὸν ὁ χρόνος ὁ πολύς. ὦ γῆρας βαρύ,

ὡς οὐδὲν ἀγαθόν, δυσχερῆ δὲ πόλλ' ἔχεις

τοῖς ζῶσι καὶ λυπηρά. πάντες εἰς σὲ δὲ

ἐλθεῖν ὅμως εὐχόμεθα καὶ σπουδάζομεν.

Fr. 556

ἔνεγκ' ἀτυχίαν καὶ βλάβην εὐσχημόνως.

τοῦτ' ἔστιν ἀνδρὸς νοῦν ἔχοντος, οὐκ ἐὰν

ἀνασπάσας τις τὰς ὀφρῦς οἴμοι λαλῇ,

ἀλλ' ὃς τά γ' αὑτοῦ πράγματ' ἐγκρατῶς φέρει.

Fr. 557

πλεονεξία μέγιστον ἀνθρώποις κακόν·

οἱ γὰρ θέλοντες προσλαβεῖν τὰ τῶν πέλας

ἀποτυγχάνουσι πολλάκις νικώμενοι,

τὰ δ' ἴδια προστιθέασι τοῖς ἀλλοτρίοις.

Fr. 558

   Διονυσίων μὲν ἦν

πομπή  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .

ὁ δέ μ' ἠκολούθησεν μέχρι τοῦ πρὸς τὴν θύραν·

ἔπειτα φοιτῶν καὶ κολακεύων ἐμέ τε καὶ

τὴν μητέρ' ἔγνω μ'.

Fr. 559

λύπης ἰατρός ἐστιν ἀνθρώποις λόγος·

ψυχῆς γὰρ οὗτος μόνος ἔχει θελκτήρια·

λέγουσι δ' αὐτὸν οἱ πάλαι σοφώτατοι

ἀστεῖον εἶναι φάρμακον.

Fr. 560

   θύων οὐδεπώποτ' ηὐξάμην

ἐγὼ τὸ σῷζον τὴν ἐμὴν συνοικίαν,

ἀλλὰ παρέλιπον οἰκετῶν εἶναι στάσιν

ἔνδον παρ' αὑτῶν, πρᾶγμα χρησιμώτατον.

Fr. 561

   τῆς σκιᾶς τὴν πορφύραν

πρῶτον ἐνυφαίνουσ'· εἶτα μετὰ τὴν πορφύραν

τοῦτ' ἔστιν οὔτε λευκὸν οὔτε πορφύρα,

ἀλλ' ὥσπερ αὐγὴ τῆς κρόκης κεκραμένη.

Fr. 562

   πῶς δὴ τὸ τραῦμα τοῦτ' ἔχεις;

'μεσαγκύλῳ.' πῶς πρὸς θεῶν; 'ἐπὶ κλίμακα

πρὸς τεῖχος ἀναβαίνων.' ἐγὼ μὲν δεικνύω

ἐσπουδακώς, οἱ δὲ πάλιν ἐπεμυκτήρισαν.

Fr. 563

ταύτας μεγίστας ἀποτίνω 'γὼ συμβολάς.

σφάττει με, λεπτὸς γίνομ' εὐωχούμενος

τὰ σκώμμαθ' οἷα τὰ σοφά τε καὶ στρατηγικά.

οἷος δ' ἀλαζών ἐστιν ἁλιτήριος.

Frr. 564-565

καίτοι τί λογίζομ' ὁ κακοδαίμων προσδοκῶν

χάριν παρὰ γυναικὸς κομιεῖσθαι; μὴ μόνον

κακόν τι προσλάβοιμι, καὶ κάλλιστ' ἔχει.

οὐκ ἐν γυναικὶ φύεται πιστὴ χάρις.

Fr. 566

   χαλεπόν, Παμφίλη,

ἐλευθέρᾳ γυναικὶ πρὸς πόρνην μάχη.

πλείονα κακουργεῖ, πλείον' οἶδ', αἰσχύνεται

οὐδέν, κολακεύει μᾶλλον.

Fr. 567

οἴμοι τάλας ἔγωγε. ποῦ ποθ' αἱ φρένες

ἡμῶν ἐκεῖνον ἦσαν ἐν τῷ σώματι

τὸν χρόνον, ὅτ' οὐ ταῦτ', ἀλλ' ἐκεῖν' ᾑρούμεθα;

Fr. 568

οἷος δὲ καὶ τὴν ὄψιν εἶναι φαίνεται,

ἀφ' οὗ τοιοῦτος γέγονεν, οἷον θηρίον.

τὸ μηδὲν ἀδικεῖν καὶ καλοὺς ἡμᾶς ποιεῖ.

Fr. 569

Γλυκέρα, τί κλάεις; ὀμνύω σοι τὸν Δία

τὸν Ὀλύμπιον καὶ τὴν Ἀθηνᾶν, φιλτάτη,

ὀμωμοκὼς καὶ πρότερον ἤδη πολλάκις.

Fr. 570

κἂν σφόδρα σαφῶς εἰδῇς τι, τὸν κρύπτοντά σε

μηδέποτ' ἐλέγξῃς· δύσκολον πρᾶγμ' ἐστὶ γὰρ

ἃ λανθάνειν τις βούλεται ταῦτ' εἰδέναι.

Fr. 571

ὅταν ἕτερός σοι μηδὲ ἓν τέλεον διδῷ,

δέξαι τὸ μόριον· τοῦ λαβεῖν γὰρ μηδὲ ἓν

τὸ λαβεῖν ἔλαττον πλεῖον ἔσται σοι πολύ.

Fr. 572

ὅταν τι πράττῃς ὅσιον, ἀγαθὴν ἐλπίδα

πρόβαλλε σαυτῷ, τοῦτο γινώσκων ὅτι

τόλμῃ δικαίᾳ καὶ θεὸς συλλαμβάνει.

Fr. 573

ὀργῇ παραλογισμός ποτ' οὐδεὶς φύεται.

αὕτη κρατεῖ νῦν· ἂν δὲ μικρὸν παρακμάσῃ,

κατόψεται τί μᾶλλόν ἐστι συμφέρον.

Fr. 574

εἰ καὶ σφόδρ' ἀλγεῖς, μηδὲν ἠρεθισμένος

πράξῃς προπετῶς· ὀργῆς γὰρ ἀλογίστου κρατεῖν

ἐν ταῖς ταραχαῖς μάλιστα τὸν φρονοῦντα δεῖ.

Fr. 575

σὺ μὲν παραινεῖς ταῦτα ὅσα σοι πρέπει,

ἐμὲ δὲ ποιεῖν τὸ καθῆκον οὐχ ὁ σὸς λόγος,

εὖ ἴσθ' ἀκριβῶς, ὁ δ' ἴδιος πείθει τρόπος.

Fr. 576

οὐδὲν διαβολῆς ἐστιν ἐπιπονώτερον·

τὴν ἐν ἑτέρῳ γὰρ κειμένην ἁμαρτίαν

εἰς μέμψιν ἰδίαν αὐτὸν ἐπάναγκες λαβεῖν.

Fr. 577

ὅστις δὲ διαβολαῖσι πείθεται ταχύ,

ἤτοι πονηρὸς αὐτός ἐστι τοὺς τρόπους,

ἢ παντάπασι παιδαρίου γνώμην ἔχει.

Fr. 578

δεῖ τὸν πολιτῶν προστατεῖν αἱρούμενον

τὴν τοῦ λόγου μὲν δύναμιν οὐκ ἐπίφθονον,

ἤθει δὲ χρηστῷ συγκεκραμένην ἔχειν.

Fr. 579

ἡ νῦν ὑπό τινων χρηστότης καλουμένη

μεθῆκε τὸν ὅλον εἰς πονηρίαν βίον·

οὐδεὶς γὰρ ἀδικῶν τυγχάνει τιμωρίας.

Fr. 580

τί διακενῆς εἶ χρηστός; ὁ δεσπότης

αὐτὸς ἀπολλύει πάντα, σὺ δὲ μὴ λαμβάνεις,

σαυτὸν ἐπιτρίβεις, οὐκ ἐκεῖνον ὠφελεῖς.

Fr. 581

ἐμοὶ πόλις ἐστὶ καὶ καταφυγὴ καὶ νόμος

καὶ τοῦ δικαίου τοῦ τ' ἀδίκου παντὸς κριτὴς

ὁ δεσπότης. πρὸς τοῦτον ἕνα δεῖ ζῆν ἐμέ.

Fr. 582

πατρῷ' ἔχειν δεῖ τὸν καλῶς εὐδαίμονα·

τὰ μετὰ γυναικὸς δ' εἰσιόντ' εἰς οἰκίαν

οὔτ' ἀσφαλῆ τὴν κτῆσιν οὔθ' ἱλαρὰν ἔχει.

Fr. 583

ὅταν πένης ὢν καὶ γαμεῖν τις ἑλόμενος

τὰ μετὰ γυναικὸς ἐπιδέχηται χρήματα,

αὑτὸν δίδωσιν, οὐκ ἐκείνην λαμβάνει.

Fr. 584

δύ' ἔσθ' ἃ κρῖναι τὸν γαμεῖν μέλλοντα δεῖ,

ἤτοι προσηνῆ γ' ὄψιν ἢ χρηστὸν τρόπον·

τὴν γὰρ ὁμόνοιαν τὴν πρὸς ἀλλήλους ποιεῖ.

Fr. 585

ὅστις γυναῖκ' ἐπίκληρον ἐπιθυμεῖ λαβεῖν

πλουτοῦσαν, ἤτοι μῆνιν ἐκτίνει θεῶν,

ἢ βούλετ' ἀτυχεῖν μακάριος καλούμενος.

Fr. 586

αἰσχύνομαι τὸν πατέρα, Κλειτοφῶν, μόνον.

ἀντιβλέπειν ἐκεῖνον οὐ δυνήσομαι

ἀδικῶν, τὰ δ' ἄλλα ῥᾳδίως χειρώσομαι.

Fr. 587

ὑπερήφανόν που γίνεθ' ἡ λίαν τρυφή,

ὅ τε πλοῦτος ἐξώκειλε τὸν κεκτημένον

εἰς ἕτερον ἦθος, οὐκ ἐν ᾧ τὸ πρόσθεν ἦν.

Fr. 588

κρεῖττον γάρ ἐστιν, ἂν σκοπῇ τις κατὰ λόγον,

μὴ πόλλ' ἀηδῶς, ὀλίγα δ' ἡδέως ἔχειν,

πενίαν τ' ἄλυπον μᾶλλον ἢ πλοῦτον πικρόν.

Fr. 589

ἄνευ κακῶν γὰρ οἰκίαν οἰκουμένην

οὐκ ἔστιν εὑρεῖν, ἀλλὰ τοῖς μὲν ἡ τύχη

τούτων δίδωσιν ἀφθονίαν, τοῖς δ' οἱ τρόποι.

Fr. 590

ὦ μεταβολαῖς χαίρουσα παντοίαις τύχη,

σόν ἐστ' ὄνειδος τοῦθ', ὅταν τις ὢν ἀνὴρ

δίκαιος ἀδίκοις περιπέσῃ συμπτώμασιν.

Fr. 591

τῷ μὲν τὸ σῶμα διατεθειμένῳ κακῶς

χρεία 'στ' ἰατροῦ, τῷ δὲ τὴν ψυχὴν φίλου·

λύπην γὰρ εὔνους οἶδε θεραπεύειν λόγος.

Fr. 592

ὅταν ᾖ γέρων τις ἐνδεής τε τὸν βίον,

οὐδ' αὖ τὸ θνῄσκειν δεινόν, ἀλλ' ἐν τῷ καλῶς

ἑκάτερον αὐτῶν τὴν διάγνωσιν φέρει.

Fr. 593

οὐκ ἔστ' ἄπιστον οὐδὲν ἐν θνητῷ βίῳ,

οὐδ' ἂν γένοιτο. πολλὰ ποικίλλει χρόνος

παράδοξα καὶ θαυμαστὰ καὶ ζώντων τρόποι.

Fr. 594

ἀδύνατον ὡς ἔστιν τι σῶμα τῆς τύχης·

ὁ μὴ φέρων δὲ κατὰ φύσιν τὰ πράγματα

τύχην προσηγόρευσε τὸν ἑαυτοῦ τρόπον.

Fr. 595

ἀεὶ δ' ὁ σωθείς ἐστιν ἀχάριστον φύσει.

ἅμ' ἠλέηται καὶ τέθνηκεν ἡ χάρις,

ἣν δεόμενος τότ' ἀθάνατον ἕξειν ἔφη.

Fr. 596

ἐὰν ἐγὼ φῶ νῦν ἔχειν βακτηρίαν

χρυσῆν, τί μοι σεμνότερον ἔσται τὸ ξύλον;

ἀληθὲς εἶναι δεῖ τὸ σεμνόν, οὐ κενόν.

Fr. 597

πένητος οὐδέν ἐστι δυστυχέστερον

ἅπαντα μοχθεῖ κἀγρυπνεῖ κἀργάζεται,

ἵν' ἄλλος ἐλθὼν μεταλάβῃ καὶ κτήσηται.

Fr. 598

ἄνθρωπε, μὴ στέναζε, μὴ λυποῦ μάτην·

χρήματα, γυναῖκα καὶ τέκνων πολλῶν σποράν,

ἅ σοι τύχη κέχρηκε, ταῦτ' ἀφείλετο.

Fr. 599

   ὀκνεῖ δὲ νοῦν ἔχουσ' ἴσως·

ἀεὶ δὲ τοῖς παροῦσι δακρύοις ἐμποιεῖ

τὸ θῆλυ τῆς ψυχῆς ἀναβολὴν τῷ πάθει.

Fr. 600

οὐχ ὁ τρόφιμός σου πρὸς θεῶν, Ὀνήσιμε,

ὁ νῦν ἔχων Ἁβροτόνιον τὴν ψάλτριαν,

ἔγημ' ἔναγχος; ΟΝΗΣ. πάνυ μὲν οὖν.

Fr. 601

. . . ἐπιτρίβουσιν ἡμᾶς οἱ θεοὶ

μάλιστα τοὺς γήμαντας· ἀεὶ γάρ τινα

ἄγειν ἑορτήν ἐστ' ἀνάγκη.

Fr. 602

. . . . . . . οὐδείς ἐστί μοι

ἀλλότριος, ἂν ᾖ χρηστός· ἡ φύσις μία

πάντων, τὸ δ' οἰκεῖον συνίστησιν τρόπος.

Fr. 603

οὐκ ἔστι μείζων ἡδονὴ ταύτης πατρί,

ἢ σωφρονοῦντα καὶ φρονοῦντ' ἰδεῖν τινα

τῶν ἐξ ἑαυτοῦ.

Fr. 604

πολλοὺς δι' ἀνάγκην γὰρ πονηροὺς οἶδ' ἐγὼ

ὅταν ἀτυχήσωσιν γεγονότας, οὐ φύσει

ὄντας τοιούτους.

Fr. 605

   τὸ δ' εὖ φέρειν

ἔστιν τοιοῦτον, ἂν δύνῃ μόνος φέρειν,

καὶ μὴ 'πίδηλον τὴν τύχην πολλοῖς ποιῇς.

Fr. 606

   μανθάνειν·

ὅτου δ' ἂν ἔργου τυγχάνῃς ἄπειρος ὤν,

τὸ πυνθάνεσθαι τῶν κατειδότων καλόν.

Fr. 607

   ἕκαστος . . .

κύψας καθ' ἑαυτὸν τῶν τραγημάτων ἔφλα

φυλαττόμενός τε κἀμβλέπειν φοβούμενος.

Fr. 608

ἐὰν κακῶς μου τὴν γυναῖχ' οὕτω λέγῃς,

τὸν πατέρα καὶ σὲ τούς τε σοὺς ἐγὼ πλυνῶ.

Fr. 609

Ἥλιε, σὲ γὰρ δεῖ προσκυνεῖν πρῶτον θεῶν,

δι' ὃν θεωρεῖν ἔστι τοὺς ἄλλους θεούς.

Fr. 610

νῦν δ' ἕρπ' ἀπ' οἴκων τῶνδε· τὴν γυναῖκα γὰρ

τὴν σώφρον' οὐ δεῖ τὰς τρίχας ξανθὰς ποιεῖν.

Fr. 611

ἅπανθ' ὅσα ζῇ καὶ τὸν ἥλιον βλέπει

τὸν κοινὸν ἡμῖν, δοῦλα ταῦτ' ἔσθ' ἡδονῆς.

Fr. 612

ἔχω δὲ πολλὴν οὐσίαν καὶ πλούσιος

καλοῦμ' ὑπὸ πάντων, μακάριος δ' ὑπ' οὐδενός.

Fr. 613

καλὸν τὸ Κείων νόμιμόν ἐστι, Φανία·

ὁ μὴ δυνάμενος ζῆν καλῶς οὐ ζῇ κακῶς.

Fr. 614

κακῶς ἀκούων ὅστις οὐκ ὀργίζεται,

πονηρίας πλείστης τεκμήριον φέρει.

Fr. 615

ἐγὼ δ' ἀνόητος, εὐτελὴς ὑπερβολῇ,

ὁ δ' ἄσωτός ἐστι, πολυτελής, θρασὺς σφόδρα.

Fr. 616

ἡ δ' εὐπατέρεια φιλόγελώς τε παρθένος

Νίκη μεθ' ἡμῶν εὐμενὴς ἕποιτ' ἀεί.

Fr. 617

Ἕλληνές εἰσιν ἄνδρες, οὐκ ἀγνώμονες,

καὶ μετὰ λογισμοῦ πάντα πράττουσίν τινος.

Fr. 618

ἄνοια θνητοῖς δυστύχημ' αὐθαίρετον.

τί σαυτὸν ἀδικῶν τὴν τύχην καταιτιᾷ;

Fr. 619

χαλεπόν γε τοιαῦτ' ἐστὶν ἐξαμαρτάνειν,

ἃ καὶ λέγειν ὀκνοῦμεν οἱ πεπραχότες.

Fr. 620

εὐηθία μοι φαίνεται, Φιλουμένη,

τὸ νοεῖν μὲν ὅσα δεῖ, μὴ φυλάττεσθαι δ' ἃ δεῖ.

Fr. 621

ὁ μὴ φέρων γὰρ εὖ τι τῶν ἐν τῷ βίῳ

ἀγαθῶν ἀλόγιστός ἐστιν, οὐχὶ μακάριος.

Fr. 622

τἀπίθανον ἰσχὺν τῆς ἀληθείας ἔχει

ἐνίοτε μείζω καὶ πιθανωτέραν ὄχλῳ.

Fr. 623

τοὺς τὸν ἴδιον δαπανῶντας ἀλογίστως βίον

τὸ καλῶς ἀκούειν ταχὺ ποιεῖ πᾶσιν κακῶς.

Fr. 624

οὐπώποτ' ἐζήλωσα πλουτοῦντα σφόδρα

ἄνθρωπον, ἀπολαύοντα μηδὲν ὧν ἔχει.

Frr. 625-626

μὴ πάντοθεν κέρδαιν', ἐπαισχύνου δέ μοι·

τὸ μὴ δικαίως εὐτυχεῖν ἔχει φόβον.

.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .

ὦ τρὶς κακοδαίμων, ὅστις ἐκ φειδωλίας

κατέθετο μῖσος διπλάσιον τῆς οὐσίας.

Fr. 627

οὐ γὰρ τὸ πλῆθος, ἂν σκοπῇ τις, τοῦ ποτοῦ

ποιεῖ παροινεῖν, τοῦ πιόντος δ' ἡ φύσις.

Fr. 628

χαλεπὸν ὅταν τις ὧν πίῃ πλέον λαλῇ,

μηδὲν κατειδώς, ἀλλὰ προσποιούμενος.

Fr. 629

ἐπίσχες ὀργιζόμενος. Β. ἀλλὰ βούλομαι.

Α. οὐδεὶς γὰρ ὀργῆς χάριν ἀπείληφεν, πάτερ.

Fr. 630

οὐκ ἔστιν ὀργῆς, ὡς ἔοικε, φάρμακον

ἀλλ' ἢ λόγος σπουδαῖος ἀνθρώπου φίλου.

Fr. 631

οὐδεὶς ἐφ' αὑτοῦ τὰ κακὰ συνορᾷ, Πάμφιλε,

σαφῶς, ἑτέρου δ' ἀσχημονοῦντος ὄψεται.

Fr. 632

ὁ συνιστορῶν αὑτῷ τι, κἂν ᾖ θρασύτατος,

ἡ σύνεσις αὐτὸν δειλότατον εἶναι ποιεῖ.

Fr. 633

δεῖ τοὺς πενομένους μέχρι ἂν ζῶσιν πονεῖν·

ἀπραξία γὰρ λιτὸν οὐ τρέφει βίον.

Fr. 634

ὁ φθονερὸς αὑτῷ πολέμιος καθίσταται·

αὐθαιρέτοις γὰρ συνέχεται λύπαις ἀεί.

Fr. 635

καλὸν οἱ νόμοι σφόδρ' εἰσίν· ὁ δ' ὁρῶν τοὺς νόμους

λίαν ἀκριβῶς συκοφάντης φαίνεται.

Fr. 636

ὁ προκαταγινώσκων δὲ πρὶν ἀκοῦσαι σαφῶς

αὐτὸς πονηρός ἐστι πιστεύσας κακῶς.

Fr. 637

καλόν γε βασιλεὺς τῇ μὲν ἀνδρείᾳ κρατῶν,

τὰ δὲ τοῦ βίου δίκαια διατηρῶν κρίσει.

Fr. 638

μὴ τοῦτο βλέψῃς εἰ νεώτερος λέγω,

ἀλλ' εἰ φρονοῦντος τοὺς λόγους ἀνδρὸς ἐρῶ.

Fr. 639

οὐχ αἱ τρίχες ποιοῦσιν αἱ λευκαὶ φρονεῖν,

ἀλλ' ὁ τρόπος ἐνίων ἐστὶ τῇ φύσει γέρων.

Fr. 640

ὅστις στρατηγεῖ μὴ στρατιώτης γενόμενος,

οὗτος ἑκατόμβην ἐξάγει τοῖς πολεμίοις.

Fr. 641

ὁ τῶν γεωργῶν ἡδονὴν ἔχει βίος,

ταῖς ἐλπίσιν τἀλγεινὰ παραμυθούμενος.

Fr. 642

ἐν τοῖς πολεμίοις ὑπερέχειν τὸν ἄνδρα δεῖ·

τὸ γὰρ γεωργεῖν ἔργον ἐστὶν οἰκέτου.

Fr. 643

τὰ μεγάλα κέρδη ῥᾳδίως ἢ πλουσίους

τοὺς παραβόλως πλέοντας ἢ νεκροὺς ποιεῖ.

Fr. 644

ὅταν ἀτυχῇ τις, εὐνοοῦντος οἰκέτου

οὐκ ἔστιν οὐδὲν κτῆμα κάλλιον βίῳ.

Fr. 645

ὅταν φύσει τὸ κάλλος ἐπικοσμῇ τρόπος

χρηστός, διπλασίως ὁ προσιὼν ἁλίσκεται.

Fr. 646

ἕν ἐστ' ἀληθὲς φίλτρον, εὐγνώμων τρόπος.

τούτῳ κατακρατεῖν ἀνδρὸς εἴωθεν γυνή.

Fr. 647

οἰκεῖον οὕτως οὐδέν ἐστιν, ὦ Λάχης,

ἐὰν σκοπῇ τις, ὡς ἀνήρ τε καὶ γυνή.

Fr. 648

γαμεῖν κεκρικότα δεῖ σε γινώσκειν, ὅτι

ἀγαθὸν μέγ' ἕξεις, ἂν λάβῃς μικρὸν κακόν.

Fr. 649

τὸ γυναῖκ' ἔχειν εἶναί τε παίδων, Παρμένων,

πατέρα μερίμνας τῷ βίῳ πολλὰς φέρει.

Fr. 650

ὅστις πενόμενος βούλεται ζῆν ἡδέως,

ἑτέρων γαμούντων αὐτὸς ἀπεχέσθω γάμου.

Fr. 651

τὸ γαμεῖν, ἐάν τις τὴν ἀλήθειαν σκοπῇ,

κακὸν μέν ἐστιν, ἀλλ' ἀναγκαῖον κακόν.

Fr. 652

τότε τὰς γυναῖκας δεδιέναι μάλιστα δεῖ,

ὅταν τι περιπλάττωσι τοῖς χρηστοῖς λόγοις.

Fr. 653

οὐδέποθ' ἑταίρα τοῦ καλῶς πεφρόντικεν,

ἣ τὸ κακόηθες πρόσοδον εἴωθεν ποιεῖν.

Fr. 654

ἢ μὴ γαμεῖν γάρ, ἂν δ' ἅπαξ λάβῃς, φέρειν

μύσαντα πολλὴν προῖκα καὶ γυναῖκα δεῖ.

Fr. 655

ὀδυνηρόν ἐστιν εὐτυχοῦντα τῷ βίῳ

ἔχειν ἔρημον διαδόχου τὴν οἰκίαν.

Fr. 656

οὐκ ἔστιν οὐδὲν ἀθλιώτερον πατρός,

πλὴν ἕτερος ἂν ᾖ πλειόνων παίδων πατήρ.

Fr. 657

ἔστιν δὲ μήτηρ φιλότεκνος μᾶλλον πατρός·

ἡ μὲν γὰρ αὑτῆς οἶδεν ὄνθ', ὁ δ' οἴεται.

Fr. 658

θυγάτηρ ἐπίγαμος, κἂν ὅλως μηδὲν λαλῇ,

διὰ τοῦ σιωπᾶν πλεῖστα περὶ αὑτῆς λέγει.

Fr. 659

μηδὲν ὀδύνα τὸν πατέρα γινώσκων ὅτι

ὁ μέγιστον ἀγαπῶν δι' ἐλάχιστ' ὀργίζεται.

Fr. 660

οὐκ ἔστ' ἄκουσμ' ἥδιον ἢ ῥηθεὶς λόγος

πατρὸς πρὸς υἱὸν περιέχων ἐγκώμιον.

Fr. 661

οὐδέποτ' ἀληθὲς οὐδὲν οὔθ' υἱῷ πατὴρ

εἴωθ' ἀπειλεῖν οὔτ' ἐρῶν ἐρωμένῃ.

Fr. 662

ὁ σκληρότατος πρὸς υἱὸν ἐν τῷ νουθετεῖν

τοῖς μὲν λόγοις πικρός ἐστι, τοῖς δ' ἔργοις πατήρ.

Fr. 663

υἱῷ προθύμως τἀξιούμενον ποιῶν

κηδεμόν' ἀληθῶς, οὐκ ἔφεδρον ἕξεις βίου.

Fr. 664

τοὺς εὖ γεγονότας καὶ τεθραμμένους καλῶς

κἀν τοῖς κακοῖς δεῖ λόγον ἔχειν εὐφημίας.

Fr. 665

πλοῦτος ἀλόγιστος προσλαβὼν ἐξουσίαν

καὶ τοὺς φρονεῖν δοκοῦντας ἀνοήτους ποιεῖ.

Fr. 666

κρεῖττον ὀλίγ' ἐστὶ χρήματ' ἀνυπόπτως ἔχειν,

ἢ πολλὰ φανερῶς, ἃ δεῖ μετ' ὀνείδους λαβεῖν.

Fr. 667

οὐκ ἔστι λύπης, ἄν περ ὀρθῶς τις σκοπῇ,

ἄλγημα μεῖζον τῶν ἐν ἀνθρώπου φύσει.

Fr. 668

πολλῶν φύσει τοῖς πᾶσιν ἀνθρώποις κακῶν

ὄντων μέγιστόν ἐστιν ἡ λύπη κακόν.

Fr. 669

ἔξωθέν εἰσιν οἱ δοκοῦντες εὐτυχεῖν

λαμπροί, τὰ δ' ἔνδον πᾶσιν ἀνθρώποις ἴσοι.

Fr. 670

οὐδέν με λυπεῖ μᾶλλον ἢ χρηστὸς τρόπος

εἰς χαλεπὸν ὅταν ᾖ συγκεκλῃμένος βίον.

Fr. 671

οἰκτρότατόν ἐστι πεῖραν ἐπὶ γήρως ὀδῷ

ἀδίκου τύχης δίκαιος εἰληφὼς τρόπος.

Fr. 672

ἄνδρα τὸν ἀληθῶς εὐγενῆ καὶ τἀγαθὰ

καὶ τὰ κακὰ δεῖ πταίοντα γενναίως φέρειν.

Fr. 673

ταῖς ἀτυχίαισι μὴ 'πίχαιρε τῶν πέλας·

πρὸς τὴν τύχην γὰρ ζυγομαχεῖν οὐ ῥᾴδιον.

Fr. 674

οὐκ ἐμὸν ἀνοίγειν λανθάνουσαν ἀτυχίαν

ἔστ', ἀλλὰ μᾶλλον κατακαλύπτειν φημὶ δεῖν.

Fr. 675

μέγιστόν ἐστιν ἆρα τοῖς ἐπταικόσιν

τὸ παρόντας ἐγγὺς τοὺς συναλγοῦντας βλέπειν.

Fr. 676

εἰ τἄλλ' ἀφαιρεῖν ὁ πολὺς εἴωθεν χρόνος

ἡμῶν, τό γε φρονεῖν ἀσφαλέστερον ποιεῖ.

Fr. 677

πάντων ἰατρὸς τῶν ἀναγκαίων κακῶν

χρόνος ἐστίν· οὗτος καὶ σὲ νῦν ἰάσεται.

Fr. 678

ὦ δέσποτ' ἄναξ, ἔστι τοῖς σοφοῖς βροτῶν

χρόνῳ σκοπεῖσθαι τῆς ἀληθείας πέρι.

Fr. 679

εἰ πάντες ἐβοηθοῦμεν ἀλλήλοις ἀεί,

οὐδεὶς ἂν ὢν ἄνθρωπος ἐδεήθη τύχης.

Fr. 680

ὁ μὲν λόγος σου συνέσεως πολλῆς γέμει,

τὰ δ' ἔργα σύνεσιν οὐκ ἔχοντα φαίνεται.

Fr. 681

ὁ μὲν λόγος σου, παῖ, κατ' ὀρθὸν εὐδρομεῖ,

τὸ δ' ἔργον ἄλλην οἶμον ἐκπορεύεται.

Fr. 682

ὁ μὴ φρονῶν μέν, πολλὰ δ' ἐφ' ἑκάστου λαλῶν

δείκνυσιν αὑτοῦ τὸν τρόπον τοῖς ῥήμασιν.

Fr. 683

πολὺ κρεῖττόν ἐστιν ἓν καλῶς μεμαθηκέναι

ἢ πολλὰ φαύλως περιβεβλῆσθαι πράγματα.

Fr. 684

ὅταν λέγῃς μὲν πολλά, μανθάνῃς δὲ μή,

τὸ σὸν διδάξας τοὐμὸν οὐ μαθὼν ἔσει.

Fr. 685

ἡ τῶν ὁμοίων αἵρεσις μάλιστά πως

τὴν τοῦ βίου σύγκρασιν ὁμόνοιαν ποιεῖ.

Fr. 686

ἀνὴρ ἀχάριστος μὴ νομιζέσθω φίλος,

μήθ' ὁ πονηρὸς κατεχέτω χρηστοῦ τόπον.

Fr. 687

γυναικὶ δ' ὅστις ὅρκον ὀμνύων ἀνὴρ

μηδὲν ποιεῖ δίκαιον, οὗτος εὐσεβής.

Fr. 688

ἐμὲ δ' ἀδικείτω πλούσιος καὶ μὴ πένης·

ῥᾷον φέρειν γὰρ κρειττόνων τυραννίδα.

Fr. 689

πρᾷον κακοῦργος σχῆμ' ὑπεισελθὼν ἀνὴρ

κεκρυμμένη κεῖται παγὶς τοῖς πλησίον.

Fr. 690

μισῶ πένητα πλουσίῳ δωρούμενον·

ἔλεγχός ἐστι τῆς ἀχορτάστου τύχης.

Fr. 691

χρυσὸς μὲν οἶδεν ἐξελέγχεσθαι πυρί,

ἡ δ' ἐν φίλοις εὔνοια καιρῷ κρίνεται.

Fr. 692

καιρῷ τὸν εὐτυχοῦντα κολακεύων φίλος

καιροῦ φίλος πέφυκεν, οὐχὶ τοῦ φίλου.

Fr. 693

ἀπόντι μᾶλλον εὐχαριστίαν ποίει·

τῷ γὰρ παρόντι γίνετ' εὐτονώτερον.

Fr. 694

φρόνησιν ἀσκῶν ἄφροσιν μὴ χρῶ φίλοις,

ἐπεὶ κεκλήσει καὶ σὺ παντελῶς ἄφρων.

Fr. 695

μυστήριόν σου μὴ κατείπῃς τῷ φίλῳ,

κοὐ μὴ φοβηθῇς αὐτὸν ἐχθρὸν γενόμενον.

Fr. 696

ὁ γὰρ ἀδίκως τι καθ' ἑτέρου ζητῶν κακὸν

αὐτὸς προπάσχει τοῦ κακοῦ τὴν ἔκβασιν.

Fr. 697

ὅταν ἐκ πονηροῦ πράγματος κέρδος λάβῃς,

τοῦ δυστυχεῖν νόμιζέ σ' ἀρραβῶν' ἔχειν.

Fr. 698

δούλῳ γενομένῳ, δοῦλε, δουλεύων φοβοῦ·

ἀμνημονεῖ γὰρ ταῦρος ἀργήσας ζυγοῦ.

Fr. 699

ἐλεύθερος πᾶς ἑνὶ δεδούλωται, νόμῳ,

δυοῖν δὲ δοῦλος, καὶ νόμῳ καὶ δεσπότῃ.

Fr. 700

νόμος φυλαχθεὶς οὐδέν ἐστιν ἢ νόμος,

ὁ μὴ φυλαχθεὶς καὶ νόμος καὶ δήμιος.

Fr. 701

μὴ πάσχε πρῶτον τὸν νόμον καὶ μάνθανε.

πρὸ τοῦ παθεῖν δὲ τῷ φόβῳ προλαμβάνου.

Fr. 702

γυναῖχ' ὁ διδάσκων γράμματα καλῶς

ἀσπίδι δὲ φοβερᾷ προσπορίζει φάρμακον.

Fr. 703

καλὴν γυναῖκ' ἐὰν ἴδῃς μὴ θαυμάσῃς·

τὸ γὰρ πολὺ κάλλος καὶ ψόγων πολλῶν γέμει.

Fr. 704

γνώμην ἀρίστην τῇ γυναικὶ μὴ λέγε·

γνώμῃ γὰρ ἰδίᾳ τὸ κακὸν ἡδέως ποιεῖ.

Fr. 705

μὴ κλᾶε τοὺς θανόντας· οὐ γὰρ ὠφελεῖ

τὰ δάκρυ' ἀναισθήτῳ γεγονότι καὶ νεκρῷ.

Fr. 706

τί τῷ θανόντι δῶρα λαμπρὰ προσφέρεις,

ἃ μετ' ὀδύνης εἴασε κοὐκ ἐχρήσατο;

Fr. 707

πράττων καλῶς μέμνησο τῆς δυσπραξίας·

ὡς γὰρ τὸ πράττειν οὕτω καὶ σκόπει.

Fr. 708

ἐὰν τροφὴν δοὺς τὸν λαβόντ' ὀνειδίσῃς,

ἀψινθίῳ κατέπασας Ἀττικὸν μέλι.

Fr. 709

εἰ γάμος ἦν ὁ σῴζων τὴν ἄλλου νόσον

νόσον σῴζων αὐτὸς ἀποθνῄσκει νοσῶν.

Fr. 710

ὅταν τι μέλλῃς τὸν πέλας κακηγορεῖν,

αὐτὸς τὰ σαυτοῦ πρῶτον ἐπισκέπτου κακά.

Fr. 711

μηδέποτε πειρῶ στρεβλὸν ὀρθῶσαι κλάδον,

οὐκ ἦν ἐνεγκεῖν ὅπου φύσις βιάζεται.

Fr. 712

ἐπὰν ἐκ μεταβολῆς ἐπὶ κρεῖττον γένῃ,

ὅτ' εὐτυχεῖς μέμνησο τῆς προτέρας τύχης.

Fr. 713

μάτην ἄρ' οἱ γέροντες εὔχονται θανεῖν,

γῆρας ψέγοντες καὶ πολὺν χρόνον βίου.

Fr. 714

ὅταν γέρων γέροντι γνώμην διδοῖ,

θησαυρὸς ἐπὶ θησαυρὸν ἐκπορίζεται.

Fr. 715

ὁ λοιδορῶν τὸν πατέρα δυσφήμῳ λόγῳ

τὴν εἰς τὸ θεῖον ἐκμελετᾷ βλασφημίαν.

Fr. 716

ὁ μὴ τρέφων τεκοῦσαν ἐκ τέχνης νέος

ἄκαρπος οὗτός ἐστ' ἀπὸ ῥίζης κλάδος.

Fr. 717

   ὁ προσιὼν

γέρων ἁλιεύς, παρ' οὗ τὸ φέρνιον τρίτην

ταύτην ἐπριάμεθ' ἡμέραν.

Fr. 718

   εἰ μὲν δή τινα

.  .  πόρον ἔχεις· εἰ δὲ μή, νενόηκ' ἐγώ,

μισῶμεν ἀλλήλους.

Fr. 719

. . . εἰρήνη γεωργὸν κἀν πέτραις

τρέφει καλῶς, πόλεμος δὲ κἀν πεδίῳ κακῶς.

Fr. 720

   παίδων ἐπ' ἀρότῳ γνησίων

δίδωμί σοὐγὼ τὴν ἐμαυτοῦ θυγατέρα.

Fr. 722

   ἐλεύθερόν τι τολμήσει πονεῖν,

θηρᾶν λέοντας, ῥόπαλα βαστάζειν.

Fr. 723

θυγάτριον, ἡ νῦν ἡμέρα δίδωσί μοι

ἢ δόξαν ἤτοι διαβολήν.

Fr. 724

ἀρχὴ μεγίστη τῶν ἐν ἀνθρώποις κακῶν

ἀγαθά, τὰ λίαν ἀγαθά.

Fr. 725

   μέμφομαί σοι τοῦθ' ὅτι

χρηστά με λέγοντ' οὐκ εὖ ποιήσειν προσδοκᾷς.

Fr. 726

   ἔργον ἐστί, Φανία,

μακρὰν συνήθειαν βραχεῖ λῦσαι χρόνῳ.

Fr. 727

λελουμένη γὰρ ἡτέρα καὶ διαφανὲς

χιτωνάριον ἔχουσα.

Fr. 728

. . . . . οὐκ ἐλευθέρου φέρειν

νενόμικα κοινωνοῦσαν ἡδονὴν ὕβρει.

Fr. 729

. . . . . οὐχὶ τὴν αὐτὴν ἔχει

διάνοιαν αἰτῶν εἷς ἕκαστος καὶ λαβών.

Fr. 730

. . . . . . . οὐ λυποῦντα δεῖ

παιδάριον ὀρθοῦν, ἀλλὰ καὶ πείθοντά τι.

Fr. 731

ἄνθρωπε, πέρυσι πτωχὸς ἦσθα καὶ νεκρός,

νυνὶ δὲ πλουτεῖς.

Fr. 732

κομψὸς στρατιώτης οὐδ' ἂν εἰ πλάττοι θεὸς

οὐδεὶς γένοιτ' ἄν.

Fr. 733

ἐν νυκτὶ βουλάς, ὅπερ ἅπασι γίνεται,

διδοὺς ἐμαυτῷ.

Fr. 734

ἃ γὰρ μεθ' ἡμέραν τις ἐσπούδασε,

ταῦτ' εἶδε νύκτωρ.

Fr. 736

. . . . εὐκαταφρόνητος τῇ στολῇ

εἴσειμι, καὶ ταῦτ' εἰς γυναῖκας.

Fr. 737

   πᾶς ὁ μὴ φρονῶν

ἀλαζονείᾳ καὶ ψόφοις ἁλίσκεται.

Fr. 738

οὐκ ἔστ' ἀνοίας οὐδέν, ὡς ἐμοὶ δοκεῖ,

τολμηρότερον.

Fr. 739

ὦ νύξ, σὺ γὰρ δὴ πλεῖστον Ἀφροδίτης θεῶν

μετέχεις μέρος.

Fr. 740

μαρτύρομαι, ναὶ μὰ τὸν Ἀπόλλω τουτονὶ

καὶ τὰς θύρας.

Fr. 741

   δεδράμηκά σοι

δρόμον τοιοῦτον οἷον οὐδεὶς πώποτε.

Fr. 742

   τὸν τῇ φύσει

οἰκεῖον οὐδεὶς καιρὸς ἀλλότριον ποιεῖ.

Fr. 743

   μικροῦ μὲν ἀρραβῶνά με

ἔπεισεν εὐθὺς καταβαλεῖν.

Fr. 744

   πάντα γὰρ

ταῖς ἐνδελεχείαις καταπονεῖται πράγματα.

Fr. 745

   ἔστι δὲ

γυνὴ λέγουσα χρήσθ' ὑπερβάλλων φόβος.

Fr. 746

   οὐ πάνυ

εἴωθ' ἀληθὲς οὐδὲ ἓν λέγειν γυνή.

Fr. 747

ἄνθρωπον ἐξαλλάξομεν κακόν τί σοι

δώσοντα.

Fr. 748

   καθεδοῦμαι δ' ἐνθαδὶ τὸν Λοξίαν

αὐτὸν καταλαβών.

Fr. 749

ὡς ἡδὺ πρᾷος καὶ νεάζων τῷ τρόπῳ

πατήρ.

Fr. 751

εἰ μὴ γαμεῖς γάρ, ἔσχατον νόμιζέ με

Μυσῶν.

Fr. 752

οὐκ ἆρα φροντίζει τις ἡμῶν ἢ μόνος

θεός.

Fr. 753

. . . . τὸν νοῦν ἔχων ὑποχείριον

εἰς τὸν πίθον δέδωκα.

Fr. 754

. . φιλόνικος δ' ἐστὶ καὶ μία γυνὴ

εἰς μῆνιν.

Fr. 755

μικρὰς τίθημι συμβολὰς ἀκροώμενος.

Fr. 756

ὄνειδος αἰσχρὸς βίος ὅμως κἂν ἡδὺς ᾖ.

Fr. 757

οὐδεὶς γὰρ ἀγαπῶν αὐτὸς ἀμελεῖθ' ἡδέως.

Fr. 758

ὦ παῖ, σιώπα· πόλλ' ἔχει σιγὴ καλά.

Fr. 759

ἔθυον οὐ προσέχουσιν οὐδέν μοι θεοῖς.

Fr. 760

εἷς ἐστι δοῦλος οἰκίας ὁ δεσπότης.

Fr. 761

ὡς χαρίεν ἔστ' ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ.

Fr. 762

ὁ νοῦς γὰρ ἡμῶν ἐστιν ἐν ἑκάστῳ θεός.

Fr. 763

ὑπεδεξάμην, ἔτικτον, ἐκτρέφω, φιλῶ.

Fr. 764

Κορινθίῳ πίστευε καὶ μὴ χρῶ φίλῳ.

Fr. 765

ἀσπίδιον ἐπριάμην τι καὶ μαχαίριον.

Fr. 766

φοβούμενοι τὸ θεῖον ἐπὶ τοῦ σοῦ πάθους ‑

Fr. 767

μισῶ πονηρόν, χρηστὸν ὅταν εἴπῃ λόγον.

Fr. 768

ἀσυλλόγιστόν ἐστιν ἡ πονηρία.

Fr. 769

ἅπαντα δοῦλα τοῦ φρονεῖν καθίσταται.

Fr. 770

τυφλόν τι τἀνόητον εἶναί μοι δοκεῖ.

Fr. 771

ἀνδρὸς τὰ προσπίπτοντα γενναίως φέρειν.

Frr. 772-773-774

δίκαιος ἂν ᾖς, τῷ τρόπῳ χρήσει νόμῳ.

χρηστοῦ πρὸς ἀνδρὸς μηδὲν ἐννοεῖν κακόν.

δίκαιος ἀδικεῖν οὐκ ἐπίσταται τρόπος.

Fr. 775

τὸ μηδὲν ἀδικεῖν πᾶσιν ἀνθρώποις πρέπει.

Fr. 776

λέγεις, ἃ δὲ λέγεις ἕνεκα τοῦ λαβεῖν λέγεις.

Fr. 777

κρεῖττον δ' ἑλέσθαι ψεῦδος ἢ ἀληθὲς κακόν.

Fr. 778

ἦ πού τι χαλεπόν ἐστι τὸ ψευδῆ λέγειν.

Fr. 779

ὁ πολὺς ἄκρατος ὀλίγ' ἀναγκάζει φρονεῖν.

Fr. 780

ὅσος τὸ κατέχειν ἐστὶ τὴν ὀργὴν πόνος.

Fr. 781

συγκέχυκε νῦν τὴν πίστιν ὁ καθ' ἡμᾶς βίος.

Fr. 782

ἀπερυθριᾷ πᾶς, ἐρυθριᾷ δ' οὐδεὶς ἔτι.

Fr. 783

οὐδὲν σιωπῆς ἐστι χρησιμώτερον.

Fr. 784

οὐδεὶς πονηρὸν πρᾶγμα χρηστὸς ὢν ποιεῖ.

Fr. 785

ὡς ἡδὺ συνέσει χρηστότης κεκραμένη.

Frr. 786-787-788

ὁ χρηστός ἐστι πολλαχοῦ σωτήριος.

τὸ χρηστὰ πράττειν ἔργον ἔστ' ἐλευθέρου.

μέγιστον ἀγαθόν ἐστι μετὰ νοῦ χρηστότης.

Fr. 789

κἀν ταῖς ἀπορίαις ἔσθ' ὁ χρηστὸς χρήσιμος.

Fr. 790

τὸ δοκεῖν διαβολὴν ἔσχε μείζω τοῦ ποιεῖν.

Fr. 791

κοινὸν ἀγαθὸν τοῦτ' ἐστί, χρηστὸς εὐτυχῶν.

Fr. 792

οὐκ ἔστι τόλμης ἐφόδιον μεῖζον βίου.

Fr. 793

οὐκ ἔστι τόλμης ἐπιφανεστέρα θεός.

Fr. 794

ἀγροῖκος εἶναι προσποιεῖ πονηρὸς ὤν.

Fr. 795

ἔχει τι τὸ πικρὸν τῆς γεωργίας γλυκύ.

Fr. 796

λυπεῖ με δοῦλος μεῖζον οἰκέτου φρονῶν.

Fr. 797

ὀργὴ φιλούντων ὀλίγον ἰσχύει χρόνον.

Fr. 798

μόνος ἔστ' ἀπαρηγόρητον ἀνθρώποις ἔρως.

Fr. 799

μηδέποτε γήμῃ μηδὲ εἷς εὔνους ἐμοί.

Fr. 800

ἔργον γυναικὸς ἐκ λόγου πίστιν λαβεῖν.

Fr. 801

ὡς ἔστ' ἄπιστον ἡ γυναικεία φύσις.

Fr. 802

πολὺ χεῖρόν ἐστιν ἐρεθίσαι γραῦν ἢ κύνα.

Fr. 803

φύσει γυνὴ δυσάνιόν ἐστι καὶ πικρόν.

Fr. 804

ὅπου γυναῖκές εἰσι, πάντ' ἐκεῖ κακά.

Fr. 805

νόμος γονεῦσιν ἰσοθέους τιμὰς νέμειν.

Fr. 806

δίκας γραφόμενος πρὸς γονεῖς μαίνει, τάλαν.

Fr. 807

ἡδὺς πατὴρ φρόνησιν ἀντ' ὀργῆς ἔχων.

Fr. 808

υἱὸς δ' ἀμείνων ἐστὶν εὐνοίᾳ πατρός.

Fr. 809

ἡδύ γ' ἐν ἀδελφοῖς ἐστιν ὁμονοίας ἔρως.

Fr. 810

αἰσχυνόμενος αἴσχιστα πενίαν ἂν φέροις.

Fr. 811

ἄνθρωπος· ἱκανὴ πρόφασις εἰς τὸ δυστυχεῖν.

Fr. 812

πειρῶ τύχης ἄνοιαν ἀνδρείως φέρειν.

Fr. 813

ἄνθρωπος ἀτυχῶν σῴζεθ' ὑπὸ τῆς ἐλπίδος.

Fr. 814

ἡδύ γε φίλου λόγος ἐστὶ τοῖς λυπουμένοις.

Frr. 815-816-817

ἐπὶ τοῦτ' ἐγένοντο πάντες, ἐνθάδ' ἥξομεν.

ἀνθρωπίνως χρὴ τὰς τύχας φέρειν, ξένε.

τὰ κοινὰ κοινῶς δεῖ φέρειν συμπτώματα.

Fr. 818

ἅπαντα σιγῶν ὁ θεὸς ἐξεργάζεται.

Fr. 819

οὐδὲν κατὰ λόγον γίνεθ' ὧν ποιεῖ τύχη.

Fr. 820

πᾶν τοὔργον ὀρθῶς ἐκμαθεῖν χρόνου μέτα.

Fr. 821

τί δ' ὄφελος εὖ λαλοῦντος, ἂν κακῶς φρονῇ;

Frr. 822-23

οὐδὲν γὰρ αἰσχρόν ἐστι τἀληθῆ λέγειν.

ἀδύνατον ὡς ἔοικε τἀληθὲς λαθεῖν.

Fr. 824

παρ' αὐτὸν ἴσα βαίνουσ' ἑταίρα πολυτελής ‑

Fr. 825

ἀλλὰ σκατοφάγος ἐστὶ καὶ λίαν πικρός.

Fr. 826

ἓν γάρ τι τούτων τῶν τριῶν ἔχει κακόν.

Fr. 827

ἔγημε θαυμαστῶς γυναῖχ' ὡς σώφρονα.

Fr. 828

Θρᾷξ εὐγενὴς εἶ, πρὸς ἅλας ἠγορασμένος.

Fr. 829

ποτήριον, τράπεζαν, ἁρπάγην, κάδον

Fr. 830

πρὸς ταῖς ἐμαυτοῦ νῦν θύραις ἕστηκ' ἐγώ.

Fr. 831

οὐχ οὗτος ἱππόκαμπος ἦν ἐν αἰθέρι;

Fr. 832

ἤδη ἀλεαίνῃ πρὸς τὸ πῦρ καθημένη.

Fr. 833

λυκοφίλιοι μέν εἰσιν αἱ διαλλαγαί.

Fr. 834

στυππεῖον, ἐλέφαντ', οἶνον, αὐλαίαν, μύρον

Fr. 835

ὁρᾷς; ἀκαρὴς παραπόλωλας ἀρτίως.

Fr. 836

οὐδὲ λόγον ὑμῶν οὐδ' ἐπιστροφὴν ἔχω.

Fr. 837

τὸ δὴ λεγόμενον τοῦτο θᾶττον ἢ βάδην

Fr. 838

οἶμαί σε τὸν ἐπ' ἀριστέρ' ἐμπερονώμενον

Fr. 839

ἀπασκαριῶ δ' ἐγὼ γέλωτι τήμερον.

Fr. 840

οὐχ ὅθεν ἀπωλλύμεσθα σωθείημεν ἄν;

Fr. 841

εἰς τὰ καθάρεια λιμὸς εἰσοικίζεται.

Fr. 842

πύλη τίς ἐστι Ταινάρου πρὸς ἐσχάτοις.

Fr. 843

πικροῦ γέροντος, αὐθεκάστου τὸν τρόπον

Fr. 844

ἐλεεῖθ' ὁ ποιμὴν καὶ καλεῖται γλυκύτατος.

Fr. 845

ὁ μηδὲν ἀδικῶν οὐδενὸς δεῖται νόμου.

Fr. 846

ὁ θάτερος μὲν τοῖν δυοῖν Διοσκόροιν

Fr. 847

καθιζάνει μὲν ἐνίοτ' εἰς τὰ σήσαμα.

Fr. 848

ὦ Ζεῦ πολυτίμηθ', ὡς καλαὶ νῷν αἱ γυναί.

Frr. 849-850

φιλῶ σ', Ὀνήσιμε, καὶ σὺ περίεργος εἶ.

οὐδὲν γὰρ γλυκύτερον ἢ πάντ' εἰδέναι.

Fr. 851

ὁμοῦ δὲ τῷ τίκτειν παρεγένεθ' ἡ κόρη.

Fr. 852

μάντις δ' ἄριστος ὅστις εἰκάζει καλῶς.

Fr. 853

ἐν γειτόνων οἰκῶ γάρ, ὦ τοιχωρύχε.

Fr. 854

βέλτιστε, μὴ τὸ κέρδος ἐν πᾶσιν σκόπει.

Fr. 855

ὡς ὡραΐζεθ' ἡ τύχη πρὸς τοὺς βίους.

Fr. 856

πένης λέγων τἀληθὲς οὐ πιστεύεται.

Fr. 857

ἐλευθέρως δούλευε· δοῦλος οὐκ ἔσει.

Fr. 858

νόμον φοβηθεὶς οὐ ταραχθήσει νόμῳ.

Fr. 859

ἤρων γάρ, ἤρων, ὁμολογῶ. καὶ νῦν δ' ἐρῶ.

Frr. 860-861

   κόψω τὴν θύραν.

ἀλλ' ἐψόφηκεν ἡ θύρα. τίς οὑξιών;

Fr. 862

. . . . . . . ὁ δ' ἀλάστωρ ἐγὼ

καὶ ζηλότυπος ἄνθρωπος

Frr. 863-864

ἐξακεῖσθαί μοι δοκῶ τὸ δίκτυον.

ἱμάτιον ἀκούμεθα.

Fr. 866

. . ἵν' οὐχ αὑτῷ παρετράφην, ἀλλὰ σοί.

Fr. 867

. . παραιτοῦμαί σε συγγνώμην ἔχειν.

Fr. 868

. . προποιήσεις ἀστικὸν σαυτὸν πάλιν.

Fr. 869

πυθοῦ παρ' αὐτῆς διὰ τίν' αἰτίαν . .

Fr. 870

. . ἀπῄειν τῶν τόκων ἔχων τόκους.

Fr. 871

Ἀράβιον ἐξεύρηκα σύμβουλον . .

Fr. 872

. . φορὰ γὰρ γέγονε νῦν τούτου καλή.

Fr. 873

. . τραγῳδὸς ἦν ἀγὼν Διονύσια.

Fr. 874

πικρόν ἐστι θρέμμ' ἐν οἰκίᾳ γέρων.

Fr. 875

. ἀλλ' ἀλαζὼν καὶ θεοῖσιν ἐχθρός

Fr. 876

νεώτερόν τι συμβέβηκέ σοι;

Fr. 877

   ἐκάθηντ' ἐπὶ δίφρου μήτηρ τε καὶ

παρθένος.

Fr. 878

   οὐκ ἔστιν οὔτε διάβολος

γραῦς ἔνδον

Fr. 879

   ἀλλὰ καὶ χαμαιτύπη

κρίζει τις.

Fr. 880

   τηρῶ τὸν Δία

ὕοντα πολλῷ.

Fr. 881

   ἡμέραν τρίτην

ἐπεκώμασ' ἡμῖν.

Fr. 882

   ἡ πόλις

ὅλη γὰρ ᾄδει τὸ κακόν.

Fr. 883

   διεμέριζε γὰρ

ὁ Βορυσθενίτης.

Fr. 884

ταῦτά σ' ἀπολώλεκ', ὦ πονηρέ.

Fr. 885

ἐγάμησεν ἣν ἐβουλόμην ἐγώ.

Fr. 886

οὐκ ἠρκέσαμεν .. ἑαυτοῖς.

Fr. 887

. . . ἐξάραντες ἐπικροτήσατε.

Fr. 888

. . . ἀπεκήρυξεν αὐτὴν ἀγαγών.

Fr. 889

τὴν ἀλεκτρυόνα μοι δοὺς ᾤχετο.

Fr. 890

κρίσιμος γὰρ αὕτη γίνεται.

Fr. 891

εἶπον δὲ τί ποιεῖν μέλλετε.

Fr. 892

κρόκην δὲ νήσεις ... καὶ στήμονα.

Fr. 893

ἀλλ' Ἡρακλεῖδαι καὶ θεοί.

Fr. 894

ἦσαν περινομαὶ τῇ θεῷ.

Fr. 895

   ἔγωγ' ἐπίσταμαι

ῥινᾶν.

Fr. 897

αὐλὰς θεραπεύειν καὶ σατράπας

Fr. 898

βούλει τι, Κνήμων; εἰπέ μοι.

Fr. 899

τἄλλα δ' ἄν τις καταβάλῃ

Fr. 900

τί γὰρ ἐγὼ κατελειπόμην;

Fr. 901

ὕδατος αὐτοῖς οὐ μετόν

Fr. 902

ἔνδοθεν δὲ πρίεται

Fr. 903

ἐκκορηθείης σύ γε.

Fr. 904

ἀρτικροτοῦνθ' οἱ γάμοι.

Fr. 905

κριὸς τὰ τροφεῖα

Fr. 906

ἔστιν δ' ὁμοῦ τὸ χρῆμα.

Fr. 907

Τρικορυσία βασίλιννα

Fr. 912

φοβοῦμαί σ' ἐσχάτως.

Fr. 913

οἷον πατάγημ' ἥκεις.

Fr. 914

πότοι συνεχεῖς, κύβοι

Fr. 915

   τὸν χόα

ἐκκέχυκας.

Fr. 916

οἶσθ' ὅ τι ποίησον;

Fr. 917

καπρᾷς, κακόδαιμον.

Fr. 918

οὐθὲν μέλει σοι.

Fr. 919

ᾤδουν τ' ἐν ἐμαυτῷ.

Fr. 920

ἁγνὴ γάρ εἰμι.

Fr. 921

ὦ Λάχης Λάχης

Fr. 922

κεφάλαιόν ἐστι

Fr. 923

ἔργον ἐστὶν εἰς τρίκλινον συγγενείας εἰσπεσεῖν,

οὗ λαβὼν τὴν κύλικα πρῶτος ἄρχεται λόγου πατὴρ

καὶ παραίνεσις πέπαικεν, εἶτα μήτηρ δευτέρα,

εἶτα τήθη παραλαλεῖ τις, εἶτα βαρύφωνος γέρων,

   5τηθίδος πατήρ, ἔπειτα γραῦς καλοῦσα φίλτατον.

ὁ δ' ἐπινεύει πᾶσι τούτοις.

Fr. 924

ὡς Ἀλεξανδρῶδες ἤδη τοῦτο· κἂν ζητῶ τινα,

αὐτόματος οὗτος παρέσται· κἂν διελθεῖν δηλαδὴ

διὰ θαλάττης δέῃ τόπον τιν', οὗτος ἔσται μοι βατός.

Fr. 925

   λανθάνει τὰ πράγματα

τοὺς λέγειν ἡμῶν ὀκνοῦντας τὰς ἀληθείας ἀεὶ

τοῖς ἀναγκαίοις.

Fr. 926

ἀλλὰ προσέδωκας τάλαντον, ἵνα παρ' ἡμῶν ...

καὶ τὸν ἴκτινον λάβῃς.

Fr. 927

οὐχὶ παρακληθέντας ὑμᾶς δεῖ γὰρ ἡμῖν εὐνοεῖν,

ἀλλ' ὑπάρχειν τοῦτο.

Fr. 928

δεῖ γὰρ ἢ πλουτεῖν ... ὅπως μὴ μάρτυρας πολλοὺς ἔχειν

τοὺς ὁρῶντας.

Fr. 929

Κρωβύλῃ τῇ μητρὶ πείθου καὶ γάμει τὴν συγγενῆ.

Fr. 930

ἡδύ γ' ἀποθνῄσκειν ὅτῳ ζῆν μὴ πάρεσθ' ὡς βούλεται.

Fr. 962

εἰς ἀγορὰν ὑφαίνειν

Fr. 963

σύνταγμα τῆς ἀρχῆς

Fr. 965

ἄγριον κυβευτήν

Fr. 966

ἀκούσας ἥκειν

Fr. 967

Ἀλέας Ἀθηνᾶς

Fr. 968

ἄστικτον χωρίον

Fr. 969

δικάσιμοι ἡμέραι

Fr. 970

ἐπιχειμάζεις σεαυτόν

Fr. 971

ἐς κόρακας

Fr. 972

καυνάκας πορφυροῦς

Fr. 973

μᾶλλον μᾶλλον

Fr. 974

μελαγχρὲς μειράκιον

Fr. 975

οὐ μηκέτι

Fr. 976

παλαιὸν ἐντραγεῖν

Fr. 977

ποτήριον τορνευτόν καὶ τορευτά

Fr. 978

πρός με

Fr. 979

σπαρτοπόλιος ὠμόγραυς

Fr. 980

Ταναγρικὴ γυνή

Fr. 981

φίλη πειθοῖ

Fr. 982

ἄγγαρος

Fr. 983

ἀγυιεῖς

Fr. 984

ἀδιάφθορον

Fr. 985

ἄθαπτος

Fr. 986

αἰτιώτατος

Fr. 988

ἀκουστής

Fr. 989

ἀκρατεύεσθαι

Fr. 990

ἀλάβαστον

Fr. 991

ἀναπετῶ

Fr. 992

ἀνάριστον

Fr. 993

ἀνατρέχω

Fr. 994

ἀπέλιπε, ἀπέπεμψε

Fr. 995

ἀπέφησεν

Fr. 996

ἀπονυχίζειν

Fr. 997

ἀποσοβῶμεν

Fr. 998

ἀριστόδειπνον

Fr. 999

ἀσχολοῦμαι, καὶ ἀσχολεῖ(ται) καὶ ἀσχολεῖσθαι

Fr. 1000

ἀττικουργές (ἀττικουργῆ)

Fr. 1001

βαθύς

Fr. 1002

βοίδης

Fr. 1003

βουκόρυζαν

Fr. 1004

βρυχᾶται

Fr. 1005

δεδείπνηκας

Fr. 1006

διήρτησεν

Fr. 1007

δύσριγος

Fr. 1008

Ἐλευθέριος

Fr. 1009

ἔμπυος

Fr. 1010

ἐξανέψιοι, ἐξανέψιαι

Fr. 1011

ἐπισημαίνειν

Fr. 1012

ἔσχεν

Fr. 1013

ἠγρηγόρειν καὶ ἐγρηγόρειν

Fr. 1014

ἡμίγραφον, ἡμιλάσταυρον, ἡμιφυές

Fr. 1015

ἡμιώριον

Fr. 1016

Ἰκόνιον

Fr. 1017

κάθου

Fr. 1018

καλαθίσκος

Fr. 1019

κατάστικτον

Fr. 1020

κατεγνυπωμένως

Fr. 1021

κνύειν

Fr. 1022

κοιτών

Fr. 1023

κολλυβιστής

Fr. 1024

κουρίδα

Fr. 1025

κύμινον

Fr. 1026

Κυραννή

Fr. 1027

λεβήτιον

Fr. 1028

λῄδιον

Fr. 1029

λήθαργος

Fr. 1030

λῃστοσαλπιγκτάς

Fr. 1031

μάγαρον

Fr. 1032

μακαρίτας

Fr. 1033

Μαρμάριον

Fr. 1034

τὸν μάρτυν καὶ τὸν μάρτυρα

Fr. 1035

μεγιστᾶνες

Fr. 1036

μεσοπορεῖν

Fr. 1037

μετριάζειν

Fr. 1038

μονοπείρας

Fr. 1039

μυκτηρισμόν

Fr. 1040

νεαλής

Fr. 1041

νηττάριον

Fr. 1042

νουθετησμός

Fr. 1043

νουνεχόντως

Fr. 1044

οἴκει

Fr. 1045

οἰκείαν, οἰκείους

Fr. 1046

ὄλολυν

Fr. 1047

ὀλολύττουσιν

Fr. 1048

ὀξύχειρ

Fr. 1049

ὀψιπέδων

Fr. 1050

ὀψωνιασμός

Fr. 1051

ὀψώνιον

Fr. 1052

πεντηκοστολόγοι

Fr. 1053

πέπλεκται

Fr. 1054

περισκελίδας

Fr. 1055

πέφηνας

Fr. 1056

πλοκαμῖδα

Fr. 1057

πορνοκόπος

Fr. 1058

προτέλεια

Fr. 1059

ῥυτίσματα

Fr. 1060

σάββους

Fr. 1061

σάγη

Fr. 1062

σανδάλιον

Fr. 1063

σημαίνειν

Fr. 1064

σκάφας

Fr. 1065

σκηνή

Fr. 1066

στασιασμόν

Fr. 1067

στιγμήν

Fr. 1068

στλεγγίδα

Fr. 1069

στραγγαλᾶν

Fr. 1070

σύγκλινον

Fr. 1071

συκοφαντεῖν

Fr. 1072

συμβόλαια

Fr. 1073

σύσσημον

Fr. 1074

Τεμβρίειον

Fr. 1075

Τίβιον

Fr. 1076

τρίγωνον

Fr. 1077

τρόπαιον

Fr. 1078

τύντλος

Fr. 1079

ὑπόθεσιν

Fr. 1080

φερνήν

Fr. 1081

φρυάττεσθαι

Fr. 1082

χλωρόν

ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΙΜΑ ΚΑΙ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΑ

Fr. 1083

ὅταν τις ἡμῶν ἀμέριμνον ἔχῃ βίον,

οὐκ ἐπικαλεῖται τὴν τύχην εὐδαιμονῶν·

ὅταν δὲ λύπαις περιπέσῃ καὶ πράγμασιν,

εὐθὺς προσάπτει τῇ τύχῃ τὴν αἰτίαν.

Fr. 1084

μὴ οὖν θέλε λυπεῖν σαυτὸν εἰδὼς ὅτι

πολλοῖς τὸ λυποῦν ὕστερον χαρὰν ἄγει

καὶ τὸ κακὸν ἀγαθοῦ γίνεται παραίτιον.

Fr. 1085

ἄνευ δὲ πατρὸς τέκνον οὐκ εἴη ποτ' ἄν,

ἄνευ δὲ μητρὸς οὐδὲ συλλαβὴ τέκνου,

πατέρα δὲ ποιεῖ τέκνα, μητέρ' ὡς ἀνήρ.

Fr. 1086

γαστὴρ ὅλον τὸ σῶμα, πανταχῆ βλέπων

ὀφθαλμός, ἕρπον τοῖς ὀδοῦσι θηρίον.

Fr. 1087

ἐπὰν ἐν ἀγαθοῖς εὐνοούμενός τις ὢν

ζητῇ τι κρεῖττον ὧν ἔχει, ζητεῖ κακά.

Fr. 1088

λαμπρῶς ἐνίοτε ζῶσιν, οἷς χαλεπώτερον

τοῦ περιποιήσασθαί τι τὸ φυλάξαι βίον.

Fr. 1089

ἅπανθ' ὅσ' ὀργιζόμενος ἄνθρωπος ποιεῖ,

ταῦθ' ὕστερον λάβοις ἂν ἡμαρτημένα.

Fr. 1090

ὃς δ' οὔτ' ἐρυθριᾶν οἶδεν οὔτε δεδιέναι,

τὰ πρῶτα πάσης τῆς ἀναιδείας ἔχει.

Fr. 1091

αἰσχρόν γ' ὅταν τις ἐπὶ γλώσσῃ φυεὶς

γλώσσῃ ματαίους ἐξακοντίζῃ λόγους.

Fr. 1092

οὔτ' ἐκ χερὸς μεθέντα καρτερὸν λίθον

ῥᾷον κατασχεῖν, οὔτ' ἀπὸ γλώσσης λόγον.

Fr. 1093

ὡς κρεῖττόν ἐστι δεσπότου χρηστοῦ τυχεῖν

ἢ ζῆν ταπεινῶς καὶ κακῶς ἐλεύθερον.

Fr. 1094

ψυχὴν ἔχειν δεῖ πλουσίαν· τὰ δὲ χρήματα

ταῦτ' ἐστὶν ὄψις, παραπέτασμα τοῦ βίου.

Fr. 1095

οὐχ ὁ λόγος αὔξει τὴν τέχνην περισσὸς ὤν,

ἀλλ' αὐτὰ κοσμεῖ τὴν τέχνην τὰ πράγματα.

Fr. 1096

αἰσχύνομαι πλουτοῦντι δωρεῖσθαι φίλῳ,

μή μ' ἄφρονα κρίνῃ καὶ διδοὺς αἰτεῖν δοκῶ.

Fr. 1097

ἂν ἀγνοῶν τι παρά τινος θέλῃς μαθεῖν,

τὸ τοῦ μαθητοῦ πρῶτον, ἔχε τὴν σιγήν.

Fr. 1098

ὁ μὴ γέλωτος ἄξιος ἂν ᾖ γέλως,

αὐτὸς πέφυκε τοῦ γέλωτος κατάγελως.

Fr. 1099

κἂν μυρίων γῆς κυριεύῃς πήχεων,

θανὼν γενήσει τάχα τριῶν ἢ τεττάρων.

Fr. 1100

ἂν καλὸν ἔχῃ τις σῶμα καὶ ψυχὴν κακήν,

καλὴν ἔχει ναῦν καὶ κυβερνήτην κακόν.

Fr. 1101

τύχην ἔχεις, ἄνθρωπε, μὴ μάτην τρέχε.

εἰ δ' οὐκ ἔχεις, κάθευδε, μὴ κενῶς πόνει.

Fr. 1102

ἆρ' ἐστὶν ἀνοητότατον αἰσχροκερδία·

πρὸς τῷ λαβεῖν γὰρ ὢν ὁ νοῦς τἄλλ' οὐχ ὁρᾷ.

Fr. 1103-1104-1105

μέλλων τι πράττειν μὴ προείπῃς μηδενί.

ἅπαντα μεταμέλειαν ἀνθρώποις φέρει.

μόνη σιωπὴ μεταμέλειαν οὐ φέρει.

Fr. 1106

φόβος τὰ θεῖα τοῖσι σώφροσιν βροτῶν.

Fr. 1107

γυναικὶ δ' ὄλβος, ἂν πόσιν στέργοντ' ἔχῃ.

Fr. 1108

γῆρας λέοντος κρεῖσσον ἀκμαίων νεβρῶν.

Fr. 1109

ταμιεῖον ἀρετῆς ἐστιν ἡ σώφρων γυνή.

Fr. 1110

θεὸς δὲ τοῖς ἀργοῦσιν οὐ παρίσταται.

Fr. 1111

ἡ δ' εὐλάβεια καλὸν ἔθος τοῖς χρωμένοις.

Fr. 1112

πολλῶν ἰατρῶν εἴσοδοί μ' ἀπώλεσαν.

Fr. 1113

μὴ 'πὶ μικροῖς αὐτὸς αὑτὸν ὀξύθυμον δείκνυε.

Fr. 1114

θανόντων δὲ καὶ λόγοι φίλοι προδόται.

Fr. 1115

ἰσχὺς νοῦν οὐκ ἔχουσα τάφῳ τοὺς ἐμπίπτοντας παραδίδωσιν.

Fr. 1116

καὶ φιλεῖν δεῖ ὡς μισήσοντας καὶ μισέειν (sic) ὡς φιλήσοντας.

Fr. 1121

ὁρῶ τιν' ἐπὶ τοῦ βήματος καθεδούμενον

Fr. 1127

Θρᾷκες ὅρκι' οὐκ ἐπίστανται.